Merhabalar herkese. Benim sorunum kendimle aslında. İcine kapanık bir insanım çocukluğumdan beri,böyle yetiştirildim,erkeklerle arkadaş olmam çocukken bile yasaktı,Ondan sebep ki üniverste yıllarımda dahi hiç erkeklerle iletişime girmedim,selamlaşmadım.Daha sonrasında görücü usulü evlendim.Eşimi seviyorum ama şu var ki eşim benim tam tersim.Evlenmeden önce birçok kız arkadaşı olan onlarla gezip,dolaşan,evlerine giden rahat bir insanmış.Benimle evlenmek için bu ortamlarını bıraktı,gerçekten de öyle dikkat etmeye gayret gösteriyor farkındayım.Bu seferde iş değiştirmek zorunda kaldı. Ful erkekli bir yerden baya da kadınların bulunduğu bir işe geçiş yaptı çevresinde şuan kadınlar var ve ben buna tahammül edemiyorum.Ya eskisi gibi olur onların yanında yine onlara karşı samimi olur diye kendimi yiyip bitiriyorum.Yakisikli da bir kocam var ve galba bu kıskançlık duygusundan oluyor.Geçen gün yanına bir kadın gelmiş ve işi çabuk öğrendin güzel çalışıyorsun demiş bahçede sigara içerken,iyi niyetli olsa bile bunu duymak beni çok kızdırdı çünkü ben hiçbir erkeğin yanına gidip bunu demem.Yagmurdan dolayı ayni ortamda sigara içmişler filan.Anlicağiniz ben bu duyguyu,bu kıskançlığı nasil yenerim bilmiyorum.Git sende erkeklerle bir arada dur onlarla karşılıklı sigara iç diyorum ama yapamam.Bana bir akıl verin lütfen suç sende demeden
gerisi karakter meselesi zaten. Gizli veya açık. Böyle kafam daha rahat 
