- Konu Sahibi kartanesi1985
- #1
kızlar emnim hepimizin başına gelen şeylerden biridr bu.okadar mutsuzumki sabahtan beri ağlıyorum ya zorla iş olurmu olmuyo işte 7 yaşnda bi oğlm var şimdi de 2buçuk aylık hamileyim zaman zaman zor dönemler atlatıyorum gece iş yapalımdedi bende halsizim yatıcam ço uykum var dedm hepsi bu sabahtan beri yapmadığını bırakmadı yüzüme bile bakmıyo ben kuklamıyım dedm gündüz yatıyodu kalk kahvaltı yapalım dedm defol git başmdan dedi ben kuklanmıyım senn rahatsızdm işte dedm varmı bi yanlışım oda ilk kez yani.onuda diceme pişman etti keşke olsaydıda bitseydi ağlamaktan gözlerim şişti okadar basit bişeydi bukadar ağır şeyleri haketmiyorum.bu çocuğuda artk istemiyorum böle vbi insanla nekadar daha yürütebilirim idare hiç etmiyo hep istediğim olsun hiç bişeklde mazeret yok daha ne kadar böle elimde tutucam nolur bana bi yol gösterin nerde yanlş yapıyorum bittim tükendim.kime anlatılır böle bişe ne diyim işiçin kocamla kavga ettk ne saçma.bebeği aldırmak istiyorum ama o kabul etmicek bunu biliyorum ama bu bebeği istemiyorum bundan eminim.o istemesse ben nasl kurtulucam bu bebekten çok çaresizim.psikolojim bozuldu.okadar küçük ama bi okadarda önemli bişeyki ömür boyu mücadele edemem ben.hepinizden yorum ve fikir bekliyorum.....