Esiniz iyi biriyse guzellikle halledin. Ofkeyle yanlis karar almayin. Benim ailesi yuzune cok piskolojigim bozuldu. Bastan beri hep asaladilar hor gorduler. Ben esimi delice seviyorum. Cocugumuz olmuyor nedenini bulamadilar. Bu benim piskolojigimi dahada bozdu, ustune ailesi esimi karsilarina alip bu evlilik yurumez, cocukta olmuyor bosan demesi son damla oldu. Ben yiprandim, o yiprandi birbirimizi yiprattik. Tabi benimde hatalarim oldu onunda. O cok duzenli tertipli ben rahat bir insanim. Kendi en sonunda tukenmislik sendoromuna girdi. Ben onu mutsuz ettigimin, cocuk veremedigim icin bosanalim dedim. Aslinda ondan baska tepki bekliyordum. Haykirislarimi duymasini beni anlamasini, beni oldugum gibi kabul edip orta yolu bulmamizi soylemesini bekledim. Yanlis yaptim kabul etti, ve herseyi hizlandirdi. Ben hala olayim shokunu yasiyorum kendime gelemedim. Benim deli gibi sevdigim, hayran oldugum adami kaybettim. Kim icin? Kimler icin kirdik birbirimizi? Su 1 haftadir olu gibiyim. Bana kiyamaz arar acele karar vermiyelim der diye bekliyorum ama biliyorum bitti. O tukendi ben tukendim. Evlilikte siddet, aldatma yoksa ve cok seviyorsan benim yaptigim yanlislari yapma derim. Ben suan onun kokusu sinmis kazagiyla yataktayim. Bana dua edin. Ailesinin gazina gelmis, bekar ve ayrilan arkadaslarinin gazina gelmis, uzerine bu depresyonla gitti. Yalvardim, az ayri kalalim dusun dedim. Geri donusu olmaz, cok pisman oluruz dedim. Ben kendi sagligimi dusunmek zorundayim dedi ve beni herseyle sucladi butun suclu sensin dedi. Karsimda sevdigim adam degil baskasi vardi sanki. 10 senelik evliligim, 15 sene beraberligim, cocukluk askim gitti ben bittim.