Merhaba.. Aslında bu konuyu defalarca onunla konuşmama rağmen her defasında sar başa durumu yaşıyoruz.. Ya konuşmayı beni anlayıp tartışmaya yada beni suçlama moduna giriyor direkt.. Halbuki derdim onunla konuşup beni anlamasını sağlamak.. Aynı evde yaşayan iki yabancı gibiyiz.. Tartışmalar neticesinde bir iki gün iyi sonra tekrar yine aynı davranmaya başlıyor.. 5 aylık bur bebeğimiz var..Ben bütün gün onunla evde tek başımayım.. Eşim akşam 7-8 gibi işten gelir.. Yemek yer bir saat fln otururuz bazen oturamayız bile direkt yatar.. Haftasonu c.tesi günü arkadaşlarıyla gece 3 e kadar takılır.. Pazar günü direkt yatar.. Kesinlikle bana evde yardmcı olmaz.. Dışarı beraber çktığımz nadirdir.. Bu durumun nedenini anlayabilmiş değilim.. Sürekli beraber vakit geçirelim dememe rağmen ayni durumlar.. Neden ben yalniz kalmak zorundayim. Kesinlikle anlamiyor. Sanki kül kedisiyim ya da onub hizmetçisi. Inanin her disari ciktigimizda ayni kiyafetleyjm defalarca para isteyip ihtiyacim oldugunu soylemene ragmen vermez hep yakinir ne kadr borcu oldugunu soyler! Utanıyorum artık!! Inanin çalışabilecek olsam muhtaç olnayacağım ama kesinlikle çocuğumu kendim büyütmek istiyorum. Hiç mi bir insan karısını düşünmez. Aylık tek bir masrafım bile yok sıkıldım artk.. Bunca şeye rağmen başınızda olmam yeter şükret diyor! Ama inanin ben ne ustume basima bir kiyafet alabiliyorum ne esimden anlayis gorebiliyorum cocuk gibi her seferinde sen soylesin boylesin diyor ve yaptigim tek sey evde durup cocuguma bakip temizlik yapip yemek yapmak ona karside surekli tatli dil ve hosgoruluyum ama ezdikce eziyor neden boyle yapiyosun dedigimde isede kasini kaldirip azarliyor ya da gormezden geliyor bisey olmamis gibi davraniyor.. Anca keyfi gelince cani istediginde yaklasir ve ben artik inanin sikildim bu durumdan. Konusmaktan bile yoruldum.. Bir akil verin lutfen.. Kafam ve ruhum o kadar yorgun ki durumun icindeno kadar cok boguldum ki nasil ne yapman gerektigini anlayamiyorum..