Belki de ben bencillik olarak yorumluyorum,
Kızlar hem maddi hem ilişkiler açısından iyi bir ailede büyüdüm, iyi bi üniversiteye tr derecesiyle girdim büyük başarıyla mezun oldum, defalarca yurt dışına gittim hem gezmek hem eğitim amaçlı her defasında yine derecelerle tamamladım eğitimleri, ailece haftasonları gezmeyi, dışarda yemek yemeyi çok severdik hiçbir pazar evde oturtmazdı babam bizi, o yoksa kendimiz ama mutlaka çıkardık, üni ve bekar hayatında da keza çok gezerdim çok sosyaldim tiyatrosu sineması gezisi hiç bitmezdi, evlendim, ağır oturaklı karakteri sağlam ve çok ii bir eşim var, ama evde vakit geçirsin, tv izlesin, bolca uyusun, bayılıyor. Ne sınavlara gireyim kendimi geliştireyim derdi var ne de gezeyim etrafı göreyim öğreneyim. Bende bebek dolayısıyla izindeyim, çok bunaldım, gezmeyi ne kadar çok seviyorum biliyor ama ailece gezme kültürü olmayan insanlar, eski hayatımı özlüyorum kafayı yeme noktasına geldim, bazen evlendiğime bin pişman oluyorum yemin ederim, alıp başımı gidesim geliyor, bi de yalnız bırakmaz heryere beraber gidicez, sorunsuz araba kullanırdım çocuk olduktan sonra öyle pimpirik yaptı ki bana bile geçti aman bişey mi olur korkusu, hiç alışık olmadığım şeyler, gittikçe beni köreltiyo sanki kocam. maddiyat da tabi ben izinde olduğum için daha kısıtlı, maaşı iyi ama işte bilirsiniz büyük şehirde yaşamak..., of kusura bakmayın çok uzattım isyan edip günaha da girmek istemiyorum ama kriz kapımda yani kafayı yicem.