Ben konuştuğum zaman insanlar yanlış anlıyor bazen, kimsenin rızkında gözüm yok, eşimin bir kırık iğnesi yoktur üzerimde, onun yetemediği yerde ben koşarım, hiç de gocunmam, nafakadan çok fazlasını harcıyor çocukları için. Daha açık konuşayım ben bizim evi bakıyorum o da eski evini bakıyor, yetemediği yerde takviye ediyorum. Keza eski eşine de nafaka ödüyor, kadın benden küçük yaşça, eli ayağı sağlam, bir sürü iş buldu eşim ona çalışmam eşek gibi bakacaksın beni dedi, bu eşek gibi lafı beni tilt ediyor, zıvanadan çıkıyorum. Bu güne dek eşimin tek kuruşunu yemedim, bundan hiç de gocunmuyorum, onunla aramda böyle bir sorun yok ama adamı o kadar bunaltıyor ki üzülüyorum haline, kıyamıyorum. Çocukları var diye hiç bir şeyden kısmıyor, hiç bir şeyin hesabını yapmaz, geçen gün sevdiğim bir balıktan almış eve, boğazımdan geçmez dedi alıp onlara da götürdü yemeğe oturmadan, o kadar da merhametlidir ama kadının bu mecbursun , eşek gibi yapacaksın lafları benim gibi sakin bir insanı bile delirtiyor. Huzurumuzu kaçırmayı başaramadı şimdiye dek, bizim çok değişik bir bağımız var aramızda hesap kitap hiç yoktur ama eşimin yıpranması beni çok üzüyor, nereye kadar gider böyle bilmiyorum , müdahil olup onu üzmeyi de hiç istemem ama kendimi tanıyorum bir gün şalterlerim atacak, kemiklerini eline vereceğim, bu kadar vicdansızlık olmaz