Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
2-3 yerde ailemden kimse yok burda yazmışsınız. Evliliğinizin ilk yılları güzelmiş ama o zamanlar için bile kimsem yoktu diye yazmışsınız. Çoğumuzun aileden kimsesi yok yaşadığı yerlerde gerek de yok zaten. Onun dışında kardeşini evine bırakabilir ne var ki bunda? Bu iki konu dışında hakli gibisiniz. Adam da-eşiniz- illa baba olacağım diyorsa ayrılıp gidebilir. Çok iyi baba olacağına,çocuğunun anasına çok iyi eş olacağına inandığımdan değil ama baba olmak istiyorsa ve tedaviyle de yolu yoksa yoluna bakabilir. Umarım bu adamdan ayrılırsınız yolunuz daha aydınlık olur
Hayretler içerisinde okuduğum bir konu daha oldu. Evi sezonki kiraya vereceğim ne demek? Hastayken raporu yarıda kesip çalış diye zorlamak hele? 38 yaşında kadinsiniz, kendinizi nasıl bu kadar yok saydirdiniz? Hiç mi canınızın kıymeti yok? Çocuğunuz olmuyor diye eksik değilsiniz, olsa da eşinizin içindeki pislik bir şekilde açığa çıkardı. Kendinize gelip ayrılın bir an evvel. Ortada evlllik falan kalmamış.
Bu şekilde tartışmalarla devam edemeyiz dedim ayrılalım dedim sen bilirsin dedi geçti.isten ayrılmak istediğimi söyledim tamam çık dedi ama beni erken saatte eve bekleme 12 1 kadar ek işte çalışırım diye tehditkar konuştu 1 ay sonra işten çıkmayı düşünüyorum zaten bi süre de ailemin yanına gitmeyi düşünüyorum. Ben hep fedakarlık yapan taraf oldum çünkü kendimi hep eksik hissettim evlatlık düşündüm ama sonradan ben kendi önümü göremiyorum bi yavrunun vebalini alamam dedim
Olursa bir hayır, olmazsa bin hayır ara. Bu söz o kadar doğru ki! Herkesin çocuğu olacak diye birşey yok. Kendinize bu kadar yüklenmeyin. Şöyle düşünün. Belki de Allah bu pisliği baba yapmıyor, yapmayacakta. Neden siz kendinizi suçluyorsunuz? Bu pislik yukarıdaki yazdıklarınıza göre sizi gözden çıkarmış ve sizi yıldırmaya çalışıyor. Belki de dedikleri gibi maaş kartınız bile onda sizi sömürüyor, kullanıyor. Hazır KADRO almışsınız. İşinizi seviyorsanız bırakmayın. Asıl bu pisliği bırakın. Size şimdi bunları yapan, bu kadar zalim davranan, çocuk olsa neler yapmaz. Ezdirmeyin kendinizi dik durun. Kim bilir daha anlatamadığınız neler yaşadınız. Fedakarlık boyunuzu çoktan aşmış. Lütfen HAYATINIZI geri alın bu pislikten.
İçimdekileri sizle paylaşmak istedim evliyim ve ailemden cok uzaktayim ustelik hic bir akram falanda yok burda aileme anlatsam cok uzulurler derdimi paylasacak kimsem yok 5 yıllık evliyim evliliğimin ilk yılları cok güzeldi evde yan yanayken bile elle elle otururduk ilk zamandan beri çocuğumuz olsun istedik doktora gittik doktor bende sorunlar oldugunu normalden hamile kalamayacagimi söyle tüp bebeğe gittik olmadı ordada sonra kendiliğinden hamile kaldım cok mutlu olduk anlatamam 6 haftalikken düşük oldu maalesef 6 ay sonra tekrar hamile kaldım busefer 12 haftalikken kalbi durdu yavrumun cok acılar çektim ozamanlar esim destekçimdi kimsem yoktu burda ondan 6 ay sonra tekrar hamile kaldım 6 haftalik düşük oldu yine 2 yıl geçti tekrar hamile kalamadım tedaviler falan sonuç vermedi memlekete her gittiğimizde anneside sürekli sormaya başladı çocuk yapın hayirli haberlerinizi bekliyoruz falan diye zaten ilk doktora gittiğimizde esim sorunun bende olduğunu ailesine söylemiş herkesin ağzında dolaşıyordu sorun sendeyim diye esim ondan sonra davranışları değişmeye başladı bi kac ay önce bi tartışmamız da bana ne verdin ki benden ne bekliyorsun cümlesini yüzüme çarptı şok oldum benden ne bekliyorsun çocuk veremedim onumu yüzüme vuruyorsun dedim sen ne anlarsan o dedi sonra pişman oldu dediğine ama artık ağzından cikmisti sözler cok kırıldım ve hep aklımda kalacak tartismalarimiz biraz artmaya başladı tartismalarimizda hep kız kardeşinden dolayı yazın eşimin çalıştığı yerde çalışıyordu görümcem ve hergun işten alıp evine bırakıyordu yarım saat mesafe ben istemiyordum sürekli götürüp getirmesini ayrıca dolmus otobüs var görümcem tercih etmiyordu ikimizde çalışıyoruz diyordum ben erken geldiği zaman eve sende gelsen yarım saat eve erken hergun birakmani istemiyorum dedim karisamazmisim ona bırakmak zorundaymış tüm yaz böyle geçti çalışmam konusundada esim baskı ya ailenin yanına git yaz boyu evi sezonluk kiraya vericem yada ise gir çalış dedi bende işe girdim 2 sezon çalıştım 3 sezonda kadroya kaldım 2. Senem aralıksız ve sorumluluğum olan bi yerde çalışıyorum zaten hormonlarım sorunlu stresten dahada kötü oldum meniskusum yırtıldı çalışırken ameliyat oldum 1 ay rapor aldım kontrole gittiğimizde doktor tekrar 10 gün rapor verdi cok dedi ise başlarsan iyi olur dedi gittik raporu bozdurup 3 gün aldım sadece bi kac ay sonra tekrar yırtılma oldu ve bu halde hala çalışıyorum safmısin neden kabul ettin bunları diyebilirsiniz değilim bana göre fedakar ve eşini cok seven biriyim son tartışmamız da dün yine kız kardeşi sebebiyle çıktı dün eşimi aramış beni pek aramaz kendileri müsaitsen size geleceğiz demiş esimle birlikte eşimde beni aramasını söylemiş beni aradı bende yogun çalışıyorum yeri geliyo 12 saat çalışıyorum bi sabah bi akşam vardiyasında ev dağınık misafire çıkaracak hazirligim yok yarin buyurun gelin dedim gorumceye durumumuda anlattım sorun değil dedi yarin geliriz dedi esim eve geldi sanki önce onu aramamis gibi davrandı ben sordum senimi aradı once diye evet dedi sen ne dedin diye sordu bende müsait olmadığımızı yarin buyurun gelin hem yemek falanda hazırlarım daha iyi olur dediğimi söyledim birden gözleri döndü nasil öyle dermişim kocası elmis küçük düşürmüşüm falan bide markete gidecektik hemde dedim yarin hazırlık için alışveriş yaparız diye düşündüm bi urun almıştım iadesinide yapacaktım gittik markete alışveriş yapıyorum yarin için sakın hiç bisey alma gelmeyecekler diye tartışmaya başladı.eve geldik en son sabah biseyler yemistim sinirden yemekde yiyemedim esim o kadar gamsiz olmuski bi guzel kedine gore hazirladi biseyler yedi bense sabaha kadar sinirden ac kaldim kendime ettim esimin ailesi hiç birzaman bizi aile olarak görmedi yüzüme gülüyorlar konuşuyorlar samimi fakat bu evin sadece eşime ait olduğunu hissettiriyorlar.bende patladım bi insanın çocuğu olmuyor diye bu şekilde davranilmaz sen bizi aile olarak görmüyorsun ki başkaları öyle görsün dedim ve dünden beri konuşmuyoruz cok guzel şeyler hazırladım 1 tabak yaptım bide çay koydum 1 saat sehbada durdu ben yaptım diye dokunmadı kaldırdım bende ben abartiyormuyum diye düşünüyorum empati yapıyorum fakat bu şekilde bunları hak etmediğimi düşünüyorum şuan hamilelik belirtilerim var kan verdim 23.4 çıktı daha gidemedim doktora bi kac kere dedim götürmedi bende tek basima cesaret edemiyorum yasadiklarimdan dolayi evde test yaptım bugün negatif çıktı stresten tutanamadigini düşünüyorum.daha bi sürü şey var bu kadarı bile çok uzun oldu içimi dökmek istedim.yaraliyim yavrularım dogsaydi en büyük moralim olacaktı zaman ayırıp okuyanlarda helal edin hakkinizi
Baba olmaya bu kadar heveslenirler. Doğuncada El çocugu gibi davranırlar. Ezecek bi yanını bulduya ordan yürüyor karaktersiz. Babalık felan umrunda değil bence. Sende çocuk olunca hersey güllük gülistanlık olacak sanıyorsun sanma. Her eziyet 5 kat artacak. Hiç bişeye yetişemeyeceksin. Annelik duygusunu tatmanı çok isterim ama bu dangoz tarsfından değil
İçimdekileri sizle paylaşmak istedim evliyim ve ailemden cok uzaktayim ustelik hic bir akram falanda yok burda aileme anlatsam cok uzulurler derdimi paylasacak kimsem yok 5 yıllık evliyim evliliğimin ilk yılları cok güzeldi evde yan yanayken bile elle elle otururduk ilk zamandan beri çocuğumuz olsun istedik doktora gittik doktor bende sorunlar oldugunu normalden hamile kalamayacagimi söyle tüp bebeğe gittik olmadı ordada sonra kendiliğinden hamile kaldım cok mutlu olduk anlatamam 6 haftalikken düşük oldu maalesef 6 ay sonra tekrar hamile kaldım busefer 12 haftalikken kalbi durdu yavrumun cok acılar çektim ozamanlar esim destekçimdi kimsem yoktu burda ondan 6 ay sonra tekrar hamile kaldım 6 haftalik düşük oldu yine 2 yıl geçti tekrar hamile kalamadım tedaviler falan sonuç vermedi memlekete her gittiğimizde anneside sürekli sormaya başladı çocuk yapın hayirli haberlerinizi bekliyoruz falan diye zaten ilk doktora gittiğimizde esim sorunun bende olduğunu ailesine söylemiş herkesin ağzında dolaşıyordu sorun sendeyim diye esim ondan sonra davranışları değişmeye başladı bi kac ay önce bi tartışmamız da bana ne verdin ki benden ne bekliyorsun cümlesini yüzüme çarptı şok oldum benden ne bekliyorsun çocuk veremedim onumu yüzüme vuruyorsun dedim sen ne anlarsan o dedi sonra pişman oldu dediğine ama artık ağzından cikmisti sözler cok kırıldım ve hep aklımda kalacak tartismalarimiz biraz artmaya başladı tartismalarimizda hep kız kardeşinden dolayı yazın eşimin çalıştığı yerde çalışıyordu görümcem ve hergun işten alıp evine bırakıyordu yarım saat mesafe ben istemiyordum sürekli götürüp getirmesini ayrıca dolmus otobüs var görümcem tercih etmiyordu ikimizde çalışıyoruz diyordum ben erken geldiği zaman eve sende gelsen yarım saat eve erken hergun birakmani istemiyorum dedim karisamazmisim ona bırakmak zorundaymış tüm yaz böyle geçti çalışmam konusundada esim baskı ya ailenin yanına git yaz boyu evi sezonluk kiraya vericem yada ise gir çalış dedi bende işe girdim 2 sezon çalıştım 3 sezonda kadroya kaldım 2. Senem aralıksız ve sorumluluğum olan bi yerde çalışıyorum zaten hormonlarım sorunlu stresten dahada kötü oldum meniskusum yırtıldı çalışırken ameliyat oldum 1 ay rapor aldım kontrole gittiğimizde doktor tekrar 10 gün rapor verdi cok dedi ise başlarsan iyi olur dedi gittik raporu bozdurup 3 gün aldım sadece bi kac ay sonra tekrar yırtılma oldu ve bu halde hala çalışıyorum safmısin neden kabul ettin bunları diyebilirsiniz değilim bana göre fedakar ve eşini cok seven biriyim son tartışmamız da dün yine kız kardeşi sebebiyle çıktı dün eşimi aramış beni pek aramaz kendileri müsaitsen size geleceğiz demiş esimle birlikte eşimde beni aramasını söylemiş beni aradı bende yogun çalışıyorum yeri geliyo 12 saat çalışıyorum bi sabah bi akşam vardiyasında ev dağınık misafire çıkaracak hazirligim yok yarin buyurun gelin dedim gorumceye durumumuda anlattım sorun değil dedi yarin geliriz dedi esim eve geldi sanki önce onu aramamis gibi davrandı ben sordum senimi aradı once diye evet dedi sen ne dedin diye sordu bende müsait olmadığımızı yarin buyurun gelin hem yemek falanda hazırlarım daha iyi olur dediğimi söyledim birden gözleri döndü nasil öyle dermişim kocası elmis küçük düşürmüşüm falan bide markete gidecektik hemde dedim yarin hazırlık için alışveriş yaparız diye düşündüm bi urun almıştım iadesinide yapacaktım gittik markete alışveriş yapıyorum yarin için sakın hiç bisey alma gelmeyecekler diye tartışmaya başladı.eve geldik en son sabah biseyler yemistim sinirden yemekde yiyemedim esim o kadar gamsiz olmuski bi guzel kedine gore hazirladi biseyler yedi bense sabaha kadar sinirden ac kaldim kendime ettim esimin ailesi hiç birzaman bizi aile olarak görmedi yüzüme gülüyorlar konuşuyorlar samimi fakat bu evin sadece eşime ait olduğunu hissettiriyorlar.bende patladım bi insanın çocuğu olmuyor diye bu şekilde davranilmaz sen bizi aile olarak görmüyorsun ki başkaları öyle görsün dedim ve dünden beri konuşmuyoruz cok guzel şeyler hazırladım 1 tabak yaptım bide çay koydum 1 saat sehbada durdu ben yaptım diye dokunmadı kaldırdım bende ben abartiyormuyum diye düşünüyorum empati yapıyorum fakat bu şekilde bunları hak etmediğimi düşünüyorum şuan hamilelik belirtilerim var kan verdim 23.4 çıktı daha gidemedim doktora bi kac kere dedim götürmedi bende tek basima cesaret edemiyorum yasadiklarimdan dolayi evde test yaptım bugün negatif çıktı stresten tutanamadigini düşünüyorum.daha bi sürü şey var bu kadarı bile çok uzun oldu içimi dökmek istedim.yaraliyim yavrularım dogsaydi en büyük moralim olacaktı zaman ayırıp okuyanlarda helal edin hakkinizi
İçimdekileri sizle paylaşmak istedim evliyim ve ailemden cok uzaktayim ustelik hic bir akram falanda yok burda aileme anlatsam cok uzulurler derdimi paylasacak kimsem yok 5 yıllık evliyim evliliğimin ilk yılları cok güzeldi evde yan yanayken bile elle elle otururduk ilk zamandan beri çocuğumuz olsun istedik doktora gittik doktor bende sorunlar oldugunu normalden hamile kalamayacagimi söyle tüp bebeğe gittik olmadı ordada sonra kendiliğinden hamile kaldım cok mutlu olduk anlatamam 6 haftalikken düşük oldu maalesef 6 ay sonra tekrar hamile kaldım busefer 12 haftalikken kalbi durdu yavrumun cok acılar çektim ozamanlar esim destekçimdi kimsem yoktu burda ondan 6 ay sonra tekrar hamile kaldım 6 haftalik düşük oldu yine 2 yıl geçti tekrar hamile kalamadım tedaviler falan sonuç vermedi memlekete her gittiğimizde anneside sürekli sormaya başladı çocuk yapın hayirli haberlerinizi bekliyoruz falan diye zaten ilk doktora gittiğimizde esim sorunun bende olduğunu ailesine söylemiş herkesin ağzında dolaşıyordu sorun sendeyim diye esim ondan sonra davranışları değişmeye başladı bi kac ay önce bi tartışmamız da bana ne verdin ki benden ne bekliyorsun cümlesini yüzüme çarptı şok oldum benden ne bekliyorsun çocuk veremedim onumu yüzüme vuruyorsun dedim sen ne anlarsan o dedi sonra pişman oldu dediğine ama artık ağzından cikmisti sözler cok kırıldım ve hep aklımda kalacak tartismalarimiz biraz artmaya başladı tartismalarimizda hep kız kardeşinden dolayı yazın eşimin çalıştığı yerde çalışıyordu görümcem ve hergun işten alıp evine bırakıyordu yarım saat mesafe ben istemiyordum sürekli götürüp getirmesini ayrıca dolmus otobüs var görümcem tercih etmiyordu ikimizde çalışıyoruz diyordum ben erken geldiği zaman eve sende gelsen yarım saat eve erken hergun birakmani istemiyorum dedim karisamazmisim ona bırakmak zorundaymış tüm yaz böyle geçti çalışmam konusundada esim baskı ya ailenin yanına git yaz boyu evi sezonluk kiraya vericem yada ise gir çalış dedi bende işe girdim 2 sezon çalıştım 3 sezonda kadroya kaldım 2. Senem aralıksız ve sorumluluğum olan bi yerde çalışıyorum zaten hormonlarım sorunlu stresten dahada kötü oldum meniskusum yırtıldı çalışırken ameliyat oldum 1 ay rapor aldım kontrole gittiğimizde doktor tekrar 10 gün rapor verdi cok dedi ise başlarsan iyi olur dedi gittik raporu bozdurup 3 gün aldım sadece bi kac ay sonra tekrar yırtılma oldu ve bu halde hala çalışıyorum safmısin neden kabul ettin bunları diyebilirsiniz değilim bana göre fedakar ve eşini cok seven biriyim son tartışmamız da dün yine kız kardeşi sebebiyle çıktı dün eşimi aramış beni pek aramaz kendileri müsaitsen size geleceğiz demiş esimle birlikte eşimde beni aramasını söylemiş beni aradı bende yogun çalışıyorum yeri geliyo 12 saat çalışıyorum bi sabah bi akşam vardiyasında ev dağınık misafire çıkaracak hazirligim yok yarin buyurun gelin dedim gorumceye durumumuda anlattım sorun değil dedi yarin geliriz dedi esim eve geldi sanki önce onu aramamis gibi davrandı ben sordum senimi aradı once diye evet dedi sen ne dedin diye sordu bende müsait olmadığımızı yarin buyurun gelin hem yemek falanda hazırlarım daha iyi olur dediğimi söyledim birden gözleri döndü nasil öyle dermişim kocası elmis küçük düşürmüşüm falan bide markete gidecektik hemde dedim yarin hazırlık için alışveriş yaparız diye düşündüm bi urun almıştım iadesinide yapacaktım gittik markete alışveriş yapıyorum yarin için sakın hiç bisey alma gelmeyecekler diye tartışmaya başladı.eve geldik en son sabah biseyler yemistim sinirden yemekde yiyemedim esim o kadar gamsiz olmuski bi guzel kedine gore hazirladi biseyler yedi bense sabaha kadar sinirden ac kaldim kendime ettim esimin ailesi hiç birzaman bizi aile olarak görmedi yüzüme gülüyorlar konuşuyorlar samimi fakat bu evin sadece eşime ait olduğunu hissettiriyorlar.bende patladım bi insanın çocuğu olmuyor diye bu şekilde davranilmaz sen bizi aile olarak görmüyorsun ki başkaları öyle görsün dedim ve dünden beri konuşmuyoruz cok guzel şeyler hazırladım 1 tabak yaptım bide çay koydum 1 saat sehbada durdu ben yaptım diye dokunmadı kaldırdım bende ben abartiyormuyum diye düşünüyorum empati yapıyorum fakat bu şekilde bunları hak etmediğimi düşünüyorum şuan hamilelik belirtilerim var kan verdim 23.4 çıktı daha gidemedim doktora bi kac kere dedim götürmedi bende tek basima cesaret edemiyorum yasadiklarimdan dolayi evde test yaptım bugün negatif çıktı stresten tutanamadigini düşünüyorum.daha bi sürü şey var bu kadarı bile çok uzun oldu içimi dökmek istedim.yaraliyim yavrularım dogsaydi en büyük moralim olacaktı zaman ayırıp okuyanlarda helal edin hakkinizi
Böyle birine bebek vereceğim diye kendini yıpratma insan olsaydı her zaman yanında olurdu. İnsanları en iyi sinirliyken tanırsın. Hiç boşuna yıpratma kendini ye iç hayatına keyfine bak onlar ne halt yerse yesinler bosver ya . Bak ne güzel kendi ayakları üzerinde duran birisin bosversene . Gittiği yere kadar baktın ayrılmak istiyor güle güle. Hiç üzülme yıpratma boşuna kendini her büyük hastalığın başı stres üzüntü
İçimdekileri sizle paylaşmak istedim evliyim ve ailemden cok uzaktayim ustelik hic bir akram falanda yok burda aileme anlatsam cok uzulurler derdimi paylasacak kimsem yok 5 yıllık evliyim evliliğimin ilk yılları cok güzeldi evde yan yanayken bile elle elle otururduk ilk zamandan beri çocuğumuz olsun istedik doktora gittik doktor bende sorunlar oldugunu normalden hamile kalamayacagimi söyle tüp bebeğe gittik olmadı ordada sonra kendiliğinden hamile kaldım cok mutlu olduk anlatamam 6 haftalikken düşük oldu maalesef 6 ay sonra tekrar hamile kaldım busefer 12 haftalikken kalbi durdu yavrumun cok acılar çektim ozamanlar esim destekçimdi kimsem yoktu burda ondan 6 ay sonra tekrar hamile kaldım 6 haftalik düşük oldu yine 2 yıl geçti tekrar hamile kalamadım tedaviler falan sonuç vermedi memlekete her gittiğimizde anneside sürekli sormaya başladı çocuk yapın hayirli haberlerinizi bekliyoruz falan diye zaten ilk doktora gittiğimizde esim sorunun bende olduğunu ailesine söylemiş herkesin ağzında dolaşıyordu sorun sendeyim diye esim ondan sonra davranışları değişmeye başladı bi kac ay önce bi tartışmamız da bana ne verdin ki benden ne bekliyorsun cümlesini yüzüme çarptı şok oldum benden ne bekliyorsun çocuk veremedim onumu yüzüme vuruyorsun dedim sen ne anlarsan o dedi sonra pişman oldu dediğine ama artık ağzından cikmisti sözler cok kırıldım ve hep aklımda kalacak tartismalarimiz biraz artmaya başladı tartismalarimizda hep kız kardeşinden dolayı yazın eşimin çalıştığı yerde çalışıyordu görümcem ve hergun işten alıp evine bırakıyordu yarım saat mesafe ben istemiyordum sürekli götürüp getirmesini ayrıca dolmus otobüs var görümcem tercih etmiyordu ikimizde çalışıyoruz diyordum ben erken geldiği zaman eve sende gelsen yarım saat eve erken hergun birakmani istemiyorum dedim karisamazmisim ona bırakmak zorundaymış tüm yaz böyle geçti çalışmam konusundada esim baskı ya ailenin yanına git yaz boyu evi sezonluk kiraya vericem yada ise gir çalış dedi bende işe girdim 2 sezon çalıştım 3 sezonda kadroya kaldım 2. Senem aralıksız ve sorumluluğum olan bi yerde çalışıyorum zaten hormonlarım sorunlu stresten dahada kötü oldum meniskusum yırtıldı çalışırken ameliyat oldum 1 ay rapor aldım kontrole gittiğimizde doktor tekrar 10 gün rapor verdi cok dedi ise başlarsan iyi olur dedi gittik raporu bozdurup 3 gün aldım sadece bi kac ay sonra tekrar yırtılma oldu ve bu halde hala çalışıyorum safmısin neden kabul ettin bunları diyebilirsiniz değilim bana göre fedakar ve eşini cok seven biriyim son tartışmamız da dün yine kız kardeşi sebebiyle çıktı dün eşimi aramış beni pek aramaz kendileri müsaitsen size geleceğiz demiş esimle birlikte eşimde beni aramasını söylemiş beni aradı bende yogun çalışıyorum yeri geliyo 12 saat çalışıyorum bi sabah bi akşam vardiyasında ev dağınık misafire çıkaracak hazirligim yok yarin buyurun gelin dedim gorumceye durumumuda anlattım sorun değil dedi yarin geliriz dedi esim eve geldi sanki önce onu aramamis gibi davrandı ben sordum senimi aradı once diye evet dedi sen ne dedin diye sordu bende müsait olmadığımızı yarin buyurun gelin hem yemek falanda hazırlarım daha iyi olur dediğimi söyledim birden gözleri döndü nasil öyle dermişim kocası elmis küçük düşürmüşüm falan bide markete gidecektik hemde dedim yarin hazırlık için alışveriş yaparız diye düşündüm bi urun almıştım iadesinide yapacaktım gittik markete alışveriş yapıyorum yarin için sakın hiç bisey alma gelmeyecekler diye tartışmaya başladı.eve geldik en son sabah biseyler yemistim sinirden yemekde yiyemedim esim o kadar gamsiz olmuski bi guzel kedine gore hazirladi biseyler yedi bense sabaha kadar sinirden ac kaldim kendime ettim esimin ailesi hiç birzaman bizi aile olarak görmedi yüzüme gülüyorlar konuşuyorlar samimi fakat bu evin sadece eşime ait olduğunu hissettiriyorlar.bende patladım bi insanın çocuğu olmuyor diye bu şekilde davranilmaz sen bizi aile olarak görmüyorsun ki başkaları öyle görsün dedim ve dünden beri konuşmuyoruz cok guzel şeyler hazırladım 1 tabak yaptım bide çay koydum 1 saat sehbada durdu ben yaptım diye dokunmadı kaldırdım bende ben abartiyormuyum diye düşünüyorum empati yapıyorum fakat bu şekilde bunları hak etmediğimi düşünüyorum şuan hamilelik belirtilerim var kan verdim 23.4 çıktı daha gidemedim doktora bi kac kere dedim götürmedi bende tek basima cesaret edemiyorum yasadiklarimdan dolayi evde test yaptım bugün negatif çıktı stresten tutanamadigini düşünüyorum.daha bi sürü şey var bu kadarı bile çok uzun oldu içimi dökmek istedim.yaraliyim yavrularım dogsaydi en büyük moralim olacaktı zaman ayırıp okuyanlarda helal edin hakkinizi
Bu adama bu çaba neden gerçekten çok merak ediyorum ? Varsa bir açıklamanız yapın lütfen ... İki kez düşük ,bir dış gebelik iki kez de tüp bebek denemiş ve yenisine hazırlanan biri olarak söylüyorum bunları . Yani sizin anne olma isteginizi anlamıyor değilim . Şimdi de hamilesiniz umarım sağlıklı ve yolunda gidiyordur herşey . Ben sizin yerinizde olsam sağlıklı devam ederse kendim buyuturdum . Bu adamın kahrını çekmeye değmez ,inanin değmez .
İçimdekileri sizle paylaşmak istedim evliyim ve ailemden cok uzaktayim ustelik hic bir akram falanda yok burda aileme anlatsam cok uzulurler derdimi paylasacak kimsem yok 5 yıllık evliyim evliliğimin ilk yılları cok güzeldi evde yan yanayken bile elle elle otururduk ilk zamandan beri çocuğumuz olsun istedik doktora gittik doktor bende sorunlar oldugunu normalden hamile kalamayacagimi söyle tüp bebeğe gittik olmadı ordada sonra kendiliğinden hamile kaldım cok mutlu olduk anlatamam 6 haftalikken düşük oldu maalesef 6 ay sonra tekrar hamile kaldım busefer 12 haftalikken kalbi durdu yavrumun cok acılar çektim ozamanlar esim destekçimdi kimsem yoktu burda ondan 6 ay sonra tekrar hamile kaldım 6 haftalik düşük oldu yine 2 yıl geçti tekrar hamile kalamadım tedaviler falan sonuç vermedi memlekete her gittiğimizde anneside sürekli sormaya başladı çocuk yapın hayirli haberlerinizi bekliyoruz falan diye zaten ilk doktora gittiğimizde esim sorunun bende olduğunu ailesine söylemiş herkesin ağzında dolaşıyordu sorun sendeyim diye esim ondan sonra davranışları değişmeye başladı bi kac ay önce bi tartışmamız da bana ne verdin ki benden ne bekliyorsun cümlesini yüzüme çarptı şok oldum benden ne bekliyorsun çocuk veremedim onumu yüzüme vuruyorsun dedim sen ne anlarsan o dedi sonra pişman oldu dediğine ama artık ağzından cikmisti sözler cok kırıldım ve hep aklımda kalacak tartismalarimiz biraz artmaya başladı tartismalarimizda hep kız kardeşinden dolayı yazın eşimin çalıştığı yerde çalışıyordu görümcem ve hergun işten alıp evine bırakıyordu yarım saat mesafe ben istemiyordum sürekli götürüp getirmesini ayrıca dolmus otobüs var görümcem tercih etmiyordu ikimizde çalışıyoruz diyordum ben erken geldiği zaman eve sende gelsen yarım saat eve erken hergun birakmani istemiyorum dedim karisamazmisim ona bırakmak zorundaymış tüm yaz böyle geçti çalışmam konusundada esim baskı ya ailenin yanına git yaz boyu evi sezonluk kiraya vericem yada ise gir çalış dedi bende işe girdim 2 sezon çalıştım 3 sezonda kadroya kaldım 2. Senem aralıksız ve sorumluluğum olan bi yerde çalışıyorum zaten hormonlarım sorunlu stresten dahada kötü oldum meniskusum yırtıldı çalışırken ameliyat oldum 1 ay rapor aldım kontrole gittiğimizde doktor tekrar 10 gün rapor verdi cok dedi ise başlarsan iyi olur dedi gittik raporu bozdurup 3 gün aldım sadece bi kac ay sonra tekrar yırtılma oldu ve bu halde hala çalışıyorum safmısin neden kabul ettin bunları diyebilirsiniz değilim bana göre fedakar ve eşini cok seven biriyim son tartışmamız da dün yine kız kardeşi sebebiyle çıktı dün eşimi aramış beni pek aramaz kendileri müsaitsen size geleceğiz demiş esimle birlikte eşimde beni aramasını söylemiş beni aradı bende yogun çalışıyorum yeri geliyo 12 saat çalışıyorum bi sabah bi akşam vardiyasında ev dağınık misafire çıkaracak hazirligim yok yarin buyurun gelin dedim gorumceye durumumuda anlattım sorun değil dedi yarin geliriz dedi esim eve geldi sanki önce onu aramamis gibi davrandı ben sordum senimi aradı once diye evet dedi sen ne dedin diye sordu bende müsait olmadığımızı yarin buyurun gelin hem yemek falanda hazırlarım daha iyi olur dediğimi söyledim birden gözleri döndü nasil öyle dermişim kocası elmis küçük düşürmüşüm falan bide markete gidecektik hemde dedim yarin hazırlık için alışveriş yaparız diye düşündüm bi urun almıştım iadesinide yapacaktım gittik markete alışveriş yapıyorum yarin için sakın hiç bisey alma gelmeyecekler diye tartışmaya başladı.eve geldik en son sabah biseyler yemistim sinirden yemekde yiyemedim esim o kadar gamsiz olmuski bi guzel kedine gore hazirladi biseyler yedi bense sabaha kadar sinirden ac kaldim kendime ettim esimin ailesi hiç birzaman bizi aile olarak görmedi yüzüme gülüyorlar konuşuyorlar samimi fakat bu evin sadece eşime ait olduğunu hissettiriyorlar.bende patladım bi insanın çocuğu olmuyor diye bu şekilde davranilmaz sen bizi aile olarak görmüyorsun ki başkaları öyle görsün dedim ve dünden beri konuşmuyoruz cok guzel şeyler hazırladım 1 tabak yaptım bide çay koydum 1 saat sehbada durdu ben yaptım diye dokunmadı kaldırdım bende ben abartiyormuyum diye düşünüyorum empati yapıyorum fakat bu şekilde bunları hak etmediğimi düşünüyorum şuan hamilelik belirtilerim var kan verdim 23.4 çıktı daha gidemedim doktora bi kac kere dedim götürmedi bende tek basima cesaret edemiyorum yasadiklarimdan dolayi evde test yaptım bugün negatif çıktı stresten tutanamadigini düşünüyorum.daha bi sürü şey var bu kadarı bile çok uzun oldu içimi dökmek istedim.yaraliyim yavrularım dogsaydi en büyük moralim olacaktı zaman ayırıp okuyanlarda helal edin hakkinizi
Bu konulara girince bazen gerçekten aklım duruyor bu hanzolar size bağlama büyüsü filan mı yapıyor yahu? Valla kafanıza direk bağlamayı bile vursalar bir süre sonra kendinize gelirsiniz anlam veremiyorum. .
İçimdekileri sizle paylaşmak istedim evliyim ve ailemden cok uzaktayim ustelik hic bir akram falanda yok burda aileme anlatsam cok uzulurler derdimi paylasacak kimsem yok 5 yıllık evliyim evliliğimin ilk yılları cok güzeldi evde yan yanayken bile elle elle otururduk ilk zamandan beri çocuğumuz olsun istedik doktora gittik doktor bende sorunlar oldugunu normalden hamile kalamayacagimi söyle tüp bebeğe gittik olmadı ordada sonra kendiliğinden hamile kaldım cok mutlu olduk anlatamam 6 haftalikken düşük oldu maalesef 6 ay sonra tekrar hamile kaldım busefer 12 haftalikken kalbi durdu yavrumun cok acılar çektim ozamanlar esim destekçimdi kimsem yoktu burda ondan 6 ay sonra tekrar hamile kaldım 6 haftalik düşük oldu yine 2 yıl geçti tekrar hamile kalamadım tedaviler falan sonuç vermedi memlekete her gittiğimizde anneside sürekli sormaya başladı çocuk yapın hayirli haberlerinizi bekliyoruz falan diye zaten ilk doktora gittiğimizde esim sorunun bende olduğunu ailesine söylemiş herkesin ağzında dolaşıyordu sorun sendeyim diye esim ondan sonra davranışları değişmeye başladı bi kac ay önce bi tartışmamız da bana ne verdin ki benden ne bekliyorsun cümlesini yüzüme çarptı şok oldum benden ne bekliyorsun çocuk veremedim onumu yüzüme vuruyorsun dedim sen ne anlarsan o dedi sonra pişman oldu dediğine ama artık ağzından cikmisti sözler cok kırıldım ve hep aklımda kalacak tartismalarimiz biraz artmaya başladı tartismalarimizda hep kız kardeşinden dolayı yazın eşimin çalıştığı yerde çalışıyordu görümcem ve hergun işten alıp evine bırakıyordu yarım saat mesafe ben istemiyordum sürekli götürüp getirmesini ayrıca dolmus otobüs var görümcem tercih etmiyordu ikimizde çalışıyoruz diyordum ben erken geldiği zaman eve sende gelsen yarım saat eve erken hergun birakmani istemiyorum dedim karisamazmisim ona bırakmak zorundaymış tüm yaz böyle geçti çalışmam konusundada esim baskı ya ailenin yanına git yaz boyu evi sezonluk kiraya vericem yada ise gir çalış dedi bende işe girdim 2 sezon çalıştım 3 sezonda kadroya kaldım 2. Senem aralıksız ve sorumluluğum olan bi yerde çalışıyorum zaten hormonlarım sorunlu stresten dahada kötü oldum meniskusum yırtıldı çalışırken ameliyat oldum 1 ay rapor aldım kontrole gittiğimizde doktor tekrar 10 gün rapor verdi cok dedi ise başlarsan iyi olur dedi gittik raporu bozdurup 3 gün aldım sadece bi kac ay sonra tekrar yırtılma oldu ve bu halde hala çalışıyorum safmısin neden kabul ettin bunları diyebilirsiniz değilim bana göre fedakar ve eşini cok seven biriyim son tartışmamız da dün yine kız kardeşi sebebiyle çıktı dün eşimi aramış beni pek aramaz kendileri müsaitsen size geleceğiz demiş esimle birlikte eşimde beni aramasını söylemiş beni aradı bende yogun çalışıyorum yeri geliyo 12 saat çalışıyorum bi sabah bi akşam vardiyasında ev dağınık misafire çıkaracak hazirligim yok yarin buyurun gelin dedim gorumceye durumumuda anlattım sorun değil dedi yarin geliriz dedi esim eve geldi sanki önce onu aramamis gibi davrandı ben sordum senimi aradı once diye evet dedi sen ne dedin diye sordu bende müsait olmadığımızı yarin buyurun gelin hem yemek falanda hazırlarım daha iyi olur dediğimi söyledim birden gözleri döndü nasil öyle dermişim kocası elmis küçük düşürmüşüm falan bide markete gidecektik hemde dedim yarin hazırlık için alışveriş yaparız diye düşündüm bi urun almıştım iadesinide yapacaktım gittik markete alışveriş yapıyorum yarin için sakın hiç bisey alma gelmeyecekler diye tartışmaya başladı.eve geldik en son sabah biseyler yemistim sinirden yemekde yiyemedim esim o kadar gamsiz olmuski bi guzel kedine gore hazirladi biseyler yedi bense sabaha kadar sinirden ac kaldim kendime ettim esimin ailesi hiç birzaman bizi aile olarak görmedi yüzüme gülüyorlar konuşuyorlar samimi fakat bu evin sadece eşime ait olduğunu hissettiriyorlar.bende patladım bi insanın çocuğu olmuyor diye bu şekilde davranilmaz sen bizi aile olarak görmüyorsun ki başkaları öyle görsün dedim ve dünden beri konuşmuyoruz cok guzel şeyler hazırladım 1 tabak yaptım bide çay koydum 1 saat sehbada durdu ben yaptım diye dokunmadı kaldırdım bende ben abartiyormuyum diye düşünüyorum empati yapıyorum fakat bu şekilde bunları hak etmediğimi düşünüyorum şuan hamilelik belirtilerim var kan verdim 23.4 çıktı daha gidemedim doktora bi kac kere dedim götürmedi bende tek basima cesaret edemiyorum yasadiklarimdan dolayi evde test yaptım bugün negatif çıktı stresten tutanamadigini düşünüyorum.daha bi sürü şey var bu kadarı bile çok uzun oldu içimi dökmek istedim.yaraliyim yavrularım dogsaydi en büyük moralim olacaktı zaman ayırıp okuyanlarda helal edin hakkinizi
İnsanlarin cogu önce kendi çıkarıni düşünür, bunlari düşünmek size nekadar zor tahmin edebiliyorum çünkü ben 3 çocuğuma rağmen benzer çıkar evliligine maruz kaldım ki halada evliyim .fakat yıllar geçtikçe beklentiye girmeyi ,sevgi istemeyi bırakıp çocuklarıma ve kendime yoğunlaştım o yokmuş gibi yaşayınca daha katlanılır hale geldi hersey .şimdi ev arkadaşı gibiyiz hiç üzülmüyorum hatta üzüldüğüm günlere aciyorum .evlatlarım açısından normal aile olmak önemli benim için tek devam sebebim bu .fakat sizde durum farklı gibi sanırım eşiniz sizsiz yeni hayatına Birikim yapıyor üstelik sizi çalıştırarak. Eviniz kendinizin, çocuk yok ,rapor bozduracak kadar Birikim derdinde bilginiz olsun.uzulmeyi bırakıp kendinize yatırım yapmaya başlayın bence çünkü düzelmez emin olun o bağ kopunca birdaha hicbirsey eskisi gibi olmuyor ,ileride bosanalim dediğinde hem duygusal hem maddi anlamda çok üzülürsünüz,oda ilmek ilmek hesapladigi yeni hayatinda mutlu mesut yasar ,yapmayın bunu kendinize.aile iki kişinin sevgi ve emeğiyle kurtulur bu savaşta yalnızsınız uzgunum lütfen kendinize yogunlasin
Sizi haketmeyen bir adama 5 çocuk yapsanizda sonuç değişmez...size değer vemeyen adama sizin dogurdugunuzada vermez... yazık etmeyin kendinize...bosanin gitsin kendi hayatinizi kurun
İçimdekileri sizle paylaşmak istedim evliyim ve ailemden cok uzaktayim ustelik hic bir akram falanda yok burda aileme anlatsam cok uzulurler derdimi paylasacak kimsem yok 5 yıllık evliyim evliliğimin ilk yılları cok güzeldi evde yan yanayken bile elle elle otururduk ilk zamandan beri çocuğumuz olsun istedik doktora gittik doktor bende sorunlar oldugunu normalden hamile kalamayacagimi söyle tüp bebeğe gittik olmadı ordada sonra kendiliğinden hamile kaldım cok mutlu olduk anlatamam 6 haftalikken düşük oldu maalesef 6 ay sonra tekrar hamile kaldım busefer 12 haftalikken kalbi durdu yavrumun cok acılar çektim ozamanlar esim destekçimdi kimsem yoktu burda ondan 6 ay sonra tekrar hamile kaldım 6 haftalik düşük oldu yine 2 yıl geçti tekrar hamile kalamadım tedaviler falan sonuç vermedi memlekete her gittiğimizde anneside sürekli sormaya başladı çocuk yapın hayirli haberlerinizi bekliyoruz falan diye zaten ilk doktora gittiğimizde esim sorunun bende olduğunu ailesine söylemiş herkesin ağzında dolaşıyordu sorun sendeyim diye esim ondan sonra davranışları değişmeye başladı bi kac ay önce bi tartışmamız da bana ne verdin ki benden ne bekliyorsun cümlesini yüzüme çarptı şok oldum benden ne bekliyorsun çocuk veremedim onumu yüzüme vuruyorsun dedim sen ne anlarsan o dedi sonra pişman oldu dediğine ama artık ağzından cikmisti sözler cok kırıldım ve hep aklımda kalacak tartismalarimiz biraz artmaya başladı tartismalarimizda hep kız kardeşinden dolayı yazın eşimin çalıştığı yerde çalışıyordu görümcem ve hergun işten alıp evine bırakıyordu yarım saat mesafe ben istemiyordum sürekli götürüp getirmesini ayrıca dolmus otobüs var görümcem tercih etmiyordu ikimizde çalışıyoruz diyordum ben erken geldiği zaman eve sende gelsen yarım saat eve erken hergun birakmani istemiyorum dedim karisamazmisim ona bırakmak zorundaymış tüm yaz böyle geçti çalışmam konusundada esim baskı ya ailenin yanına git yaz boyu evi sezonluk kiraya vericem yada ise gir çalış dedi bende işe girdim 2 sezon çalıştım 3 sezonda kadroya kaldım 2. Senem aralıksız ve sorumluluğum olan bi yerde çalışıyorum zaten hormonlarım sorunlu stresten dahada kötü oldum meniskusum yırtıldı çalışırken ameliyat oldum 1 ay rapor aldım kontrole gittiğimizde doktor tekrar 10 gün rapor verdi cok dedi ise başlarsan iyi olur dedi gittik raporu bozdurup 3 gün aldım sadece bi kac ay sonra tekrar yırtılma oldu ve bu halde hala çalışıyorum safmısin neden kabul ettin bunları diyebilirsiniz değilim bana göre fedakar ve eşini cok seven biriyim son tartışmamız da dün yine kız kardeşi sebebiyle çıktı dün eşimi aramış beni pek aramaz kendileri müsaitsen size geleceğiz demiş esimle birlikte eşimde beni aramasını söylemiş beni aradı bende yogun çalışıyorum yeri geliyo 12 saat çalışıyorum bi sabah bi akşam vardiyasında ev dağınık misafire çıkaracak hazirligim yok yarin buyurun gelin dedim gorumceye durumumuda anlattım sorun değil dedi yarin geliriz dedi esim eve geldi sanki önce onu aramamis gibi davrandı ben sordum senimi aradı once diye evet dedi sen ne dedin diye sordu bende müsait olmadığımızı yarin buyurun gelin hem yemek falanda hazırlarım daha iyi olur dediğimi söyledim birden gözleri döndü nasil öyle dermişim kocası elmis küçük düşürmüşüm falan bide markete gidecektik hemde dedim yarin hazırlık için alışveriş yaparız diye düşündüm bi urun almıştım iadesinide yapacaktım gittik markete alışveriş yapıyorum yarin için sakın hiç bisey alma gelmeyecekler diye tartışmaya başladı.eve geldik en son sabah biseyler yemistim sinirden yemekde yiyemedim esim o kadar gamsiz olmuski bi guzel kedine gore hazirladi biseyler yedi bense sabaha kadar sinirden ac kaldim kendime ettim esimin ailesi hiç birzaman bizi aile olarak görmedi yüzüme gülüyorlar konuşuyorlar samimi fakat bu evin sadece eşime ait olduğunu hissettiriyorlar.bende patladım bi insanın çocuğu olmuyor diye bu şekilde davranilmaz sen bizi aile olarak görmüyorsun ki başkaları öyle görsün dedim ve dünden beri konuşmuyoruz cok guzel şeyler hazırladım 1 tabak yaptım bide çay koydum 1 saat sehbada durdu ben yaptım diye dokunmadı kaldırdım bende ben abartiyormuyum diye düşünüyorum empati yapıyorum fakat bu şekilde bunları hak etmediğimi düşünüyorum şuan hamilelik belirtilerim var kan verdim 23.4 çıktı daha gidemedim doktora bi kac kere dedim götürmedi bende tek basima cesaret edemiyorum yasadiklarimdan dolayi evde test yaptım bugün negatif çıktı stresten tutanamadigini düşünüyorum.daha bi sürü şey var bu kadarı bile çok uzun oldu içimi dökmek istedim.yaraliyim yavrularım dogsaydi en büyük moralim olacaktı zaman ayırıp okuyanlarda helal edin hakkinizi
Allahtan çocuğun olmayacak demişler he.bir de olacak deselermis hiçbir ayı boş geçmeyecekmişsin heralde.şu doktorların artık çocuğun olmaz yorumunu bırakması gerek.en olmaz denilenin bile oluyor işte.
İçimdekileri sizle paylaşmak istedim evliyim ve ailemden cok uzaktayim ustelik hic bir akram falanda yok burda aileme anlatsam cok uzulurler derdimi paylasacak kimsem yok 5 yıllık evliyim evliliğimin ilk yılları cok güzeldi evde yan yanayken bile elle elle otururduk ilk zamandan beri çocuğumuz olsun istedik doktora gittik doktor bende sorunlar oldugunu normalden hamile kalamayacagimi söyle tüp bebeğe gittik olmadı ordada sonra kendiliğinden hamile kaldım cok mutlu olduk anlatamam 6 haftalikken düşük oldu maalesef 6 ay sonra tekrar hamile kaldım busefer 12 haftalikken kalbi durdu yavrumun cok acılar çektim ozamanlar esim destekçimdi kimsem yoktu burda ondan 6 ay sonra tekrar hamile kaldım 6 haftalik düşük oldu yine 2 yıl geçti tekrar hamile kalamadım tedaviler falan sonuç vermedi memlekete her gittiğimizde anneside sürekli sormaya başladı çocuk yapın hayirli haberlerinizi bekliyoruz falan diye zaten ilk doktora gittiğimizde esim sorunun bende olduğunu ailesine söylemiş herkesin ağzında dolaşıyordu sorun sendeyim diye esim ondan sonra davranışları değişmeye başladı bi kac ay önce bi tartışmamız da bana ne verdin ki benden ne bekliyorsun cümlesini yüzüme çarptı şok oldum benden ne bekliyorsun çocuk veremedim onumu yüzüme vuruyorsun dedim sen ne anlarsan o dedi sonra pişman oldu dediğine ama artık ağzından cikmisti sözler cok kırıldım ve hep aklımda kalacak tartismalarimiz biraz artmaya başladı tartismalarimizda hep kız kardeşinden dolayı yazın eşimin çalıştığı yerde çalışıyordu görümcem ve hergun işten alıp evine bırakıyordu yarım saat mesafe ben istemiyordum sürekli götürüp getirmesini ayrıca dolmus otobüs var görümcem tercih etmiyordu ikimizde çalışıyoruz diyordum ben erken geldiği zaman eve sende gelsen yarım saat eve erken hergun birakmani istemiyorum dedim karisamazmisim ona bırakmak zorundaymış tüm yaz böyle geçti çalışmam konusundada esim baskı ya ailenin yanına git yaz boyu evi sezonluk kiraya vericem yada ise gir çalış dedi bende işe girdim 2 sezon çalıştım 3 sezonda kadroya kaldım 2. Senem aralıksız ve sorumluluğum olan bi yerde çalışıyorum zaten hormonlarım sorunlu stresten dahada kötü oldum meniskusum yırtıldı çalışırken ameliyat oldum 1 ay rapor aldım kontrole gittiğimizde doktor tekrar 10 gün rapor verdi cok dedi ise başlarsan iyi olur dedi gittik raporu bozdurup 3 gün aldım sadece bi kac ay sonra tekrar yırtılma oldu ve bu halde hala çalışıyorum safmısin neden kabul ettin bunları diyebilirsiniz değilim bana göre fedakar ve eşini cok seven biriyim son tartışmamız da dün yine kız kardeşi sebebiyle çıktı dün eşimi aramış beni pek aramaz kendileri müsaitsen size geleceğiz demiş esimle birlikte eşimde beni aramasını söylemiş beni aradı bende yogun çalışıyorum yeri geliyo 12 saat çalışıyorum bi sabah bi akşam vardiyasında ev dağınık misafire çıkaracak hazirligim yok yarin buyurun gelin dedim gorumceye durumumuda anlattım sorun değil dedi yarin geliriz dedi esim eve geldi sanki önce onu aramamis gibi davrandı ben sordum senimi aradı once diye evet dedi sen ne dedin diye sordu bende müsait olmadığımızı yarin buyurun gelin hem yemek falanda hazırlarım daha iyi olur dediğimi söyledim birden gözleri döndü nasil öyle dermişim kocası elmis küçük düşürmüşüm falan bide markete gidecektik hemde dedim yarin hazırlık için alışveriş yaparız diye düşündüm bi urun almıştım iadesinide yapacaktım gittik markete alışveriş yapıyorum yarin için sakın hiç bisey alma gelmeyecekler diye tartışmaya başladı.eve geldik en son sabah biseyler yemistim sinirden yemekde yiyemedim esim o kadar gamsiz olmuski bi guzel kedine gore hazirladi biseyler yedi bense sabaha kadar sinirden ac kaldim kendime ettim esimin ailesi hiç birzaman bizi aile olarak görmedi yüzüme gülüyorlar konuşuyorlar samimi fakat bu evin sadece eşime ait olduğunu hissettiriyorlar.bende patladım bi insanın çocuğu olmuyor diye bu şekilde davranilmaz sen bizi aile olarak görmüyorsun ki başkaları öyle görsün dedim ve dünden beri konuşmuyoruz cok guzel şeyler hazırladım 1 tabak yaptım bide çay koydum 1 saat sehbada durdu ben yaptım diye dokunmadı kaldırdım bende ben abartiyormuyum diye düşünüyorum empati yapıyorum fakat bu şekilde bunları hak etmediğimi düşünüyorum şuan hamilelik belirtilerim var kan verdim 23.4 çıktı daha gidemedim doktora bi kac kere dedim götürmedi bende tek basima cesaret edemiyorum yasadiklarimdan dolayi evde test yaptım bugün negatif çıktı stresten tutanamadigini düşünüyorum.daha bi sürü şey var bu kadarı bile çok uzun oldu içimi dökmek istedim.yaraliyim yavrularım dogsaydi en büyük moralim olacaktı zaman ayırıp okuyanlarda helal edin hakkinizi
Aksam ac yatıp kalkıp kocaya r de güzel tabak mı hazırladınız? Azıcık gururlu olun ya.
Dr normal yolla cocuk olmaz demiş neden ısrarla normal denemeye devam ediyorsunuz. Belli ki tıbbı bır durum dolayısıyla gebelikleriniz sonlanıyor. İsteginiz varsa tüp bebekte devam etmelisiniz.
