eşim ve bitmeyen küsmeleri

Berlin Hanim .!.:

Ve şeytan önünü ilikledi, saygiyla eğilerek hoşgeldiniz efendimiz Boleyn Kızı dedi

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

O kadar haklisiniz ki, ben de bi son bi kac olayda beni manipule ettigini dusunmeye basladim, beni kasiyip kasiyip cok sinirleniyorsun diyor resmen. Evet ben de yardim aliyorum zaten, oyle bi seylerin ustune gitmeyen cozmeye calismayan biri degilim. Ne onerirsiniz hic aramiz duzelsin diye konusmayayim mi?

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

Herkese merhaba,
Sürekli eşimle ilgili konular açmak istemezdim ama yeni evli olduğumuzdan mı yoksa ben baş edemediğindem mi yoksa bunların hiç biri normal olmadığından mı hep bi şeyleri sorgularken buluyorum kendimi.
1 senedir evliyiz, evliliğimizin başında aile meselesi, sonrasında eşimin depresyonu vs derken asla yeni evli gibi olamadık, öyle de hissedemedim zaten. Yani öyle hissetmek ne demekse. Neyse.. Yaklaşık 1 yıldır bu saydıklarım ve çeşitli sebeplerden-hayatımızda da bi geçiş dönemindeyiz, kaldığımız ev, şehir, işlerimiz bile geçici-sürekli kavga eder haldeyiz. Aile meselesi, depresyon vs aştık hallettik ama çok yıprandık bu süreçte. Ben kavga edince çok fevri çıkışları olan, çok çabuk sinirlenen kıran döken bi insanım. Daha önce bir çok kez eşim bana bu konudan rahatsız olduğunu vs söyledi, ben de değiştirmeye çalışacağımı hatta terapistle de konuştuğumu söyledim. Mesela bu kavgalarda valizimi toplayıp evden çıkmaya çalışmalarım, evdeki eşyaları kırmam da var. Onun tarafından da bakmak için anlatıyorum bunları.
Ben bunları törpülemeye çalışıyorum ve azalttığımı düşünüyorum açıkçası. Eşim de bana bunları sebep göstererek, benim kavga gürültüden beslendiğimi illa bi huzursuzluk aradığımı söyleyerek ne zaman bi sorun konuşmaya çalışsam ya da trip atsam ya ilgisizleşmeye başladı ya da uzun süren küsmeleri başladı. Mesela bizim geçenlerde 1.evlilik yıl dönümüzdü, ne yapalım o gün dışarı yemeğe çıkalım mı dedim başka şehirde olduğumuz için burda kutlamak istemiyormuş, dönünce bir şeyler yaparız diye düşündüm dedi. Ben en azından bir çiçek ya da sözle bir kutlama bekledim. Ailesi ve benim ailem kutladı, o kutlamadı. Sırf yine ben kavga çıkaran taraf olmayayım diye alınsam da sustum, bende böyle şeylere çok önem veren biri değilim dedim. Ardından bi kaç hafta sonra neden kutlamadın diye öylesine sordum, sen bi şeylere tripliydin vs dedi, evet tripliydim ama geçmişti, bu mu sebebi dedim.(başka bir olayda daha tartıştık, evet) Sonra bu konuşmanın ardından yürürken elimi çektim. Ve yine ben kavga etmeyeyim şu bu olmasın diye benimle yaklaşık 1 hafta küstü, aynı evin içinde. Ben gittim yanına, ağladım bu şekilde yok sayılmak bana kendimi değersiz hissettiriyor, konuşalım çözelim diye. Bi sıkıntı yok merak etme dedi bana dalga geçer gibi. Ve bu konuları konuşmadan havadan sudan konuşarak 5 gün sonra tekrar konuşmaya başladık. Şimdi başka bi sebepten yine küsüz. 5 gün oldu nerdeyse. Ben sürekli yanına gidip konuşma başlattığım için mi, hiç bi şey yokmuş gibi devam ettiğim için mi, yoksa benim önceki öfke patlamalarımdan korktuğu için mi bilmiyorum, bu konuda da ne yapıcağımı bilmiyorum.
Çok uzun oldu, okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

cileklipasta95 .!.:

Benim eşimde çok küsen biriymiş, ben nişanlılık döneminde "erkek adam dediğin her şeye küsmez, bir kere gönlünü alırım, iki kere gönlünü alırım, üçüncüye amaaaan bu zaten her şeye küsüyor derim hiç de umursamam haberin olsun" dedim..
Şükür öyle bi sorunumuz olmadı pek..

Siz kendi sinirlerinize hakim olmaya çalışın, her şeyi sorun etmeyin, sorun ettiğiniz şeyleri de kavga etmeden dile getirin.. Eşiniz yoktan yere küstüğünde de hiç peşinden koşmayın.. 3 yaşında çocuğun ağlayarak istediğini yaptırmasına benziyor durumu..

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

Evet tane tane mala anlatir gibi sorun ettigim seyleri anlatmam gerek belki. Cok sorun ettigim de dogrudur gereksiz yere. Bu da cok umursadigim icin. Ama herhangi bi seye alinip trip yapiyorum diye benim burnumu surtuyo resmen. Kendi istedigine gore sekillendirmeye calisiyor gibi.

Genişletmek için tıkla...

Boleyn Kizi .!.:

Hemen öğretiyorum size.

Basit ama etkili bir yöntemdir bu. Kuralına göre uygularsanız kesin çalışır.

Öncelikle bunu dert etmemeye çalışmak yerine, sizin dert ettiğiniz şeyi eşinizin de dert etmesini sağlamak zorundasınız.

Siz bi köşede bunu düşünürken o keyif kahvesi içiyorsa olmaz.

Rolleri değiştireceksiniz ve keyif kahvesini siz içeceksiniz.

Öncelikle ihtiyacımız olan şey, durgun ve hissiz bir çift göz. Sakin ve dingin bir ruh hali. kararlılık. Irade ve sabır . Bunlar olmadan bu yöntem uygulanmaz.

Yöntemi anlatiyorum şimdi.


Eşiniz bu gibi davranışları adet haline getirmediyse açıkça sorabilirsiniz derdin nedir, neden suratın asık diyebilirsiniz .

Ama eşiniz bunu sık sık yapıyorsa sizin yapacağınız şey , ilişkinizi onun koyduğu sınırlardan daha da geriye çekmek.

Yani küsmemek ama gerekmedikçe de konuşmamak.

Mesela;


Eşiniz işten eve geldi. Siz sadece "hoş geldin" deyin. Sakın gülmeyin. Güler yüz göstermeyin. Fakat surat da asmayın. Hoş geldin deyin. Ve başka şey sormayın.

Sorularına daima en kısa cevaları verin. Evet. Hayır bilmiyorum gibi. Hiç-bir zaman çok gerekmeyen bir kelime söylemeyin. Asla sÖzu uzatmayin.

Size bi şey anlatıyor mesela yolda gelirken bir trafik kazasi görmüş onu anlatıyor. Yüzüne bakın, Öyle mi deyin. Yüzüne bakmaya devam edin ve susun. Saniyelik bir bakışmadan sonra hemen başka bir şeyle ilgilenin. Başka yere bakmaktansa hemen iş icat edin ve ona yönelin. Trafik kazasıyla fazla ilgilenmeyin ama sessiz de kalmayın.

Eşinizi dinleyin. Ama tepkileriniz daima çok kısıtlı olsun.

Nasılsın derse. Iyiyim,sen diye sorun. Ve susun.

Hiç-bir zaman suratınız asık olmasın. Fakat güler yüzünüz hic olmasın. O kadar profesyonel bir denge kurmak zorundasınız ki... eşiniz bir şeyler olduğunu anlamalı fakat asla somut bir şey gösterememeli. Asla ispat edememeli.

Yemek hazır. Teşekkür ederim.
Doğrudur. Evet
Hayır. Bilmiyorum. Duymadım... gibi politik cevaplar verin. Cümleleriniz daima mantık çercevesinde olsun hiçbir zaman bir duygu durumu açıklamasın.

Size neyin var neden böylesin derse. Gülümseyin. Yüzünüzde gıcık bir gülümseme ile "bi şeyim yok canım nerden çıkardın" deyin. O kadar doğal davranın ki kendisinin yanlış anladığına , sizin son derece normal olduğunuza inansın, ama asla ikna olamasın.

Bu şekilde 1 hafta süründürürseniz psikolojik şiddetin öyle değil , böyle yapıldığını öğrenir.

Bi daha da tereciye tere satmaya kalkışmaz

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

Evet tane tane mala anlatir gibi sorun ettigim seyleri anlatmam gerek belki. Cok sorun ettigim de dogrudur gereksiz yere. Bu da cok umursadigim icin. Ama herhangi bi seye alinip trip yapiyorum diye benim burnumu surtuyo resmen. Kendi istedigine gore sekillendirmeye calisiyor gibi.

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

Herkese merhaba,
Sürekli eşimle ilgili konular açmak istemezdim ama yeni evli olduğumuzdan mı yoksa ben baş edemediğindem mi yoksa bunların hiç biri normal olmadığından mı hep bi şeyleri sorgularken buluyorum kendimi.
1 senedir evliyiz, evliliğimizin başında aile meselesi, sonrasında eşimin depresyonu vs derken asla yeni evli gibi olamadık, öyle de hissedemedim zaten. Yani öyle hissetmek ne demekse. Neyse.. Yaklaşık 1 yıldır bu saydıklarım ve çeşitli sebeplerden-hayatımızda da bi geçiş dönemindeyiz, kaldığımız ev, şehir, işlerimiz bile geçici-sürekli kavga eder haldeyiz. Aile meselesi, depresyon vs aştık hallettik ama çok yıprandık bu süreçte. Ben kavga edince çok fevri çıkışları olan, çok çabuk sinirlenen kıran döken bi insanım. Daha önce bir çok kez eşim bana bu konudan rahatsız olduğunu vs söyledi, ben de değiştirmeye çalışacağımı hatta terapistle de konuştuğumu söyledim. Mesela bu kavgalarda valizimi toplayıp evden çıkmaya çalışmalarım, evdeki eşyaları kırmam da var. Onun tarafından da bakmak için anlatıyorum bunları.
Ben bunları törpülemeye çalışıyorum ve azalttığımı düşünüyorum açıkçası. Eşim de bana bunları sebep göstererek, benim kavga gürültüden beslendiğimi illa bi huzursuzluk aradığımı söyleyerek ne zaman bi sorun konuşmaya çalışsam ya da trip atsam ya ilgisizleşmeye başladı ya da uzun süren küsmeleri başladı. Mesela bizim geçenlerde 1.evlilik yıl dönümüzdü, ne yapalım o gün dışarı yemeğe çıkalım mı dedim başka şehirde olduğumuz için burda kutlamak istemiyormuş, dönünce bir şeyler yaparız diye düşündüm dedi. Ben en azından bir çiçek ya da sözle bir kutlama bekledim. Ailesi ve benim ailem kutladı, o kutlamadı. Sırf yine ben kavga çıkaran taraf olmayayım diye alınsam da sustum, bende böyle şeylere çok önem veren biri değilim dedim. Ardından bi kaç hafta sonra neden kutlamadın diye öylesine sordum, sen bi şeylere tripliydin vs dedi, evet tripliydim ama geçmişti, bu mu sebebi dedim.(başka bir olayda daha tartıştık, evet) Sonra bu konuşmanın ardından yürürken elimi çektim. Ve yine ben kavga etmeyeyim şu bu olmasın diye benimle yaklaşık 1 hafta küstü, aynı evin içinde. Ben gittim yanına, ağladım bu şekilde yok sayılmak bana kendimi değersiz hissettiriyor, konuşalım çözelim diye. Bi sıkıntı yok merak etme dedi bana dalga geçer gibi. Ve bu konuları konuşmadan havadan sudan konuşarak 5 gün sonra tekrar konuşmaya başladık. Şimdi başka bi sebepten yine küsüz. 5 gün oldu nerdeyse. Ben sürekli yanına gidip konuşma başlattığım için mi, hiç bi şey yokmuş gibi devam ettiğim için mi, yoksa benim önceki öfke patlamalarımdan korktuğu için mi bilmiyorum, bu konuda da ne yapıcağımı bilmiyorum.
Çok uzun oldu, okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

Herkese merhaba,
Sürekli eşimle ilgili konular açmak istemezdim ama yeni evli olduğumuzdan mı yoksa ben baş edemediğindem mi yoksa bunların hiç biri normal olmadığından mı hep bi şeyleri sorgularken buluyorum kendimi.
1 senedir evliyiz, evliliğimizin başında aile meselesi, sonrasında eşimin depresyonu vs derken asla yeni evli gibi olamadık, öyle de hissedemedim zaten. Yani öyle hissetmek ne demekse. Neyse.. Yaklaşık 1 yıldır bu saydıklarım ve çeşitli sebeplerden-hayatımızda da bi geçiş dönemindeyiz, kaldığımız ev, şehir, işlerimiz bile geçici-sürekli kavga eder haldeyiz. Aile meselesi, depresyon vs aştık hallettik ama çok yıprandık bu süreçte. Ben kavga edince çok fevri çıkışları olan, çok çabuk sinirlenen kıran döken bi insanım. Daha önce bir çok kez eşim bana bu konudan rahatsız olduğunu vs söyledi, ben de değiştirmeye çalışacağımı hatta terapistle de konuştuğumu söyledim. Mesela bu kavgalarda valizimi toplayıp evden çıkmaya çalışmalarım, evdeki eşyaları kırmam da var. Onun tarafından da bakmak için anlatıyorum bunları.
Ben bunları törpülemeye çalışıyorum ve azalttığımı düşünüyorum açıkçası. Eşim de bana bunları sebep göstererek, benim kavga gürültüden beslendiğimi illa bi huzursuzluk aradığımı söyleyerek ne zaman bi sorun konuşmaya çalışsam ya da trip atsam ya ilgisizleşmeye başladı ya da uzun süren küsmeleri başladı. Mesela bizim geçenlerde 1.evlilik yıl dönümüzdü, ne yapalım o gün dışarı yemeğe çıkalım mı dedim başka şehirde olduğumuz için burda kutlamak istemiyormuş, dönünce bir şeyler yaparız diye düşündüm dedi. Ben en azından bir çiçek ya da sözle bir kutlama bekledim. Ailesi ve benim ailem kutladı, o kutlamadı. Sırf yine ben kavga çıkaran taraf olmayayım diye alınsam da sustum, bende böyle şeylere çok önem veren biri değilim dedim. Ardından bi kaç hafta sonra neden kutlamadın diye öylesine sordum, sen bi şeylere tripliydin vs dedi, evet tripliydim ama geçmişti, bu mu sebebi dedim.(başka bir olayda daha tartıştık, evet) Sonra bu konuşmanın ardından yürürken elimi çektim. Ve yine ben kavga etmeyeyim şu bu olmasın diye benimle yaklaşık 1 hafta küstü, aynı evin içinde. Ben gittim yanına, ağladım bu şekilde yok sayılmak bana kendimi değersiz hissettiriyor, konuşalım çözelim diye. Bi sıkıntı yok merak etme dedi bana dalga geçer gibi. Ve bu konuları konuşmadan havadan sudan konuşarak 5 gün sonra tekrar konuşmaya başladık. Şimdi başka bi sebepten yine küsüz. 5 gün oldu nerdeyse. Ben sürekli yanına gidip konuşma başlattığım için mi, hiç bi şey yokmuş gibi devam ettiğim için mi, yoksa benim önceki öfke patlamalarımdan korktuğu için mi bilmiyorum, bu konuda da ne yapıcağımı bilmiyorum.
Çok uzun oldu, okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Boleyn Kizi .!.:

Hemen öğretiyorum size.

Basit ama etkili bir yöntemdir bu. Kuralına göre uygularsanız kesin çalışır.

Öncelikle bunu dert etmemeye çalışmak yerine, sizin dert ettiğiniz şeyi eşinizin de dert etmesini sağlamak zorundasınız.

Siz bi köşede bunu düşünürken o keyif kahvesi içiyorsa olmaz.

Rolleri değiştireceksiniz ve keyif kahvesini siz içeceksiniz.

Öncelikle ihtiyacımız olan şey, durgun ve hissiz bir çift göz. Sakin ve dingin bir ruh hali. kararlılık. Irade ve sabır . Bunlar olmadan bu yöntem uygulanmaz.

Yöntemi anlatiyorum şimdi.


Eşiniz bu gibi davranışları adet haline getirmediyse açıkça sorabilirsiniz derdin nedir, neden suratın asık diyebilirsiniz .

Ama eşiniz bunu sık sık yapıyorsa sizin yapacağınız şey , ilişkinizi onun koyduğu sınırlardan daha da geriye çekmek.

Yani küsmemek ama gerekmedikçe de konuşmamak.

Mesela;


Eşiniz işten eve geldi. Siz sadece "hoş geldin" deyin. Sakın gülmeyin. Güler yüz göstermeyin. Fakat surat da asmayın. Hoş geldin deyin. Ve başka şey sormayın.

Sorularına daima en kısa cevaları verin. Evet. Hayır bilmiyorum gibi. Hiç-bir zaman çok gerekmeyen bir kelime söylemeyin. Asla sÖzu uzatmayin.

Size bi şey anlatıyor mesela yolda gelirken bir trafik kazasi görmüş onu anlatıyor. Yüzüne bakın, Öyle mi deyin. Yüzüne bakmaya devam edin ve susun. Saniyelik bir bakışmadan sonra hemen başka bir şeyle ilgilenin. Başka yere bakmaktansa hemen iş icat edin ve ona yönelin. Trafik kazasıyla fazla ilgilenmeyin ama sessiz de kalmayın.

Eşinizi dinleyin. Ama tepkileriniz daima çok kısıtlı olsun.

Nasılsın derse. Iyiyim,sen diye sorun. Ve susun.

Hiç-bir zaman suratınız asık olmasın. Fakat güler yüzünüz hic olmasın. O kadar profesyonel bir denge kurmak zorundasınız ki... eşiniz bir şeyler olduğunu anlamalı fakat asla somut bir şey gösterememeli. Asla ispat edememeli.

Yemek hazır. Teşekkür ederim.
Doğrudur. Evet
Hayır. Bilmiyorum. Duymadım... gibi politik cevaplar verin. Cümleleriniz daima mantık çercevesinde olsun hiçbir zaman bir duygu durumu açıklamasın.

Size neyin var neden böylesin derse. Gülümseyin. Yüzünüzde gıcık bir gülümseme ile "bi şeyim yok canım nerden çıkardın" deyin. O kadar doğal davranın ki kendisinin yanlış anladığına , sizin son derece normal olduğunuza inansın, ama asla ikna olamasın.

Bu şekilde 1 hafta süründürürseniz psikolojik şiddetin öyle değil , böyle yapıldığını öğrenir.

Bi daha da tereciye tere satmaya kalkışmaz

Genişletmek için tıkla...

herseyinsanlaricin .!.:

Iyi de konu sahibi tereci degil ki tere satsin. O manipulatorse sen iki kat manipulator ol demissiniz, anlattiklariniz cok dogru da olabilir bu arada fakat fitratinda yok hanimefendinin bu cok bariz, bu tavirlar emanet durur.

Genişletmek için tıkla...

GOMEZ .!.:

Evliliğinizin bu noktaya gelmesinde sizin de katkınız çok olmuş sizde öfke kontrolü sorunu varmış buda sürmüş baya ve iki tarafı da fazlasıyla yormuş. Öfke kontrolü kadında da erkekte de çekilmesi çok zor bir şey özellikle karşı tarafı çok yıpratır o yüzden çok ciddi bir sorun. Güzel yanı bunun farkındasınız ve çözüme ulaştırmaya çalışıyorsunuz bunun için destek alıyorsunuz. burada sizi taktir ettim. Tartışmalarda sakin kalmayı başarasıya kadar bu probleminizin üstüne gidin ve bitirin öfkenizi kontrol altına alın. Ve trip atmakta gerçekten kadın dada erketede çok itici oluyor insanı yoruyor tirpide bırakın

Bu arada eşinizde tabi pek masum değil çocuk gibi küsmek ne saçma şey yahu. Küstüğü zamanlar sakın onunla barışmak için adım atmayın o sizi nasıl yok sayıyor sizde onu yok sayın. oturup ağlamak yerine evde bir hobi edinin kitap okumak olur takı yapmak olur resim yapmak olur hangisi hoşunuza giderse kendinize bir kahve yapın güzel bir müzik açık ve oturun hobinizin başına onula uğraşın. Hem kafanız dağılır hem de eşiniz bakar siz gayet mutlu huzurlu hayatın akışındasınız. Kime küsüyorum ben kadının umurunda değil der. Ve küstüğü zaman üzülmeyeceğinize takmayacağınıza kendinizi telkin edin bir süre sonra alışırsınız takmamaya. Küslük o size gelip yalvarasıya kadar siz barışmayın tabi bu arada
hep sakin kalın. Barışmak için geldiğin dede çok sakin bir şekilde normal konuşuyormuş gibi yoruldum senin küsmelerinden artık kaldıramıyorum lütfen sürekli küseceksen şuan barışmanın bir anlamı yok ergenlik yıllarımızı ikimizde geçtik yaş itibari ile küsmek bana çocukça ve komik geliyor geliyor diye konuşmaya girin bakalım ne olacak

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

Herkese merhaba,
Sürekli eşimle ilgili konular açmak istemezdim ama yeni evli olduğumuzdan mı yoksa ben baş edemediğindem mi yoksa bunların hiç biri normal olmadığından mı hep bi şeyleri sorgularken buluyorum kendimi.
1 senedir evliyiz, evliliğimizin başında aile meselesi, sonrasında eşimin depresyonu vs derken asla yeni evli gibi olamadık, öyle de hissedemedim zaten. Yani öyle hissetmek ne demekse. Neyse.. Yaklaşık 1 yıldır bu saydıklarım ve çeşitli sebeplerden-hayatımızda da bi geçiş dönemindeyiz, kaldığımız ev, şehir, işlerimiz bile geçici-sürekli kavga eder haldeyiz. Aile meselesi, depresyon vs aştık hallettik ama çok yıprandık bu süreçte. Ben kavga edince çok fevri çıkışları olan, çok çabuk sinirlenen kıran döken bi insanım. Daha önce bir çok kez eşim bana bu konudan rahatsız olduğunu vs söyledi, ben de değiştirmeye çalışacağımı hatta terapistle de konuştuğumu söyledim. Mesela bu kavgalarda valizimi toplayıp evden çıkmaya çalışmalarım, evdeki eşyaları kırmam da var. Onun tarafından da bakmak için anlatıyorum bunları.
Ben bunları törpülemeye çalışıyorum ve azalttığımı düşünüyorum açıkçası. Eşim de bana bunları sebep göstererek, benim kavga gürültüden beslendiğimi illa bi huzursuzluk aradığımı söyleyerek ne zaman bi sorun konuşmaya çalışsam ya da trip atsam ya ilgisizleşmeye başladı ya da uzun süren küsmeleri başladı. Mesela bizim geçenlerde 1.evlilik yıl dönümüzdü, ne yapalım o gün dışarı yemeğe çıkalım mı dedim başka şehirde olduğumuz için burda kutlamak istemiyormuş, dönünce bir şeyler yaparız diye düşündüm dedi. Ben en azından bir çiçek ya da sözle bir kutlama bekledim. Ailesi ve benim ailem kutladı, o kutlamadı. Sırf yine ben kavga çıkaran taraf olmayayım diye alınsam da sustum, bende böyle şeylere çok önem veren biri değilim dedim. Ardından bi kaç hafta sonra neden kutlamadın diye öylesine sordum, sen bi şeylere tripliydin vs dedi, evet tripliydim ama geçmişti, bu mu sebebi dedim.(başka bir olayda daha tartıştık, evet) Sonra bu konuşmanın ardından yürürken elimi çektim. Ve yine ben kavga etmeyeyim şu bu olmasın diye benimle yaklaşık 1 hafta küstü, aynı evin içinde. Ben gittim yanına, ağladım bu şekilde yok sayılmak bana kendimi değersiz hissettiriyor, konuşalım çözelim diye. Bi sıkıntı yok merak etme dedi bana dalga geçer gibi. Ve bu konuları konuşmadan havadan sudan konuşarak 5 gün sonra tekrar konuşmaya başladık. Şimdi başka bi sebepten yine küsüz. 5 gün oldu nerdeyse. Ben sürekli yanına gidip konuşma başlattığım için mi, hiç bi şey yokmuş gibi devam ettiğim için mi, yoksa benim önceki öfke patlamalarımdan korktuğu için mi bilmiyorum, bu konuda da ne yapıcağımı bilmiyorum.
Çok uzun oldu, okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

ruhumun prensesi .!.:

ikiniz de zorsunuz adam bıkmış sizden uzak duruyor kafa dinliyor sizde köpek gibi barışıyorsunuz yöntem bu

Genişletmek için tıkla...

Boleyn Kizi .!.:

Hemen öğretiyorum size.

Basit ama etkili bir yöntemdir bu. Kuralına göre uygularsanız kesin çalışır.

Öncelikle bunu dert etmemeye çalışmak yerine, sizin dert ettiğiniz şeyi eşinizin de dert etmesini sağlamak zorundasınız.

Siz bi köşede bunu düşünürken o keyif kahvesi içiyorsa olmaz.

Rolleri değiştireceksiniz ve keyif kahvesini siz içeceksiniz.

Öncelikle ihtiyacımız olan şey, durgun ve hissiz bir çift göz. Sakin ve dingin bir ruh hali. kararlılık. Irade ve sabır . Bunlar olmadan bu yöntem uygulanmaz.

Yöntemi anlatiyorum şimdi.


Eşiniz bu gibi davranışları adet haline getirmediyse açıkça sorabilirsiniz derdin nedir, neden suratın asık diyebilirsiniz .

Ama eşiniz bunu sık sık yapıyorsa sizin yapacağınız şey , ilişkinizi onun koyduğu sınırlardan daha da geriye çekmek.

Yani küsmemek ama gerekmedikçe de konuşmamak.

Mesela;


Eşiniz işten eve geldi. Siz sadece "hoş geldin" deyin. Sakın gülmeyin. Güler yüz göstermeyin. Fakat surat da asmayın. Hoş geldin deyin. Ve başka şey sormayın.

Sorularına daima en kısa cevaları verin. Evet. Hayır bilmiyorum gibi. Hiç-bir zaman çok gerekmeyen bir kelime söylemeyin. Asla sÖzu uzatmayin.

Size bi şey anlatıyor mesela yolda gelirken bir trafik kazasi görmüş onu anlatıyor. Yüzüne bakın, Öyle mi deyin. Yüzüne bakmaya devam edin ve susun. Saniyelik bir bakışmadan sonra hemen başka bir şeyle ilgilenin. Başka yere bakmaktansa hemen iş icat edin ve ona yönelin. Trafik kazasıyla fazla ilgilenmeyin ama sessiz de kalmayın.

Eşinizi dinleyin. Ama tepkileriniz daima çok kısıtlı olsun.

Nasılsın derse. Iyiyim,sen diye sorun. Ve susun.

Hiç-bir zaman suratınız asık olmasın. Fakat güler yüzünüz hic olmasın. O kadar profesyonel bir denge kurmak zorundasınız ki... eşiniz bir şeyler olduğunu anlamalı fakat asla somut bir şey gösterememeli. Asla ispat edememeli.

Yemek hazır. Teşekkür ederim.
Doğrudur. Evet
Hayır. Bilmiyorum. Duymadım... gibi politik cevaplar verin. Cümleleriniz daima mantık çercevesinde olsun hiçbir zaman bir duygu durumu açıklamasın.

Size neyin var neden böylesin derse. Gülümseyin. Yüzünüzde gıcık bir gülümseme ile "bi şeyim yok canım nerden çıkardın" deyin. O kadar doğal davranın ki kendisinin yanlış anladığına , sizin son derece normal olduğunuza inansın, ama asla ikna olamasın.

Bu şekilde 1 hafta süründürürseniz psikolojik şiddetin öyle değil , böyle yapıldığını öğrenir.

Bi daha da tereciye tere satmaya kalkışmaz

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

Herkese merhaba,
Sürekli eşimle ilgili konular açmak istemezdim ama yeni evli olduğumuzdan mı yoksa ben baş edemediğindem mi yoksa bunların hiç biri normal olmadığından mı hep bi şeyleri sorgularken buluyorum kendimi.
1 senedir evliyiz, evliliğimizin başında aile meselesi, sonrasında eşimin depresyonu vs derken asla yeni evli gibi olamadık, öyle de hissedemedim zaten. Yani öyle hissetmek ne demekse. Neyse.. Yaklaşık 1 yıldır bu saydıklarım ve çeşitli sebeplerden-hayatımızda da bi geçiş dönemindeyiz, kaldığımız ev, şehir, işlerimiz bile geçici-sürekli kavga eder haldeyiz. Aile meselesi, depresyon vs aştık hallettik ama çok yıprandık bu süreçte. Ben kavga edince çok fevri çıkışları olan, çok çabuk sinirlenen kıran döken bi insanım. Daha önce bir çok kez eşim bana bu konudan rahatsız olduğunu vs söyledi, ben de değiştirmeye çalışacağımı hatta terapistle de konuştuğumu söyledim. Mesela bu kavgalarda valizimi toplayıp evden çıkmaya çalışmalarım, evdeki eşyaları kırmam da var. Onun tarafından da bakmak için anlatıyorum bunları.
Ben bunları törpülemeye çalışıyorum ve azalttığımı düşünüyorum açıkçası. Eşim de bana bunları sebep göstererek, benim kavga gürültüden beslendiğimi illa bi huzursuzluk aradığımı söyleyerek ne zaman bi sorun konuşmaya çalışsam ya da trip atsam ya ilgisizleşmeye başladı ya da uzun süren küsmeleri başladı. Mesela bizim geçenlerde 1.evlilik yıl dönümüzdü, ne yapalım o gün dışarı yemeğe çıkalım mı dedim başka şehirde olduğumuz için burda kutlamak istemiyormuş, dönünce bir şeyler yaparız diye düşündüm dedi. Ben en azından bir çiçek ya da sözle bir kutlama bekledim. Ailesi ve benim ailem kutladı, o kutlamadı. Sırf yine ben kavga çıkaran taraf olmayayım diye alınsam da sustum, bende böyle şeylere çok önem veren biri değilim dedim. Ardından bi kaç hafta sonra neden kutlamadın diye öylesine sordum, sen bi şeylere tripliydin vs dedi, evet tripliydim ama geçmişti, bu mu sebebi dedim.(başka bir olayda daha tartıştık, evet) Sonra bu konuşmanın ardından yürürken elimi çektim. Ve yine ben kavga etmeyeyim şu bu olmasın diye benimle yaklaşık 1 hafta küstü, aynı evin içinde. Ben gittim yanına, ağladım bu şekilde yok sayılmak bana kendimi değersiz hissettiriyor, konuşalım çözelim diye. Bi sıkıntı yok merak etme dedi bana dalga geçer gibi. Ve bu konuları konuşmadan havadan sudan konuşarak 5 gün sonra tekrar konuşmaya başladık. Şimdi başka bi sebepten yine küsüz. 5 gün oldu nerdeyse. Ben sürekli yanına gidip konuşma başlattığım için mi, hiç bi şey yokmuş gibi devam ettiğim için mi, yoksa benim önceki öfke patlamalarımdan korktuğu için mi bilmiyorum, bu konuda da ne yapıcağımı bilmiyorum.
Çok uzun oldu, okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

rodotorula .!.:

Herkese merhaba,
Sürekli eşimle ilgili konular açmak istemezdim ama yeni evli olduğumuzdan mı yoksa ben baş edemediğindem mi yoksa bunların hiç biri normal olmadığından mı hep bi şeyleri sorgularken buluyorum kendimi.
1 senedir evliyiz, evliliğimizin başında aile meselesi, sonrasında eşimin depresyonu vs derken asla yeni evli gibi olamadık, öyle de hissedemedim zaten. Yani öyle hissetmek ne demekse. Neyse.. Yaklaşık 1 yıldır bu saydıklarım ve çeşitli sebeplerden-hayatımızda da bi geçiş dönemindeyiz, kaldığımız ev, şehir, işlerimiz bile geçici-sürekli kavga eder haldeyiz. Aile meselesi, depresyon vs aştık hallettik ama çok yıprandık bu süreçte. Ben kavga edince çok fevri çıkışları olan, çok çabuk sinirlenen kıran döken bi insanım. Daha önce bir çok kez eşim bana bu konudan rahatsız olduğunu vs söyledi, ben de değiştirmeye çalışacağımı hatta terapistle de konuştuğumu söyledim. Mesela bu kavgalarda valizimi toplayıp evden çıkmaya çalışmalarım, evdeki eşyaları kırmam da var. Onun tarafından da bakmak için anlatıyorum bunları.
Ben bunları törpülemeye çalışıyorum ve azalttığımı düşünüyorum açıkçası. Eşim de bana bunları sebep göstererek, benim kavga gürültüden beslendiğimi illa bi huzursuzluk aradığımı söyleyerek ne zaman bi sorun konuşmaya çalışsam ya da trip atsam ya ilgisizleşmeye başladı ya da uzun süren küsmeleri başladı. Mesela bizim geçenlerde 1.evlilik yıl dönümüzdü, ne yapalım o gün dışarı yemeğe çıkalım mı dedim başka şehirde olduğumuz için burda kutlamak istemiyormuş, dönünce bir şeyler yaparız diye düşündüm dedi. Ben en azından bir çiçek ya da sözle bir kutlama bekledim. Ailesi ve benim ailem kutladı, o kutlamadı. Sırf yine ben kavga çıkaran taraf olmayayım diye alınsam da sustum, bende böyle şeylere çok önem veren biri değilim dedim. Ardından bi kaç hafta sonra neden kutlamadın diye öylesine sordum, sen bi şeylere tripliydin vs dedi, evet tripliydim ama geçmişti, bu mu sebebi dedim.(başka bir olayda daha tartıştık, evet) Sonra bu konuşmanın ardından yürürken elimi çektim. Ve yine ben kavga etmeyeyim şu bu olmasın diye benimle yaklaşık 1 hafta küstü, aynı evin içinde. Ben gittim yanına, ağladım bu şekilde yok sayılmak bana kendimi değersiz hissettiriyor, konuşalım çözelim diye. Bi sıkıntı yok merak etme dedi bana dalga geçer gibi. Ve bu konuları konuşmadan havadan sudan konuşarak 5 gün sonra tekrar konuşmaya başladık. Şimdi başka bi sebepten yine küsüz. 5 gün oldu nerdeyse. Ben sürekli yanına gidip konuşma başlattığım için mi, hiç bi şey yokmuş gibi devam ettiğim için mi, yoksa benim önceki öfke patlamalarımdan korktuğu için mi bilmiyorum, bu konuda da ne yapıcağımı bilmiyorum.
Çok uzun oldu, okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...