- 10 Mayıs 2023
- 49
- 19
- 18
- 31
- Konu Sahibi rodotorula
-
- #1
Merhaba herkese
Ben yaklaşık 1 yıllık evliyim. Eşimle evlendikten sonra aileler yüzünden biraz problem yaşadık onlar ilişkimizi yıpratsa da iyi kötü aştık diyebilirim. İkimizde kötü olmayan iyi denebilecek işlerde çalışıyoruz. Yurt dışına gitme planımız oldu bu süreçte yaklaşık 3 ay da ders çalıştık vs. Ben bu süreçte üstüme düşeni yaptım ve sınavlarımı geçtim. Ama o üzernde bir baskı, ben yapamadım sen yaptın gibi yetersizlik ve suçluluk hissetti. Depresyona girdi, çöküntü bıkkınlık olarak değil tıbbi hastalık olarak tam anlamıyla. Güç bela ailelerle birlikte ikna edip psikiyatriste yönlendirdim ve antidepresan başlandı. Ama 3 hafta önce ilaç etki etmiyor zaten diyip ilacı bir kavga anında kesti. Ve şu an ilaca da doktora da tüm ısrarlarıma rağmen yanaşmıyor. Bu süreçte ona destek olmaya çalışıyorum ama bu durum beni çok zorluyor. Sürekli uyuyan, işini yapmayan,sorumluluklarımızda bana yardım etmeyen eski tanıdığım olmayan biri var karşımda. Bu kendi hali beni de inanılmaz depresif bir duygu haline sokuyor. Kendime yöneleyim onu kendi haline bırakayım desem de yapamıyorum. Ne yapmam gerekir?
Sizin mutluluğunuzu paylaşmayıp kendiyle kıyaslayıp depresyon modu alan bir adamla bir ömür geçirmek istediğinize emin msnizMerhaba herkese
Ben yaklaşık 1 yıllık evliyim. Eşimle evlendikten sonra aileler yüzünden biraz problem yaşadık onlar ilişkimizi yıpratsa da iyi kötü aştık diyebilirim. İkimizde kötü olmayan iyi denebilecek işlerde çalışıyoruz. Yurt dışına gitme planımız oldu bu süreçte yaklaşık 3 ay da ders çalıştık vs. Ben bu süreçte üstüme düşeni yaptım ve sınavlarımı geçtim. Ama o üzernde bir baskı, ben yapamadım sen yaptın gibi yetersizlik ve suçluluk hissetti. Depresyona girdi, çöküntü bıkkınlık olarak değil tıbbi hastalık olarak tam anlamıyla. Güç bela ailelerle birlikte ikna edip psikiyatriste yönlendirdim ve antidepresan başlandı. Ama 3 hafta önce ilaç etki etmiyor zaten diyip ilacı bir kavga anında kesti. Ve şu an ilaca da doktora da tüm ısrarlarıma rağmen yanaşmıyor. Bu süreçte ona destek olmaya çalışıyorum ama bu durum beni çok zorluyor. Sürekli uyuyan, işini yapmayan,sorumluluklarımızda bana yardım etmeyen eski tanıdığım olmayan biri var karşımda. Bu kendi hali beni de inanılmaz depresif bir duygu haline sokuyor. Kendime yöneleyim onu kendi haline bırakayım desem de yapamıyorum. Ne yapmam gerekir?
Başarısızlıkları normalleştirmek gerek yanında olmaya elbette devam edin. Ancak çukurdan da cukurda5 durarak cikilmiyor. Sakin ve suçlayıcı olmayan konuşmalar yapabilirsiniz. İlacı bırakması bir kavga anında oldu dediniz. Anlatmayın ama bir düşünün tam olarak nasıl bir kavgaydi3. Ona ne söylediniz ya da hissetti de yaşananların sorumlusu ilaclarmis gibi onları bıraktıMerhaba herkese
Ben yaklaşık 1 yıllık evliyim. Eşimle evlendikten sonra aileler yüzünden biraz problem yaşadık onlar ilişkimizi yıpratsa da iyi kötü aştık diyebilirim. İkimizde kötü olmayan iyi denebilecek işlerde çalışıyoruz. Yurt dışına gitme planımız oldu bu süreçte yaklaşık 3 ay da ders çalıştık vs. Ben bu süreçte üstüme düşeni yaptım ve sınavlarımı geçtim. Ama o üzernde bir baskı, ben yapamadım sen yaptın gibi yetersizlik ve suçluluk hissetti. Depresyona girdi, çöküntü bıkkınlık olarak değil tıbbi hastalık olarak tam anlamıyla. Güç bela ailelerle birlikte ikna edip psikiyatriste yönlendirdim ve antidepresan başlandı. Ama 3 hafta önce ilaç etki etmiyor zaten diyip ilacı bir kavga anında kesti. Ve şu an ilaca da doktora da tüm ısrarlarıma rağmen yanaşmıyor. Bu süreçte ona destek olmaya çalışıyorum ama bu durum beni çok zorluyor. Sürekli uyuyan, işini yapmayan,sorumluluklarımızda bana yardım etmeyen eski tanıdığım olmayan biri var karşımda. Bu kendi hali beni de inanılmaz depresif bir duygu haline sokuyor. Kendime yöneleyim onu kendi haline bırakayım desem de yapamıyorum. Ne yapmam gerekir?
Evet çalışıyor, maaşı işi konusunda bir sıkıntı yok sadece az çalışıyor bi şekilde tolere ediyor, hastalandım vs diyerek. Ama kararlaştırdığımız yurt dışı konusunda hiç bi şey yapmıyor artık.Kocanız şuan napıyor? Çalışıyor mu?
Ailesine düşkün mü? Bu sebeple mi tartışmalarınız oldu?Evet çalışıyor, maaşı işi konusunda bir sıkıntı yok sadece az çalışıyor bi şekilde tolere ediyor, hastalandım vs diyerek. Ama kararlaştırdığımız yurt dışı konusunda hiç bi şey yapmıyor artık.
Düğünde aileler arası bi mesele yüzünden, hayır düşkün değil. Kendi ailesi de benimle aynı fikirde doktora gitme konusunda teşvik etmeye çalıştı.Ailesine düşkün mü? Bu sebeple mi tartışmalarınız oldu?
Aile meselesini şundan sordum, eşiniz yurtdışı planlarından ailesine düşkünlüğü nedeniyle vazgeçtiyse depresyonun arkasına gizleniyor olabilir.Düğünde aileler arası bi mesele yüzünden, hayır düşkün değil. Kendi ailesi de benimle aynı fikirde doktora gitme konusunda teşvik etmeye çalıştı.
Evet hastalıkta sağlıkta dedik, şu an eski hali değil o da çok rahatsız ve sıkışmış hissediyor bunu anlayabiliyorum görüyorum. Bu durumda bi karar vermek de doğru değil gibi geliyor. Sorun şu ki sakin kalayım destek olayım diyorum tüm pozitf enerjimle geliyorum ya uyuyor ya somurtuk benim bu pozitifliğim de max 1 hafta oluyor ve kaçınılmaz kavgaBaşarısızlıkları normalleştirmek gerek yanında olmaya elbette devam edin. Ancak çukurdan da cukurda5 durarak cikilmiyor. Sakin ve suçlayıcı olmayan konuşmalar yapabilirsiniz. İlacı bırakması bir kavga anında oldu dediniz. Anlatmayın ama bir düşünün tam olarak nasıl bir kavgaydi3. Ona ne söylediniz ya da hissetti de yaşananların sorumlusu ilaclarmis gibi onları bıraktı
Aslında yurt dışından vazgeçmedi bi şekilde benim üzerimden gidilsin madem diye konuştuk. Benden çok istiyor olabilir bile gitmeyi. Depresyon konusunda da kendi ben depresyondayım diyip tedavi olayım demiyor, ben sürekli bu depresyon ilaç başlanması gerekir dra gidelim modundayım. Kendi sürecini anlayamıyor, o mutsuzluk döngüsüne girmiş durumda. Kesinlikle bencillik haklısınız. Benim kendi halinde denemediğim yol kalmadı, en son buraya yazmak istedim. Sakin kalayım pozitif yaklaşayım dedim o da bi yere kadar çünkü artık eski tanıdığım değil kocaman bir boşluk var yerinde. Kendisini 4 yıldan fazladır tanıyorum, normal halini bilmesem evet uğraşılmaz dicem ama normalde gerçekten içime sinen bir ilişkim var.Aile meselesini şundan sordum, eşiniz yurtdışı planlarından ailesine düşkünlüğü nedeniyle vazgeçtiyse depresyonun arkasına gizleniyor olabilir.
Eşiniz depresyona girmiştir doğrudur ama sanki bunu sorumluluklarından kaçış yolu olarak görüyor gibi.
Bu halini benimserse sürekli kullanır, siz bu duruma ne kadar dayanabilirsiniz? İlaçla çözümü olan bir hastalığı tedavisiz bırakması, ilaç kullanmayı reddetmesi bencillik, size yazık değil mi?
Evet ben de başta ailelerle yaşadığımız sorun, maddi sıkıntılar bi sürü şeyin birikimi olduğunu düşünüyorum. Zorla hiç bişey yaptıramadım gerçekten de olmadı yani. Sadece her şeyi denedim aklıma gelen şu an bir çıkmazda ne yapacağımı bilemez haldeyim. Sanki tüm çözümlerm tükendi. Tek çare hiç bi şey yapmadan oturup beklemek ve gözlemlemek kaldı, onu da yapamıyorum sanki her hafta sinir krizi geçiyorum.bu kadarcık meseleden depresyona girileceğini sanmıyorum. bence altında başka sebepleri olabilir. mune'un yaptığı yoruma katılıyorum gitmemek için bunu kullanıyor olabilir. yada başka meselelerin birikimi üzerine bir de sınav konusu ile depresyon patlak vermiş olabilir. sadece sınav için bu kadar depresyona giriyorsa gerçekten de ve tedaviyi red ediyorsa sizinde yapacağınız çok bişi yok gibi. zorla ellerini tutup ilaç içiremezsiniz sonuçta. sizde ilişkinizin gidişatına bakın derim eğer ki reddetmeye devam ederse.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?