Benim çocuklarım da babasına aşık.
Bence her evlat öyle, eğer babadan gerekli ilgi ve alakayı görüyorsa o çocuk, baba aşığı oluyorlar zaten.
Benim eşim de çok iyi bir babadır sağolsun.
Ancak bazen sınırları ve varlığının önemini bildirmek için gözünü korkutmak şart.
Bir silkinip kendine gelmesi için.
Bir düşünün, siz istemez misiniz kendi evinizde yurdunuzda oturmak?
İstemez misiniz evinizde insanlar ağırlamak.
Evladınızın kendi odasının olmasını, kendi eşyalarınız ile yaşamayı?
Bunlar ciddi anlamda insanın psikolojisini etkileyebilecek şeyler.
Evet, şu an şartlar ve bazı zorunluluklar sizi bu noktaya getirmiş olabilir.
Kimse bilemez ne yaşadığınızı, ancak bu hep böyle olacak anlamına gelmez.
Eşiniz bu anlamda çaba gösteriyor mu?
Kendi ailesinin bu davranışlarına karşı gereken dozda tepkiyi vermiyor onu anladık, ancak sizin ailenize karşı bu kadar hoşgörülü olabiliyor mu?
Bu durumda iken zaten çalışmanızdan daha doğal ne olabilir ki?
Neden onun ailesindeki kişiler sizin hayatınızda söz söyleme hakkına sahip olabiliyorlar?
Siz sadece eşiniz ile evlisiniz ve bir birinizden sorumlusunuz, çocuğunuzdan sorumlusunuz.
Hal böyleyken eşiniz neden buna müsade ediyor?
Bir düşünmek gerek sanki...
