Şu aralar boşanmış olmamla sınandığımdan olsa gerek hassasım bu konuda, ne yazık ki birçok insan sizin gibi sağlıklı düşünmüyor. Öyle şeylerle karşılaştım ki takılmamaya çalışsanız bile polyannacılık da bir yere kadar. Hayatımın ne bekar, ne evli ne de boşanmış döneminde erkek bir iş arkadaşımı arayıp sevincimi paylaşmadım, mesai saati dışında mesaj atmam için işle ilgili çok çok önemli bir şeyin olması gerek yoksa bekler ertesi gün söylerim. Zaten mesajla lak lak etmem mümkün değil ona rağmen bazı kadınların kişisel güvensizliğinin ya da eşlerine güvensizliğinin öznesi olabiliyorsunuz. Buyrun son yaşadığım olay, geçenlerde attığım bir storyde arkamda çıkan (birlikte poz falan vermiş bile değiliz yani) bir iş arkadaşımın eşinin -takipteydik birbirimizi- günlerce evde arıza çıkarttığını öğrendikten sonra pes artık yıldım böyle insanlardan dedim. Çok üzüldüm, bunlar 50 yaşına yakın insanlar düşünebiliyor musunuz? Ve sevdiğim insanlardı hiç beklemezdim. Koskoca kadının kendini benimle bir tutup bu duruma düşürmesine ayrı, eşinin de tutup evlerindeki olayı bana taşımasına ayrı kızdım. Kol gibi mesafe koydum bundan böyle. Ben onların yanında çoluk çocuğum derken neyle karşılaştım. Bazen konu sahibi gibi insanlar yüzünden dağda yaşayasım geliyor ama fıtratıma uygun değil.
