Merhaba arkadaşlar,
ben 8 yıldan sonra eşimden ayrıldım. Kendime yeni bi ev tuttum ve 3 aydır yanlız yaşiyorum.
Eşim çok çalışıyordu ama evde sorunlarımız hiç bitmiyordu. Birisi bitiyordu diğeri başlıyordu. Hiç rahat bi nefes alamıyorduk eşimin dengesizlikleri yüzünden.
Bişeyleri konuşarak halletmek isterdim, beni ya sonuna kadar dinlemezdi yada kestirip atıp evden giderdi. Söz verdiği şeyleri yerine getirmezdi. Alkol içiyordu her akşam, bırak içme borçlalarını öde derdim, hiç bir zaman çocuk yapamayız derdim çünkü çocuk istiyorduk, tamam derdi alkol içmicem derdi ve ertesi gün gene bi kaç şişe alkolle gelirdi eve. Her gün alkol aldiği için bana göre alkolikti benim eşim. Evliliğimizin 7nci yılından itibaren her akşam sarhoş oluyordu. Bi zaman sonra bende sinirler iyice gerilmeye başladı. Hep bağıran çağıran bi kadın oldum. Ben bişeyler düzelsin diye uğraşırken eşim bi yandan sorumsuzluklarıyla bozardı. Evimizin dengesi yerinden oynardi. Hesabımı onun yüzünden her ay eksiden çıkaramazdım çünkü hesabını iyi yapmazdı.Son vakitler hep ayrı yattık ben hep yatak odasında ağlardım o da oturma odasında içerdi ve sızardı. Baktım ki bu hep böyle devam ediyor, konuşarak ve tartışarak bi yerelere gelemiyoruz, evliliğimi akışına bıraktım. Yani aramızda bişeyler iyi olsun diye uğraşmadım çünkü elimden bişey gelmiyordu. Saygı ve güveni yitirdik.
Sonra dayanamadım ve ayrıldım. Sorunlardan uzak bi hayatım var simdi :) ama bazen kendimi öyle bi boşluk ve yanlızlık içinde hissediyorum, güçlü olamıyorum. Onu unutmak için ne yapmam lazım? Bazen çok kafam karışıyor ve eşime geri dönesim geliyor. Her gün başka düşünüyorum. Bi pişman oluyorum bi iyi oldu doğru yaptın diyorum. Eşimi çok özlüyorum ama bi geleceğimiz yok onuda biliyorum. Malesef ailem uzakta oturuyor ve burda fazla arkadaşım yok. Eşimin akrabaları burda, ama onlarla görüşmüyorum artık. Bu zor zamanı nasıl atlatıcam?
Bana biraz güzel sözler söyleyin, yardım edin lütfen.
ben 8 yıldan sonra eşimden ayrıldım. Kendime yeni bi ev tuttum ve 3 aydır yanlız yaşiyorum.
Eşim çok çalışıyordu ama evde sorunlarımız hiç bitmiyordu. Birisi bitiyordu diğeri başlıyordu. Hiç rahat bi nefes alamıyorduk eşimin dengesizlikleri yüzünden.
Bişeyleri konuşarak halletmek isterdim, beni ya sonuna kadar dinlemezdi yada kestirip atıp evden giderdi. Söz verdiği şeyleri yerine getirmezdi. Alkol içiyordu her akşam, bırak içme borçlalarını öde derdim, hiç bir zaman çocuk yapamayız derdim çünkü çocuk istiyorduk, tamam derdi alkol içmicem derdi ve ertesi gün gene bi kaç şişe alkolle gelirdi eve. Her gün alkol aldiği için bana göre alkolikti benim eşim. Evliliğimizin 7nci yılından itibaren her akşam sarhoş oluyordu. Bi zaman sonra bende sinirler iyice gerilmeye başladı. Hep bağıran çağıran bi kadın oldum. Ben bişeyler düzelsin diye uğraşırken eşim bi yandan sorumsuzluklarıyla bozardı. Evimizin dengesi yerinden oynardi. Hesabımı onun yüzünden her ay eksiden çıkaramazdım çünkü hesabını iyi yapmazdı.Son vakitler hep ayrı yattık ben hep yatak odasında ağlardım o da oturma odasında içerdi ve sızardı. Baktım ki bu hep böyle devam ediyor, konuşarak ve tartışarak bi yerelere gelemiyoruz, evliliğimi akışına bıraktım. Yani aramızda bişeyler iyi olsun diye uğraşmadım çünkü elimden bişey gelmiyordu. Saygı ve güveni yitirdik.
Sonra dayanamadım ve ayrıldım. Sorunlardan uzak bi hayatım var simdi :) ama bazen kendimi öyle bi boşluk ve yanlızlık içinde hissediyorum, güçlü olamıyorum. Onu unutmak için ne yapmam lazım? Bazen çok kafam karışıyor ve eşime geri dönesim geliyor. Her gün başka düşünüyorum. Bi pişman oluyorum bi iyi oldu doğru yaptın diyorum. Eşimi çok özlüyorum ama bi geleceğimiz yok onuda biliyorum. Malesef ailem uzakta oturuyor ve burda fazla arkadaşım yok. Eşimin akrabaları burda, ama onlarla görüşmüyorum artık. Bu zor zamanı nasıl atlatıcam?
Bana biraz güzel sözler söyleyin, yardım edin lütfen.
eşin belki pişman olur boru değil 8 yıl adamın kafasına belki şimdi dank etmez ama ilerde mutlaka anlar hatasını bir bakmışsın bambaşka biri oluvermiş 
o yüzden hem gelecek gibi bekle hem de hiç gelmicekmiş gibi bekleme zor ama katlanmak zorundasın. eşini seviyorsun yazdıklarından bunu anladım yanlızlığa gelince insan belli bir süreden sonra alışıyor zaten emin olabilirsin 
bende ailemden uzağım ama alıştım yanlız yaşamaya insan ruhu dinleniyor bence ve daha güçlü oluyor
