Eşimden boşanmak istiyorum ve karnımdaki çocuğu sevemiyorum

Hafsanuralli546

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
7 Eylül 2016
88
42
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.

Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.

Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.

Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.

Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.

Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )

Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )

2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece

Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)

Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.

Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.

Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.

Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )

Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.

O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.

Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
 
Son düzenleme:
Size bir de tavsiye mi vereceğiz? Sadece Allah tan dileğim karnınızdaki sabi doğar doğmaz kurtulsun sizden. Doğumdan sonra çocuğu verin babasına. Emin olun ailesi çiçek gibi bakar.

Ha bir de profilinizin altındaki doğum görselini kaldırın, sizin gibi birinin annelik görselleri falan kullanmaya hakkı yok.
 
O çocuk doğacak dikişlerin acıyacak, emzirmen gerekecek, göğüslerin yara olacak , uyuyamayacaksin biraz büyüyünce saclarini çekecek sen o çocuğa zarar verirsin . Yanında biri olmadan o çocukla baş başa kalma sakın . Bunu normalde söylemem ama istemiyorsan ver babannesine zarar görmesindense ona sevgi gosteren biri olsun
 
Ha bir de, bir üyenin konusuna yazdığınız mesajı aynen size iletiyorum. Bu aklı kendinizde de kullanırsınız:

“Boşan demeye ne meraklı bir milletiz.
Herkes aynı şeyi yazmış. Eşini seviyorsan neden boşanasınki ve anne babayla büyüyen çocuk daha sağlıklı oluyor kim ne derse desin o evde hergün şiddeti görmüyor o çocuk arada gülmeyide beraber sofraya oturmayıda görüyor.”
 
B
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.

Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.

Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.

Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.

Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.

Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )

Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )

2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece

Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)

Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.

Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.

Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.

Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )

Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.

O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.

Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Bu konudaki arkadaş neden bu kadar acımasız tepkiler toplamış şok oldum valla.kadıncağız birşey dememiş ki.zaten psikolojisi çok kötü.sevmediği adamdan çocuğu olacak.bu duruma isteksizliğini hayet seviyeli bir şekilde belirtmiş.kızlar iyi misiniz siz ya ? Bende mi soru var bu gece sizde mi anlamadım valla.şakır şakır kürta yaptırıyor insanlar ,bu sitede de ölümüne savunuluyor.bu kadıncağız soğudum deyince suç olmuş.
 
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.

Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.

Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.

Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.

Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.

Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )

Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )

2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece

Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)

Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.

Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.

Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.

Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )

Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.

O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.

Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Dikkat ettiniz ki siz Tm deyip sorun çıkarmadıkça hepsi tepenize cıkmış, sizin de çok fazla hatalarınız var, size tavsiyem eğer doğum riskiniz yoksa ailenizin yanına dönün ve oraya geri dönmeyin , esiniz çok istiyorsa Tr de düzen kursun sizi de o şekilde yanına alsın aksi takdirde boşanın ve de Allah aşkına bundan sonra kuzu kuzu herşeye Tm demeyin , biraz kendiniz konusunda bencil olun bu kadar verici ve sınır bilmez olmayın, sınırlarınızı iyi koruyun...
 
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.

Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.

Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.

Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.

Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.

Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )

Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )

2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece

Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)

Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.

Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.

Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.

Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )

Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.

O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.

Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Herşeyi geçtim karnındaki senin canın ya ona karşı neden bu kadar vicdansızsın???
Evladını ailenin yanında doğur birdaha dönme onların yanına çok istiyorsa paşazade eşin gelsin sana evladına sahip çıksın.
 
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.

Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.

Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.

Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.

Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.

Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )

Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )

2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece

Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)

Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.

Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.

Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.

Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )

Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.

O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.

Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?

Herkes anne olmamalı...
 
Kanımı dondurdun . Hamilesin başka birşey yazamıyorum .
Önem vermiyorum deyip surekli maddi şeylerden bahsetmeniz enteresan.
Maddi şeylerden bahsetmedim aslında sürekli olarak bana birşeylerin vaadedilip yapılmaması ve bunun birden fazla olması birde tanımadığım bir ülkede yapayalnız bir hamilelik geçirmiş olmam ailemden uzak kalmam hergün bunalıma girmem hepsi etkiledi. Bu dönemde destek göreceğim tek insanlar eşim ve ailesiydi. Hamilelik depresyonu geçirdim ve çocuğumu hissedemedim ama anlamak yerine linçliyorsunuz. Allah size benden daha fazla yardımcı olsun sizde pek sağlıklı görünmüyorsunuz.
 
Çoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.

Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.

Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.

Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.

Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.

Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )

Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )

2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece

Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)

Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.

Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.

Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.

Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )

Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.

O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.

Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Tesadüfen mi yaşıyorsunuz?
Maddi konular hiç sorun değil demişsiniz ama eşinizin durumu dolayısıyla işinizi bırakmışsiniz, herşey plansız programsız tesadüfen oluyor.. Nasıl bir tesadufse hamilelik, eşinizin iş durumu, tatil planinizda kaynananizin evinize yatılı gelmesi. Bunlar nasıl bir anda tesadüfen oluyor?
Maddi beklentiniz yok karşı taraftan ama boğaz manzaralı düğüne, Maldivler tatiline de okeysiniz 👏
Birbirinizi çok aradınız mı?
 
8 aydır karnınızda taşıdığınız bir cana nasıl bu kadar nefret dolusunuz hayret ettim. Sanki tecavüz sonucu olmuş gibi soğudum keşke aldırsaydım gibi tepkiler vermeniz..Ayrıca maddi durumları orta diyorsunuz ama boğazda yalıda düğün ve maldivlerde balayı yapacaklarına inanmıssıniz. Sonrada kandirildim diyorsunuz.
 
B
Bu konudaki arkadaş neden bu kadar acımasız tepkiler toplamış şok oldum valla.kadıncağız birşey dememiş ki.zaten psikolojisi çok kötü.sevmediği adamdan çocuğu olacak.bu duruma isteksizliğini hayet seviyeli bir şekilde belirtmiş.kızlar iyi misiniz siz ya ? Bende mi soru var bu gece sizde mi anlamadım valla.
Ferhans hani cinsel birliktelik kuruyorsun , korunman lazım , yumurta , sperm birleşiyor ya sen bugün kendi deyiminle sevmesen de duyguları olan bir canlı meydana geliyor . O canlınin en çok ihtiyaç duyduğu şey annesi oluyor . Müthiş acılar çekerken en önde onun beslenmesi ve uyumasıni düşünmen gerekiyor . Bu içgüdüsül mucizevi falan yazmayacağım duygusal bakmıyorsun ya urettigin için var ettiğin için senin görevin oluyor . Yok babasini sevmiyorum çocuktan soğudum. Sevişirken ,orgazm olurken iyiydi . Bak açık açık yazıyorum her şeyin bir sonucu var . Biz büyüyünce bu sorumluluğu almak zorundayız . Yoksa olan çocuklar sevgisiz olurlar hayatları mahvolur. Çocuklar oyuncak değil
 
Karnındaki çocuk senin farkında mısın?
Yani ne diyeceğimi şaşırdım sadece doğduğu an bu düşündüklerine pişman olacaksın..
İnan çok masum kendi hayatından bile çok seveceğin kadar masum bir şey gelecek.
Koklamaya doyamayacaksın.
Eşinden boşanırsın istemiyorsan ama o senin sonsuza dek bu hayattaki en büyük şansın..
Lütfen böyle düşünme..
Şimdi bebeğini düşün sadece sonra bakarsın..
 
Biz kadınlar daha rahmimize düştüğünde severiz bağlanırız evladımıza, babalar gibi kucağa alıp vakit gecirdikce değil. Bebeğinizi sevdiğinize şüphem yok ama gebelik ülke değiştirme ve evlilik sorunları sizin epey psikolojinizi bozmuş. Doğumdan sonra daha zorlancaginiz dönemler olacak üstüne lohusalik depresyonu eklenecek sağlıkla bakamazsiniz bebeğinize ve bu süreç geçince çok üzülürsünüz. Oyuzden riskiniz geçtiyse hiç düşünmeden ailenizin yanına donmenizi tavsiye ederim. Zaten hiç bir hazırlık yapmayan baba bu duruma çok takilmayacaktir eğer çok isterse de kendi gelsin turkiyeye dogumunuzda yaninizda bulunsun. Ama biran önce karar vermelisiniz haftanız ilerledikçe ailenizin yanına gelme şansınız azalacak uçak vs. Sebeplerinden.
 
X