Umarım bana yol gösterecek,benden daha mantıklı yaklasıp beni rahatlatacak birileri vardır,biraz uzun olacak okuyan herkes hakkını helal etsin lütfen, bundan yaklaşık 2 sene önce hiçbir şekilde maddi ihtiyacımız yokken ( bu arada eşim devlet memuru)daha fazla gelirimiz olsun işte çocukları daha iyi okutalım diye çok yakın arkadaşıyla cafe açmak istedi ,kesinlikle razı gelmedim çok itiraz ettim düzenimizin bozulacağını anlattım, ama adeta kapılmış gibiydi o kadar çok istiyordu ki bir türlü engel olamadım.artık dogumuma birkaç hafta olduğu için mi nedit bilemiyorum basiretim bağlandı galiba .her neyse doğumundan çok kısa bir süre sonra anlaştıkları kafenin devri gerçekleşti, bu arada o arkadaşı hiçbir şekilde benim güvenebileceğim bir insan değil,her neyse kafe alındı her işte olduğu gibi hiçbir şekilde başlarda kazanç sağlanamadı çünkü zamanla oturuyor böyle işlerde bazı şeyler gibi düşündük, ticaretle uğraşmak kolay değil sonuçta...en başta anlaşmaları şu şekildeydi ;arkadaşı başka bir iş olmadığı için çoğunlukla kafede duracaktı ,eşimde genellikle akşam iş çıkışları gidecekti oraya ilk aylar tamamen boş geçti işte sürekli arkadaşı borç yaparak kafeye masraf yapmaya başladı ,işte şunun yapılması lazım bunu yapılması lazım, biz de tabii ki bu işe borç altına girerek girdik ,ona para buna par derken bir süre sonra bir sürü borç çıktı ,ne olduğu da anlaşılmadı aylar geçti ve bir kuruş para görmedik kafeden borçtan başka, ondan sonra eşim ameliyat oldu ve bir süre kafeyı tamamen boşladı, sonra bir baktık daha da borç arttı nereden geldiği belli olmayan bir sürü borç, işte şundan aldık işte bundan aldık gibi,Bir de bu adamın garip garip davranışlarından dolayı eşimle de araları iyice açıldı, neyse daha da biz borç altına girerek bunun payını verdik ve ortaklıktan çıkardık her şey tamamen eşimin üstüne kaldı ondan sonra bu adam kendisine ev aldı kendine araba aldı tatillere gitti tamamen Bizim paramızla diye düşünüyorum,şu anki sonuç eşim akşam beşte işten geliyor 7 gibi kafeye gidiyor gece 1'de 2'de geliyor ne ben ne çocuklar birbirimizi göremiyoruz hiç ortak bir şey yapamıyoruz bir tarafım çok öfkeli anlatamayacağım bir şekilde ;bir tarafım acıyor ,bir tarafım haksızlığa uğramış hissediyor .sessiz kalmaya çalışıyorum Bir taraftan onu üzmek istemiyorum, kıyamıyorum ama bir taraftan da kendime ve çocuklara bakınca kendimi çok çaresiz hissediyorum,bütün itirazlarına rağmen bu işe girdi tamamen kendi hatası ile şu anda ben bu durumdayım elimden hiçbir şey gelmiyor, ona sırtta çeviremiyorum, bana akıl verebilecek birileri var mı acaba çok teşekkür ediyorum şimdiden
en azından iki senedir içimde tuttuklarımı buraya dökmüş oldum..(imla hatalarım vardır, kusura bakmayın
)