Herkese merhaba,
Sürekli eşimle ilgili konular açmak istemezdim ama yeni evli olduğumuzdan mı yoksa ben baş edemediğindem mi yoksa bunların hiç biri normal olmadığından mı hep bi şeyleri sorgularken buluyorum kendimi.
1 senedir evliyiz, evliliğimizin başında aile meselesi, sonrasında eşimin depresyonu vs derken asla yeni evli gibi olamadık, öyle de hissedemedim zaten. Yani öyle hissetmek ne demekse. Neyse.. Yaklaşık 1 yıldır bu saydıklarım ve çeşitli sebeplerden-hayatımızda da bi geçiş dönemindeyiz, kaldığımız ev, şehir, işlerimiz bile geçici-sürekli kavga eder haldeyiz. Aile meselesi, depresyon vs aştık hallettik ama çok yıprandık bu süreçte. Ben kavga edince çok fevri çıkışları olan, çok çabuk sinirlenen kıran döken bi insanım. Daha önce bir çok kez eşim bana bu konudan rahatsız olduğunu vs söyledi, ben de değiştirmeye çalışacağımı hatta terapistle de konuştuğumu söyledim. Mesela bu kavgalarda valizimi toplayıp evden çıkmaya çalışmalarım, evdeki eşyaları kırmam da var. Onun tarafından da bakmak için anlatıyorum bunları.
Ben bunları törpülemeye çalışıyorum ve azalttığımı düşünüyorum açıkçası. Eşim de bana bunları sebep göstererek, benim kavga gürültüden beslendiğimi illa bi huzursuzluk aradığımı söyleyerek ne zaman bi sorun konuşmaya çalışsam ya da trip atsam ya ilgisizleşmeye başladı ya da uzun süren küsmeleri başladı. Mesela bizim geçenlerde 1.evlilik yıl dönümüzdü, ne yapalım o gün dışarı yemeğe çıkalım mı dedim başka şehirde olduğumuz için burda kutlamak istemiyormuş, dönünce bir şeyler yaparız diye düşündüm dedi. Ben en azından bir çiçek ya da sözle bir kutlama bekledim. Ailesi ve benim ailem kutladı, o kutlamadı. Sırf yine ben kavga çıkaran taraf olmayayım diye alınsam da sustum, bende böyle şeylere çok önem veren biri değilim dedim. Ardından bi kaç hafta sonra neden kutlamadın diye öylesine sordum, sen bi şeylere tripliydin vs dedi, evet tripliydim ama geçmişti, bu mu sebebi dedim.(başka bir olayda daha tartıştık, evet) Sonra bu konuşmanın ardından yürürken elimi çektim. Ve yine ben kavga etmeyeyim şu bu olmasın diye benimle yaklaşık 1 hafta küstü, aynı evin içinde. Ben gittim yanına, ağladım bu şekilde yok sayılmak bana kendimi değersiz hissettiriyor, konuşalım çözelim diye. Bi sıkıntı yok merak etme dedi bana dalga geçer gibi. Ve bu konuları konuşmadan havadan sudan konuşarak 5 gün sonra tekrar konuşmaya başladık. Şimdi başka bi sebepten yine küsüz. 5 gün oldu nerdeyse. Ben sürekli yanına gidip konuşma başlattığım için mi, hiç bi şey yokmuş gibi devam ettiğim için mi, yoksa benim önceki öfke patlamalarımdan korktuğu için mi bilmiyorum, bu konuda da ne yapıcağımı bilmiyorum.
Çok uzun oldu, okuduğunuz için teşekkür ederim.
Sürekli eşimle ilgili konular açmak istemezdim ama yeni evli olduğumuzdan mı yoksa ben baş edemediğindem mi yoksa bunların hiç biri normal olmadığından mı hep bi şeyleri sorgularken buluyorum kendimi.
1 senedir evliyiz, evliliğimizin başında aile meselesi, sonrasında eşimin depresyonu vs derken asla yeni evli gibi olamadık, öyle de hissedemedim zaten. Yani öyle hissetmek ne demekse. Neyse.. Yaklaşık 1 yıldır bu saydıklarım ve çeşitli sebeplerden-hayatımızda da bi geçiş dönemindeyiz, kaldığımız ev, şehir, işlerimiz bile geçici-sürekli kavga eder haldeyiz. Aile meselesi, depresyon vs aştık hallettik ama çok yıprandık bu süreçte. Ben kavga edince çok fevri çıkışları olan, çok çabuk sinirlenen kıran döken bi insanım. Daha önce bir çok kez eşim bana bu konudan rahatsız olduğunu vs söyledi, ben de değiştirmeye çalışacağımı hatta terapistle de konuştuğumu söyledim. Mesela bu kavgalarda valizimi toplayıp evden çıkmaya çalışmalarım, evdeki eşyaları kırmam da var. Onun tarafından da bakmak için anlatıyorum bunları.
Ben bunları törpülemeye çalışıyorum ve azalttığımı düşünüyorum açıkçası. Eşim de bana bunları sebep göstererek, benim kavga gürültüden beslendiğimi illa bi huzursuzluk aradığımı söyleyerek ne zaman bi sorun konuşmaya çalışsam ya da trip atsam ya ilgisizleşmeye başladı ya da uzun süren küsmeleri başladı. Mesela bizim geçenlerde 1.evlilik yıl dönümüzdü, ne yapalım o gün dışarı yemeğe çıkalım mı dedim başka şehirde olduğumuz için burda kutlamak istemiyormuş, dönünce bir şeyler yaparız diye düşündüm dedi. Ben en azından bir çiçek ya da sözle bir kutlama bekledim. Ailesi ve benim ailem kutladı, o kutlamadı. Sırf yine ben kavga çıkaran taraf olmayayım diye alınsam da sustum, bende böyle şeylere çok önem veren biri değilim dedim. Ardından bi kaç hafta sonra neden kutlamadın diye öylesine sordum, sen bi şeylere tripliydin vs dedi, evet tripliydim ama geçmişti, bu mu sebebi dedim.(başka bir olayda daha tartıştık, evet) Sonra bu konuşmanın ardından yürürken elimi çektim. Ve yine ben kavga etmeyeyim şu bu olmasın diye benimle yaklaşık 1 hafta küstü, aynı evin içinde. Ben gittim yanına, ağladım bu şekilde yok sayılmak bana kendimi değersiz hissettiriyor, konuşalım çözelim diye. Bi sıkıntı yok merak etme dedi bana dalga geçer gibi. Ve bu konuları konuşmadan havadan sudan konuşarak 5 gün sonra tekrar konuşmaya başladık. Şimdi başka bi sebepten yine küsüz. 5 gün oldu nerdeyse. Ben sürekli yanına gidip konuşma başlattığım için mi, hiç bi şey yokmuş gibi devam ettiğim için mi, yoksa benim önceki öfke patlamalarımdan korktuğu için mi bilmiyorum, bu konuda da ne yapıcağımı bilmiyorum.
Çok uzun oldu, okuduğunuz için teşekkür ederim.
Öfke için yardım alın, onu da ellemeyin bir süre. İster konuşsun ister konuşmasın. Bakalım ne zamana kadar... Önce siz bi iyi hissedin kendinizi
normal zamanda kus degilken boyle imalarim olmadi degil
