KÖtü biri değilsin. Herkes aklından bazen dehşet kötülükler geçirir. Hiç mi bir insanın etini burmak istemeyiz çok kızınca. Ama işte bizi diğer varlıklardan ayıran bunların anlık düşünceler olması ve asla eyleme geçmemiz. Bu da öyle birşey. Ama mesajımdaki ilk 3 madde üzerinde 4.den daha çok düşünmeni öneririm. Kocan asla bir evin sorumluluğunu alacak yapıda değil. Ya bir şokla onu yola getireceksin ve adam olacak ya da çekmeye devam edeceksin. Ama insansın sen... Bunları haketmiyorsun. Silkelen de kendine gel. Aslında herşeyin farkındasın, eşinin niyetini çok iyi biliyorsun, herkesin davranışlarının altında yatan kodları çok iyi okuyorsun. Akıllı bir kızsın. Ama çaresizliği bu kadar kabullenmek önce seni bitirecek. Mücadeleye üşeniyorsun. Bir iş bul, mantıcılarda börekçilerde ne işler var kadınlar için. Bir adım at. Sen iş buldun diye senden vazgeçecekse vazgeçsin. Ama ablan yaşındayım, güven bana, yemez. Onda ailesinin kanatlarının altından çıkacak g.t olmadığı gibi senden kopacak g.t de yok. Sen onsuz yaşayamayacağını düşünüyorsun ama o sensiz ne yapacak? KAldı ki diyelim ki bu işin sonunda kaybedeceksin onu, eee? Sürekli ailesiyle birlikte psikolojik şiddet uygulayan adamdan kurtulup kendi hayatını kurmanın nesi kötü? Bugün ezik geçirdiğin son gün olsun. Yarından itibaren iş ara. Bulduğunda da eyvallah etme. İnan bana gelecek peşinden.
İşte bak ne güzel anlamışsın gerçeği. Sen şimdi de "ben gidiyorum" diyebileceğini hissettir bak neler olacak, seyret.
herkes bana bunu soyluyor konuyu açtıgımdan beri, ben izin vermiyo dedikce çalışmak istemediğimi sanıyorlar, dediğiniz çok mantıklı ama korkuyorum bunun için biraz bile olsa cesaret kırıntısı gerekir dusundukce ya gelmezse ya beni bırakırsa demek kendimi yiyip bitiriyorum bi ihtimal işte ya gelmezse? ben ne olacağım?