- Konu Sahibi babykiller
-
- #1
Merhaba arkadaşlar.Bir konuda fikirlerinize ihtiyacım var.Aslında kendim bir buçuk senedir çözmeye çalışıyorum bu problemi ama henüz yol katetmiş değilim.
Vaktinizi ayırırsanız sevinirim.Ben 1 buçuk senelik evliyim.Eşimle ciddi olarak tek bir konuda problem yaşıyorum,o da akrabalarım.
Benim 5 teyzem 5 halam 2 amcam ve 1 dayım var.Ailede herkes birbirine çok bağlı görünür birbirilerini arar sorar,gelir gider,arkalarından da demediklerini bırakmazlar.
Birbirleri hakkında konuşurlar.Ben de evlenmeden önce onlar bize geldikçe ya da annemler zorla beni götürünce görüşürdük.Ben de belki ayda bir falan arardım.Ne zaman ki ben nişanlandım herkesin sitemleri başladı.Arayıp sormuyorsun gelip gitmiyorsun demeye başladılar arkamdan konuşmadıkları kalmamış özellikle kuzenim ve teyzelerim.Halbuki ben onlara karşı her zaman saygılıyımdır ve başkalarına karşı kötü laf etmem.Olan herşeyi sineye çekerim.Eşim nişandan önce akrabalara gelip gitme konusunda katı değil gibi görünüyordu,beni teyzesine götürmüştü ve bütün akrabaları oradaydı.Ben de eşimin bu konuda evlendikten sonra sorun çıkarmayacağını düşünmüştüm.
Nişanlandık,teyzelerime el öpmeye gideriz diye konuyu açtım.Ne el öpmesi hiç işim olmaz diye çıkıştı bana.Ben bunun adet olduğunu ve gönüllerini edip kalksak yeterli olacağını söyledim.Beni sürekli geçiştirdi.Her defasında yüzümü eğdirdi moralimi bozdu ve ben artık konuyu bile açmadım.Bayram geldi ve bu defa nişanlım olarak yanımda olması gerektiğini söyledim.Benimle geldi ama surat 5 karış.Bazı kuzenlerimle hoş sohbet etti bazılarının suratına bile bakmadı.O bayram böyle geçti ve ben korkmaya başladım.Nişanlıyken sürekli bu konudan dolayı benim moralim bozuldu.Bi gün gezmeye gidelim dedi ananem bize geldi eve gitmem lazım dedim diye yine tartıştık.Ben o insanı ne zamandır görmüyorum diyerek kendimi savundum.Ama anladım ki bu benim en büyük sorunum olacak.
Şu an halama el öpmeye hala gidemedim.Kuzenimin nişanına arabamız olmasına rağmen"karşıya gidemem,uzak" bahanesiyle beni götürmedi,konuşmadım dilim tutuldu.Bu kadarına yuh artık dedim.Ne kendi akrabalarımı ne onunkileri eve çağıramıyorum.Hemen surat 5 karış oluyor ve benimle konuşmuyor.Annem bile evlendikten sonra 3 kere geldi.Onun annesini bile çağıramıyorum.Ama o istediğinde arkadaşlarını çağırıyor.Akrabalarım herşeyi anladı ve onlar da benden soğudular.Tamam ben de samimi olmak istemiyorum ama arada gönüllerini yapmak gerekmez mi? Bayramlarda tatil yapalım bahanesiyle istanbuldan kaçıyor.
Eşim kötü biri değildir.Birçok eşe göre gördüğüm kadarıyla daha değer verir ama bu konuda beni çok ağlattı ve bu yüzden o kadar üzüldüm ki boşanmak bile geldi aklıma
Bayanlar bu durumda eşime nasıl yaklaşmamı tavsiye edersiniz.Ona senede bir de olsa bu insanlarla görüşmem gerektiğini arada kaldığımı nasıl ikna edici bir dille anlatırım?Aranızda bu tür durumla karşı karşıya kalan var mı?Ne yaptınız?
Vaktinizi ayırırsanız sevinirim.Ben 1 buçuk senelik evliyim.Eşimle ciddi olarak tek bir konuda problem yaşıyorum,o da akrabalarım.
Benim 5 teyzem 5 halam 2 amcam ve 1 dayım var.Ailede herkes birbirine çok bağlı görünür birbirilerini arar sorar,gelir gider,arkalarından da demediklerini bırakmazlar.
Birbirleri hakkında konuşurlar.Ben de evlenmeden önce onlar bize geldikçe ya da annemler zorla beni götürünce görüşürdük.Ben de belki ayda bir falan arardım.Ne zaman ki ben nişanlandım herkesin sitemleri başladı.Arayıp sormuyorsun gelip gitmiyorsun demeye başladılar arkamdan konuşmadıkları kalmamış özellikle kuzenim ve teyzelerim.Halbuki ben onlara karşı her zaman saygılıyımdır ve başkalarına karşı kötü laf etmem.Olan herşeyi sineye çekerim.Eşim nişandan önce akrabalara gelip gitme konusunda katı değil gibi görünüyordu,beni teyzesine götürmüştü ve bütün akrabaları oradaydı.Ben de eşimin bu konuda evlendikten sonra sorun çıkarmayacağını düşünmüştüm.
Nişanlandık,teyzelerime el öpmeye gideriz diye konuyu açtım.Ne el öpmesi hiç işim olmaz diye çıkıştı bana.Ben bunun adet olduğunu ve gönüllerini edip kalksak yeterli olacağını söyledim.Beni sürekli geçiştirdi.Her defasında yüzümü eğdirdi moralimi bozdu ve ben artık konuyu bile açmadım.Bayram geldi ve bu defa nişanlım olarak yanımda olması gerektiğini söyledim.Benimle geldi ama surat 5 karış.Bazı kuzenlerimle hoş sohbet etti bazılarının suratına bile bakmadı.O bayram böyle geçti ve ben korkmaya başladım.Nişanlıyken sürekli bu konudan dolayı benim moralim bozuldu.Bi gün gezmeye gidelim dedi ananem bize geldi eve gitmem lazım dedim diye yine tartıştık.Ben o insanı ne zamandır görmüyorum diyerek kendimi savundum.Ama anladım ki bu benim en büyük sorunum olacak.
Şu an halama el öpmeye hala gidemedim.Kuzenimin nişanına arabamız olmasına rağmen"karşıya gidemem,uzak" bahanesiyle beni götürmedi,konuşmadım dilim tutuldu.Bu kadarına yuh artık dedim.Ne kendi akrabalarımı ne onunkileri eve çağıramıyorum.Hemen surat 5 karış oluyor ve benimle konuşmuyor.Annem bile evlendikten sonra 3 kere geldi.Onun annesini bile çağıramıyorum.Ama o istediğinde arkadaşlarını çağırıyor.Akrabalarım herşeyi anladı ve onlar da benden soğudular.Tamam ben de samimi olmak istemiyorum ama arada gönüllerini yapmak gerekmez mi? Bayramlarda tatil yapalım bahanesiyle istanbuldan kaçıyor.
Eşim kötü biri değildir.Birçok eşe göre gördüğüm kadarıyla daha değer verir ama bu konuda beni çok ağlattı ve bu yüzden o kadar üzüldüm ki boşanmak bile geldi aklıma
Bayanlar bu durumda eşime nasıl yaklaşmamı tavsiye edersiniz.Ona senede bir de olsa bu insanlarla görüşmem gerektiğini arada kaldığımı nasıl ikna edici bir dille anlatırım?Aranızda bu tür durumla karşı karşıya kalan var mı?Ne yaptınız?