merhaba arkadaşlar, çalışan bir bayanım üç yıllık bir evliliğim var ve çocuk yok. en büyük hatam evlenirken evliliğin önemini kavrayamamış olmaktı.sevmedim sevilmedim ama evlendim.eşim sessiz biriydi ailesi hep çekingenliğini öne sürerek bazı şeyleri hoş görmemizi istediler. öyle başladı ve öyle de devam etti ne yazıkki. naz yapan eşim oldu hep. evlenince tüm sessizliğinin acısını benden çıkarmaya kalktı. ailesinden görmediği sevgi ve ilgiyi benden bekledi.koca olmayı öle büyütüyor öyle büyütüyor ki...
ilgi göstereceksin, ihmal etmeyeceksin ve ondan hiçbirşey beklemeyeceksin.zaten sosyal hayatı yok.sürekli evde.o yüzden misafir istemez evde.çağırsam acısını çıkartır fazlasıyla...öyleki bi misafirde temizlik yapmamı engelledi.evi dağıttı. bi başkasında çağırdığım için -eşli çağırmıştım- evi terketti gelmedi kendim ağırladım.misafirler gittikten sonra neden oturdular bu kadar diye bana kızdı bağırdı. kimseyle görüşmediği için ailesinden fikir alıyor.ailesi de sürekli bunu savunuyor.çünkü ailesi de misafiri masraf olarak görüyorlar.onlar için para biriktirmek önemli.selam bile vermez eşim borçlu çıkarım diye...bana selam verseler o kimdi vs diye hesap sorar bana.biriyle buluşmak istesem surat asar.bazende hoş karşılar yeterki ondan görüşmesini istemeyim...
tartışmalarımızda beni hep hatalı bulur. evden gitmemi ister.ona göre olgunlaşmayan benim.sabreden hep o.
son tartışmamızda benim etkisiz biri olduğumu söyledi. kendi ayaklarımın üzerinde duramayan miskin biriymişim.
arkadaşlar istiyorum ki ben de misafir çağırıyım hazırlık yapayım anlamıyor yeni görüştün ya onla diyor.ve kavga çıkmasın diye alttan aldıkça eve maddi manevi destek oldukça etkisiz oluyorum.eve üç kuruş getiriyorum diye dilim papuç kadar oluyormuş. evlendiğimde eşyaları birlişkte aldık yine de hiç değerim olmadı.ona göre herşeyi kendi yapmış.
evde bir adamla sürekli dipdibe yaşamak ve teşekkür edileceğine değer verilmemek üzülüyor beni. daha önce söylemiştim ailesi eşime istersen ayrıl demiş...ayrılık fikrini sokmuşlar aklına...çünkü onların istediği gibi gurur duyacakları bir kız olmadım.pasif geldim.oğulları asosyal gelinleri sosyal olsun istediler daha doğrusu oğullarını değiştiremediğim için belkide beni suçluyorlar.çünkü eşim evlendikten sonra evden ayrılmaz oldu.bekarken en azından haftada bir maça giderdi.şimdi asla evden çıkmıyor.bana kızarsa evde bırakıp anasına,abisine gidiyor.
şimdi sorum şu : bir bayan kendisine saygı duyulması için neler yapabilir?
bu arada eşim kızdığında tpolumda gösteremediği tüm cesareti bende gösteriyor.iki erkek kavga eder gibi bana dayılanıyor.
ayrıca kimseye de güvenmiyor.
ilgi göstereceksin, ihmal etmeyeceksin ve ondan hiçbirşey beklemeyeceksin.zaten sosyal hayatı yok.sürekli evde.o yüzden misafir istemez evde.çağırsam acısını çıkartır fazlasıyla...öyleki bi misafirde temizlik yapmamı engelledi.evi dağıttı. bi başkasında çağırdığım için -eşli çağırmıştım- evi terketti gelmedi kendim ağırladım.misafirler gittikten sonra neden oturdular bu kadar diye bana kızdı bağırdı. kimseyle görüşmediği için ailesinden fikir alıyor.ailesi de sürekli bunu savunuyor.çünkü ailesi de misafiri masraf olarak görüyorlar.onlar için para biriktirmek önemli.selam bile vermez eşim borçlu çıkarım diye...bana selam verseler o kimdi vs diye hesap sorar bana.biriyle buluşmak istesem surat asar.bazende hoş karşılar yeterki ondan görüşmesini istemeyim...
tartışmalarımızda beni hep hatalı bulur. evden gitmemi ister.ona göre olgunlaşmayan benim.sabreden hep o.
son tartışmamızda benim etkisiz biri olduğumu söyledi. kendi ayaklarımın üzerinde duramayan miskin biriymişim.
arkadaşlar istiyorum ki ben de misafir çağırıyım hazırlık yapayım anlamıyor yeni görüştün ya onla diyor.ve kavga çıkmasın diye alttan aldıkça eve maddi manevi destek oldukça etkisiz oluyorum.eve üç kuruş getiriyorum diye dilim papuç kadar oluyormuş. evlendiğimde eşyaları birlişkte aldık yine de hiç değerim olmadı.ona göre herşeyi kendi yapmış.
evde bir adamla sürekli dipdibe yaşamak ve teşekkür edileceğine değer verilmemek üzülüyor beni. daha önce söylemiştim ailesi eşime istersen ayrıl demiş...ayrılık fikrini sokmuşlar aklına...çünkü onların istediği gibi gurur duyacakları bir kız olmadım.pasif geldim.oğulları asosyal gelinleri sosyal olsun istediler daha doğrusu oğullarını değiştiremediğim için belkide beni suçluyorlar.çünkü eşim evlendikten sonra evden ayrılmaz oldu.bekarken en azından haftada bir maça giderdi.şimdi asla evden çıkmıyor.bana kızarsa evde bırakıp anasına,abisine gidiyor.
şimdi sorum şu : bir bayan kendisine saygı duyulması için neler yapabilir?
bu arada eşim kızdığında tpolumda gösteremediği tüm cesareti bende gösteriyor.iki erkek kavga eder gibi bana dayılanıyor.
ayrıca kimseye de güvenmiyor.