Allahım diyorum sen görüyorsun ben çocuk için uğraşıyorum ama birileri karnındaki çocuğu sevemediğini söylüyor…Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.
Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.
Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.
Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.
Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.
Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )
Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )
2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece
Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)
Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.
Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.
Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.
Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )
Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.
O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.
Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Bak şimdi! Bu yaptığınız gerçekten hiç hoş değil. Sizin çocuk sahibi olamıyor olmanız, bunu yaşamış, yaşama ihtimali olan kadınlara mükemmel annelik dayatmanıza hak tanımaz. Çok rica ediyorum artık bu kıskançlık, hırs, nefret ya da her neyse bu duyguyla bebeğini benimseyememiş, annelikten şikayetlenen kadınların üstüne gelmeyin. Bekarlara bakıp evliyim diyerek nasıl şükretmiyorsanız, bebeği olanlar da size bakıp şükretmek zorunda değil!Allahım diyorum sen görüyorsun ben çocuk için uğraşıyorum ama birileri karnındaki çocuğu sevemediğini söylüyor…
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.
Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.
Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.
Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.
Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.
Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )
Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )
2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece
Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)
Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.
Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.
Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.
Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )
Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.
O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.
Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.
Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.
Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.
Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.
Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.
Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )
Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )
2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece
Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)
Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.
Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.
Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.
Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )
Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.
O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.
Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Çocuğun günahı nedir ya lütfen böyle yapmayın ,yazmayın bende böyle bi ilişkiden doğdum. Attılar yurtlara bakın 24 yaşındayım ama hala kimsesizim öğretmenim öğrencilerimi dahi kıskandım arkadaşlarımı, kocamı… Aile olmayı beceremiyorsanız zevkinizden çocuk yapmayın anladınız mı ? madem böyle olaylar oldu en başta bu kararlının arkasında dursaydınız. Bakın hamilesiniz üzülmenizi istemem o senin soğudum dediğin çocuğun hiç bi günahı yok eşinizden nefret ediyorsunuz diye ondan nefret etmeyin lütfen bağrınıza bastırınız. Onu siz eğitim büyüteceksiniz. Şuan o kadar kötü oldum ki o bebeğe rabbim yardım etsin ne diyeyim…
Bunu söylediniz diye Allah hemen bu gece çocuk mu nasip edecek?Allahım diyorum sen görüyorsun ben çocuk için uğraşıyorum ama birileri karnındaki çocuğu sevemediğini söylüyor…
Ne alakası var hanımefendi ? Neden kıskanayım ? Allah daha çok versin. Bile isteye yapmış. Sonra da sevemiyorum diye başlık açmış !!! Kıskançlık ve hırsmış. Gebelik bölümünde herkes ismimi ezberledi benim. Sorun bakayım kime bi fesatlığım,bir kötü sözüm olmuş !!! Tanımadığım herkesle arkadaş oldum. Hamile olanı tebrik edip olmayana destek oluyorum,dua ediyorum.Bak şimdi! Bu yaptığınız gerçekten hiç hoş değil. Sizin çocuk sahibi olamıyor olmanız, bunu yaşamış, yaşama ihtimali olan kadınlara mükemmel annelik dayatmanıza hak tanımaz. Çok rica ediyorum artık bu kıskançlık, hırs, nefret ya da her neyse bu duyguyla bebeğini benimseyememiş, annelikten şikayetlenen kadınların üstüne gelmeyin. Bekarlara bakıp evliyim diyerek nasıl şükretmiyorsanız, bebeği olanlar da size bakıp şükretmek zorunda değil!
Hanımefendi ne algısı çekeceğim. Parti lideri gibi konuşmayın lütfen! Açılan konunun ve içeriğinin sizin bebek isteminizle yakından uzaktan ilgisi yok, görmüyor musunuz? Gerçekten siz bir bebeği dert edinmiş olsaydınız konu sahibine çözüm bulmaya, yardımcı olmaya çalışırdınız. Ama sizin yorumunuz bu : Allahım diyorum sen görüyorsun ben çocuk için uğraşıyorum ama birileri karnındaki çocuğu sevemediğini söylüyor… Bu cümlenizin bir bebeğe faydası nedir açıklar mısınız lütfen?Ne alakası var hanımefendi ? Neden kıskanayım ? Allah daha çok versin. Bile isteye yapmış. Sonra da sevemiyorum diye başlık açmış !!! Kıskançlık ve hırsmış. Gebelik bölümünde herkes ismimi ezberledi benim. Sorun bakayım kime bi fesatlığım,bir kötü sözüm olmuş !!! Tanımadığım herkesle arkadaş oldum. Hamile olanı tebrik edip olmayana destek oluyorum,dua ediyorum.
Bu hanımefendi balık baştan kokar misali baştan sorunları olan bir evliliğe ilk aydan çocuk yapmış. Kalkıp da sevemiyorum diyemez. Doğmamış bir çocuk hakkında böyle konuşacağına, çocuğumla yeni bir hayat nasıl kurarım diye başlık açsın. Sanki söylediği çok doğru bi lafmış gibi bütün algıyı benim üzerime çekmeye çalışmayın. Bebek neredeyse doğacak,onun kanını taşıdığı için sevmiyormuş muş. Kazayla hamile kalmamış,korunmadım diyor ! Şimdi de çocuğu anne sevgisinden mahrum edemez !
Yaşadıkların gercekren çok üzücü çok talihsiz şeyler ama evliliğin oturmadan bebek düşünen sizsiniz . Eşinin sözünün arkasında durmaması ve sana yeteri kadar güzel bir hayat yasatmamasinun sebebini o minnacık bebeğe yüklemeyin. O dünyaya gelmek istemedi siz getirdiniz ondan izin almadan demi . Umarım herşey daha güzel olur yoluna girer . Anlamadığım şey neden işinizi bırakıp sizde baküye gittiniz ülkeyi bırakıp. Bunlar çok riskli şeyler dönülmez kararlar . İşler çok ters gitmiş gerçektenÇoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.
Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.
Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.
Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.
Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.
Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )
Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )
2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece
Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)
Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.
Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.
Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.
Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )
Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.
O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.
Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Bak şimdi! Bu yaptığınız gerçekten hiç hoş değil. Sizin çocuk sahibi olamıyor olmanız, bunu yaşamış, yaşama ihtimali olan kadınlara mükemmel annelik dayatmanıza hak tanımaz. Çok rica ediyorum artık bu kıskançlık, hırs, nefret ya da her neyse bu duyguyla bebeğini benimseyememiş, annelikten şikayetlenen kadınların üstüne gelmeyin. Bekarlara bakıp evliyim diyerek nasıl şükretmiyorsanız, bebeği olanlar da size bakıp şükretmek zorunda değil!
Sizin faydanız ne olacaksa lütfen buyurun o zaman. Kusura bakmayın içinde bulunduğum psikoloji buna müsait değil.Hanımefendi ne algısı çekeceğim. Parti lideri gibi konuşmayın lütfen! Açılan konunun ve içeriğinin sizin bebek isteminizle yakından uzaktan ilgisi yok, görmüyor musunuz? Gerçekten siz bir bebeği dert edinmiş olsaydınız konu sahibine çözüm bulmaya, yardımcı olmaya çalışırdınız. Ama sizin yorumunuz bu : Allahım diyorum sen görüyorsun ben çocuk için uğraşıyorum ama birileri karnındaki çocuğu sevemediğini söylüyor… Bu cümlenizin bir bebeğe faydası nedir açıklar mısınız lütfen?
Öyle dediğine bakma doğup kokusunu alınca annelik duygusu kabaracak insaAllah . Evlat bambaşka yaO çocuk doğacak dikişlerin acıyacak, emzirmen gerekecek, göğüslerin yara olacak , uyuyamayacaksin biraz büyüyünce saclarini çekecek sen o çocuğa zarar verirsin . Yanında biri olmadan o çocukla baş başa kalma sakın . Bunu normalde söylemem ama istemiyorsan ver babannesine zarar görmesindense ona sevgi gosteren biri olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?