merhaba arkadaşlar.. daha öncede burada eşimin ailesi ile neler yaşadıklarım konusunda bir kaç konu açmıştım.. ben bana yapılan haksızlıkları ve yanlışları unutamıyorum, unutmuş gibi de yapamıyorum.. bir çok konuyu ya da eşim ile farklı bir konuyu tartışırken bile onlara laf değdirmeden yapamıyorum. sonradan pişman oluyorum ama söz ağzımdan çıkmış oluyor.. onun ve kendi ailemden uzakta oturuyoruz.. arada telefon ile görüşüyoruz, memlekete gidince falan görüşüyoruz.. görüşme sıklığımız çok fazla değil.. ama ben hep ilerisini düşünüyorum.. memlekete gidersek bunlar şöyle olacak ben sinir olacağım, ya da çocuğum olunca (ki daha ortada çocuk falan kesinlikle yok) bize gelip uzun süre kalacak ya da memlekete gidince eşimin ailesi ile vakit geçirmek zorunda kalıcam.. geçen gün endoskopi oldum.. midemde bir şey çıkmadı ama üzüntü sinir stresten dolayı mide asitliliğim arttığı için sancı ve gaz oluşumu meydana geliyormuşum.. kayınvalideme söyledim yok ben geniş olacakmışım, hayat böyleymiş herşeye katlanacakmışım falan filan... sinir ediyor beni.. akşamları rüyalarıma giriyor.. memlekete gitmek hiç istemiyorum =( psikoloğa mı gitsem kendi kendime bu durumu nasıl aşarım.. çok fazla saplantı haline geldi... gerçi saplantı haline gelmesi çok normal... ne zaman telefonda konuşsak x anne diye hitap ediyorum.. endoskopiden çıktıktan sonra anne demedim siz diye hitap ettim.. eşime sitem ediyor yine siz olduk diye... telefonum kapalı olur o arar aradım ulaşamadım telefonun neden kapalı diye hesap sorar.. kayınvalidemlere gitsek hep bi laf sokma çabası, hep beni incelemeler falan... huzur bulamıyorum böyle boğulacak gibi oluyorum onlara gittiğimizde.. eşime de anlatmaya çalıştıkça onunla da tartışıyoruz.. o da benim yanımda aslında ama yine de işte annem böyle takma kafana, yok anneme ters cevap verme, hep bi annesini kayırma çabası.. güya hep beni koruyor hep benim yanımda ama değil işte... ya da ben hissetmiyorum güvenmiyorum..
sanırım çok karışık anlattım. ama gerçekten kendimi çok kötü hissediyorum. iş yerindeyim çalışamıyorum. sürekli aklımdalar.. hep bana yapılanlar ve bundan sonra bana yapılma ihtimali olunan şeyler.. öff bunaldığımı hissediyorum... ben böyle biri değildim =((
sanırım çok karışık anlattım. ama gerçekten kendimi çok kötü hissediyorum. iş yerindeyim çalışamıyorum. sürekli aklımdalar.. hep bana yapılanlar ve bundan sonra bana yapılma ihtimali olunan şeyler.. öff bunaldığımı hissediyorum... ben böyle biri değildim =((
Son düzenleme:
canım inan aynı duyguları ben de yaşadım eskisi kadar yoğun olmasa da şimdi de yaşıyorum. İnan ki böyle düşünerek kafaya takarak sadece kendimizi yıpratıp üzülüyoruz, geride kalanların umrunda bile değiliz. bence kendini işine ver çok zor olduğunu biliyorum ama onları duymamaya, düşünmemeye çalış. 9 ay önce onlar mı vardı sanki:)
