Eşimle yaklaşık 1 yıldır evliyiz, öncesinde de 2 yıl nişanlı kaldık. O dönem ikimiz de ailelerimizle aynı şehirde yaşıyorduk. Annemin, uzun zaman önce aldığı ve şu an kirada olan bir evi var. Nişanlıyken, annem evlendikten sonra rahat edebilmemiz ve para biriktirebilmemiz için o evde kira ödemeden oturmamızı teklif etti. Hem öğrencilik dönemimde hem de evlilik sürecinde bana fazlasıyla destek olduğu için, tamamen bedava oturmak içime sinmedi. Ama az da olsa kira ödeyerek oturmayı kabul ettim.
Sonra iş değişikliği nedeniyle başka bir şehre taşınmam gerekti. Yeni işim, eskiye göre hem maaş hem imkân açısından çok daha iyiydi. Eşim de bu kararı destekledi ve birlikte yeni şehirde ev bakmaya başladık. Fakat taşındığımız şehir hem genel olarak pahalı hem de kiralar oldukça yüksek. Nişanlılık sürecimizde eşim birkaç kez, annemin evini satıp başka bir yerden ev alınmasını ve o evin yine annemin üzerine olmasını ama bizim oturmamızı önerdi. Ya da annen evden aldığı kirayı bize versin dedi, böylece oturduğumuz evin kirasını ödemekte zorlanmayacağımızı söyledi.
Eşimden bu tür fikirler gelmesi beni açıkçası rahatsız etti. Sonuçta, evet aileler birbirine destek olabilir ama sahip olunmayan bir şey üzerinde hak iddia etmek bana çok yanlış geldi. Ayrıca kendi kendimize yetemeyeceksek neden evleniyoruz?
Bu konu kapandı, biz evlendik. 3 ay önce de hamile olduğumu öğrendim. Plansız bir hamilelikti ama biraz düşündükten sonra devam etmeye karar verdik. Hamilelik nedeniyle işimden ücretli izine ayrıldım, haliyle maddi olarak biraz sıkıştık. Bu yüzden daha uygun kiralı bir eve geçmeyi planlıyoruz.
Geçenlerde bu konular üzerine konuşurken, eşim şöyle dedi:
“Ya zaten buraya taşınmasaydık annenin evinde kira vermeden oturacaktık. Şimdi taşındık diye ne değişti? İsteseler o evin kirasını bize gönderebilirlerdi. Durumumuzu da biliyorlar ama hiç düşünmediler bile.”
Bu söylediği beni çok rahatsız etti. Evet, şu an biraz zorluk çekiyoruz ama sırf böyle bir süreçten geçiyoruz diye başkalarından bir şey beklemek çok anlamsız. Annem zamanında iyi niyetle bize evini teklif etti diye, şuan suçlu konumuna düştü resmen. Hele ki bunu eşimin bu kadar rahatça dile getirmesi çok tuhaf geldi. Ona ailemden böyle bir teklif gelse bile gerçekten çok zor durumda kalmadıkça ve geri ödeme planımız olmadan kabul etmeyeceğimi söyledim. Bu arada ailemin maddi durumu da pek iyi değil kendilerine yetecek kadar anca geçiniyorlar. Fikirlerimiz uyuşmayınca konuyu uzatmadı ama ben hâlâ bunu düşündükçe sinir oluyorum.
Tam tersi bir durum olsaydı, yani söz konusu onun ailesi olsaydı, ben böyle bir beklentiye girer miydim bilmiyorum. Girsem bile bu şekilde açık açık dile getirmezdim. Yanlış mı düşünüyorum? Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? Şimdiden teşekkür ederim.
