güzel giden bi evliliğimiz var aslında asıl problemse eşimin sinirli yapısı...çocuklar konusunda özellikle çok sabırsız hemen parlayıveriyor...normal şartlarda çok iyi ilgili bi babadır...bana da çok yardımcı oluyo ev işi çocuk bakımı vs..ama çocuklar ağladımı yaramazlık yaptımı o adam gidiyo başka biri geliyo...çok sinirli oluyo bu zamanlarda...bi de bana suç atıyo ben yapıyomuşum yüz veriyomuşum...küçücük çocuklara daha 2 yaşını doldurmamış ne yüz vermesi...öyle bi annede değilim sürekli çocukları şımartayım falan...bişey olunca hemen beni suçlaması çok ağırıma gidiyor..hiç anlamıyo takdir etmiyoo...temizlik falan konusunda mesela yardım ediyo bazen de laf çarpıyo doğrudüzgün iş yapmıyomuşum...evet yapamıyorumm..iki çocukla uğraş..yemek yap..etrafı topla...olmuyo çocuklar uyanıkken zaten iş yaptırmıyolar onu karıştırıyolar bunu dağıtıyolar olmuyo...onlar uyuyunca da uykuları çok hafif mesela süpürge falan açamıyorum yapabileceğim işler sınırlı...bi de kendime de vakit ayırmak istiyorum..bu siteye takılmak gerçekten bana iyi geliyo kafa dağıtıyorum biraz deşarj oluyorum...yardım etcek kimsede yok burda doğrudüzgün samimi olduğumuz insan da az...zaten iki çocukla bi yere gitmek problem...yani özetle eşimin beni anlamasını bekliyorum...sürekli beni eleştirmesinden suç bulmasından sıkıldım...bi de tartışıyoruz suçlu o olsa da hiç özür dilemez...bazen ben zorla söylettiriyorum e tabi o zamanda değeri olmuyo..tartışmamızdan sonra haklıysam biraz soğuk davranıyım anlasın diyorum umrunda pek olmuyo yani alttan almayı bilmiyo hiç
bende aynı evin içinde soğuk durmak istemiyorum zaten hoşlanmamda böyle fazla surat asmaktan trip yapmaktan...sabredemiyorum ben gidiyorum yanına yine bişey olmamış gibi konuşuyorum..işte böyleee...
