Şu kadarını söyleyim: Evlendiğim günden beri evim ara sıra dağınıktır. Canım istemezse yemek yapmam isterse yaparım. Hayatta tek amacım evde oturup temizlik yapmak da değil. Eşimin bütün hesap kitabı bendedir.
İşten gelir yardım talep ederim, çayı o yapar ya da bulaşıkları makineye dizer ben kahve yaparım. Otururken su isterim getirir.
Ha bu adam anasının evinde böyle miymiş? Tabi ki hayır, kaynımın anlattığına göre bir yumurta yapmazmış kendine. Bizim tartışmalarımız olmadı mı? Oldu. Alttan almadım gerekeni söyledim, inat ettim yeri geldi. Ve geri adım atan o oldu.
Annem ya da çevremdekilr diyorlar işte yapma, etme, şöyle yap böyle yap. Kocanın yarın giyeceği kıyafetleri akşamdan hazırla! Ütüsünü yap. Ütü birikir canım isterse yaparım bazen yarın şunu giycem ütüler misin diye gelir. Bazen de ütülemem. Annem ki babamın iç çamaşırlarına kadar ütüler. Babam kıymet biliyor mu? Tabi ki hayır

Ama geçen eşimin doğum günü sürprizi hazırlamasından sonra annem de dedi ki "senin gibi olmak lazım kızım.Bizim gibiler yaramıyor" dedi.
Yani erkeğe ben evin her işini yaparım, bu benim görevim, tamam yaparım ederim, ne yemek istersin vs vs hazzını yaşatmayın. İkinizin evi. Daha iki aylık evlisiniz. Bunun başını alamazsınız, resti çekin. Elin ayağın var hizmetçi miyim lan? diyebilin.