- 23 Nisan 2016
- 26
- -9
- 86
- 38
- Konu Sahibi naughty__girl
- #1
Arkadaşlar merhaba. Benimkine benzer durum yaşayanlar vardır mutlaka aranızda. Ben artık ne yapacağımı şaşırdım sizlerden fikir vermenizi rica ediyorum.
Öncelikle eşimle severek evlendik. Benim ailem maddi imkanları kısıtlı diye özellikle annem evlenmemizi istemedi yolumuza çok taş koydu. Ama biz birbirimizden vazgeçmedik ve en sonunda evlendik. Şimdi annem onu çok seviyor ve benim ailemle alakalı hiçbir problem yok. Ama eşimin ailesi hep ilgisiz hep umursamazdı. Yapmaları gereken bişey eşimin başının etini yemeden o da onları sıkıştırmadan yapmadılar. Sanarsın soylu bir paşa ailesinden gelmeler birde kendilerini yüce görüyorlar. Biz evlenirken durumumuz yok bahanesiyle hiçbir maddi destek bile olmadılar. Yine de eşim ailesine çok ama çok düşkün.
Bizim eşimle aramızda bir problem yok. Beni sever el üstünde tutar iyi kalplidir. Gram kötü niyet geçmez içinden kimseye karşı. Ama ailesi beni ne gelin ne insan yerine koymuyor. Özellikle son zamanlarda bu durum ağır basmaya başladı.
Bu yaz 4 yıl bitecek evliliğimize. Bi gelinleri daha var. Normalde onunla da geçmiş zamanda problemler yaşamışlar ama onunla şimdi öyle samimiler ki sanarsın bu ailenin gelini değil kızı. Özellikle küçük görümcemle eşleri de çok iyi anlaştığı için yedikleri içtikleri ayrı gitmiyor. Ama benle ne zaman Bi araya gelseler dışarıdan bakınca problem yok gibi ama iç yüzüne bakınca ben dış kapının mandalı muamelesi görüyorum. Hepsi Birbiriyle o kadar alakalı ilgililer ama ben hep konu dışında kalıyorum.görümcelerimle eltim kızkardeş gibi sohbetleri gidip gezdiklrri yiyip içtikleri ayrı gitmiyor ama ben Fransız askeri gibi ayrı tutuluyorum. Sanarsın eltim kızkardeşleri el kızı olan benim. Ona olan tavırlarıyla bana olan tavırları birbirinin yanından bile geçmez.onun hastası olur cenazesi olur hemen koşarlar. Benim ailemden birine bişey olsa zar zor Bi kayınvalidem arar. Bi araya gelince ona iltifatlar hürmetler bana da sıradan insan muamelesi. Sadece eltim değil yani aralarında hep öyleler.
İlk evlendiğim zaman geçmişteki umursamazlıklarına rağmen o kadar samimiyetimle kucaklamıştım ki bu aileyi ama zamanla bana olan davranışlarını gördüğümde ister istemez kendimi geri çekmeye ve kocama durumu izah etmeye başladım. Defalarca büyük görümcemle konuştum. Bana neden böyle davrandıklarını Bi yerde hata mı yaptığımı sordum. Hatam varsa düzelteyim dedim ama o hep beni hatalı gördü bizde bişey yok sen sorunlusun gibilerinden hep üste çıktı. Zaten normalde her koşulda üste çıkan biridir kendisi de bunu itiraf eder. Soğuk duruyormuşum girişmiyormuşum Bi araya gelince sadece bebeğimle ilgileniyormuşum gibi bahaneler sıraladı. Halbuki bana arada geçmişle alakalı annemin vermemek için uğraştığı durumu ima ederek laf sokuyorlar ya da başka konu olsun ya da yokmuşum gibi davrandıkları zaman ben ister istemez geri durmaya başlıyorum. Bunu kendisine de izah ettim. Sen kafanda kuruyorsun ortada bişey yok diyo bana haklı çıkmak için. Ama Bi evlerine davet edecekken ya da bize gelecek oldukları zaman bile beni hiç arayıp muhatap olmuyorlar eşimi arıyorlar.
Eşim ilk sıralar ailesine tek kelime ettirmezdi.zamanla Bi nebze olsun anlar gibi oldu bazı şeyleri ufaktan görmeye başladı ama çoğu zaman o da bana tepki veriyor. Sen benim ailemi sürekli suçluyorsun onlar ne yapsa memnun olmuyorsun VS gibilerinden bana ara ara patlıyor. Halbuki bazen hak veriyor bana haksızlıkları görünce ama en son yine tartıştık bu mesele için. Ailesine çok düşkün ama onlarda o düşkünlüğün yarısı bile yok eşime karşı. Bi doğum gününde bile aramazlar beni bırakın onu bile saymıyolar ama bizimki iyi niyetinden ve düşkünlüğünden görmüyor.
Biraz uzun yazdım kusura bakmayın ama ben bu aileye nasıl davranacağını konusunda sizden fikir bekliyorum. Araya iyice soğukluk girdi bu kez ama her iki tarafında bişey yokmuş gibi rol yapmaya çalıştımızı biliyorum. Bi araya gelince selamun aleyküm aleyküm selam modundayız. Artık dışlanmaktan yok sayılmaktan ve bu salakça sebepler yüzünden eşimle tartışmaktan yoruldum.
Öncelikle eşimle severek evlendik. Benim ailem maddi imkanları kısıtlı diye özellikle annem evlenmemizi istemedi yolumuza çok taş koydu. Ama biz birbirimizden vazgeçmedik ve en sonunda evlendik. Şimdi annem onu çok seviyor ve benim ailemle alakalı hiçbir problem yok. Ama eşimin ailesi hep ilgisiz hep umursamazdı. Yapmaları gereken bişey eşimin başının etini yemeden o da onları sıkıştırmadan yapmadılar. Sanarsın soylu bir paşa ailesinden gelmeler birde kendilerini yüce görüyorlar. Biz evlenirken durumumuz yok bahanesiyle hiçbir maddi destek bile olmadılar. Yine de eşim ailesine çok ama çok düşkün.
Bizim eşimle aramızda bir problem yok. Beni sever el üstünde tutar iyi kalplidir. Gram kötü niyet geçmez içinden kimseye karşı. Ama ailesi beni ne gelin ne insan yerine koymuyor. Özellikle son zamanlarda bu durum ağır basmaya başladı.
Bu yaz 4 yıl bitecek evliliğimize. Bi gelinleri daha var. Normalde onunla da geçmiş zamanda problemler yaşamışlar ama onunla şimdi öyle samimiler ki sanarsın bu ailenin gelini değil kızı. Özellikle küçük görümcemle eşleri de çok iyi anlaştığı için yedikleri içtikleri ayrı gitmiyor. Ama benle ne zaman Bi araya gelseler dışarıdan bakınca problem yok gibi ama iç yüzüne bakınca ben dış kapının mandalı muamelesi görüyorum. Hepsi Birbiriyle o kadar alakalı ilgililer ama ben hep konu dışında kalıyorum.görümcelerimle eltim kızkardeş gibi sohbetleri gidip gezdiklrri yiyip içtikleri ayrı gitmiyor ama ben Fransız askeri gibi ayrı tutuluyorum. Sanarsın eltim kızkardeşleri el kızı olan benim. Ona olan tavırlarıyla bana olan tavırları birbirinin yanından bile geçmez.onun hastası olur cenazesi olur hemen koşarlar. Benim ailemden birine bişey olsa zar zor Bi kayınvalidem arar. Bi araya gelince ona iltifatlar hürmetler bana da sıradan insan muamelesi. Sadece eltim değil yani aralarında hep öyleler.
İlk evlendiğim zaman geçmişteki umursamazlıklarına rağmen o kadar samimiyetimle kucaklamıştım ki bu aileyi ama zamanla bana olan davranışlarını gördüğümde ister istemez kendimi geri çekmeye ve kocama durumu izah etmeye başladım. Defalarca büyük görümcemle konuştum. Bana neden böyle davrandıklarını Bi yerde hata mı yaptığımı sordum. Hatam varsa düzelteyim dedim ama o hep beni hatalı gördü bizde bişey yok sen sorunlusun gibilerinden hep üste çıktı. Zaten normalde her koşulda üste çıkan biridir kendisi de bunu itiraf eder. Soğuk duruyormuşum girişmiyormuşum Bi araya gelince sadece bebeğimle ilgileniyormuşum gibi bahaneler sıraladı. Halbuki bana arada geçmişle alakalı annemin vermemek için uğraştığı durumu ima ederek laf sokuyorlar ya da başka konu olsun ya da yokmuşum gibi davrandıkları zaman ben ister istemez geri durmaya başlıyorum. Bunu kendisine de izah ettim. Sen kafanda kuruyorsun ortada bişey yok diyo bana haklı çıkmak için. Ama Bi evlerine davet edecekken ya da bize gelecek oldukları zaman bile beni hiç arayıp muhatap olmuyorlar eşimi arıyorlar.
Eşim ilk sıralar ailesine tek kelime ettirmezdi.zamanla Bi nebze olsun anlar gibi oldu bazı şeyleri ufaktan görmeye başladı ama çoğu zaman o da bana tepki veriyor. Sen benim ailemi sürekli suçluyorsun onlar ne yapsa memnun olmuyorsun VS gibilerinden bana ara ara patlıyor. Halbuki bazen hak veriyor bana haksızlıkları görünce ama en son yine tartıştık bu mesele için. Ailesine çok düşkün ama onlarda o düşkünlüğün yarısı bile yok eşime karşı. Bi doğum gününde bile aramazlar beni bırakın onu bile saymıyolar ama bizimki iyi niyetinden ve düşkünlüğünden görmüyor.
Biraz uzun yazdım kusura bakmayın ama ben bu aileye nasıl davranacağını konusunda sizden fikir bekliyorum. Araya iyice soğukluk girdi bu kez ama her iki tarafında bişey yokmuş gibi rol yapmaya çalıştımızı biliyorum. Bi araya gelince selamun aleyküm aleyküm selam modundayız. Artık dışlanmaktan yok sayılmaktan ve bu salakça sebepler yüzünden eşimle tartışmaktan yoruldum.
