Eşimle arkadaş gibi

heyist

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
7 Eylül 2009
7
0
86
46
İstanbul
Selam,

Biz eşimle 2 yıldır bir türlü dinmek bilmeyen karmaşa halini almış bir ilişki yaşıyoruz.Çocuğumuz 3 yaşında ve boşanmak istemiyoruz.Son aldığımız kararla çocuğumuzun etkilenmemesi için aynı evde anne baba sorumluluğuyla arkadaş gibi yaşama kararı aldık.Şimdi düşünüyorum bu durum çocuğumu etkiler mi yani standart anne-baba ilişkisini bizde göremeyince sorgulamaya başlar mı...Ötesi bu durum zarardan kaçınırken çok daha büyük bir zarar verir mi ((
 
çocuklar herşeyi hisseder sizde farkındasınızdır bunun şimdi olmasa bile biraz zaman geçince aranızda sevgi sözcüklerinin sevgiyle ilgili bir bağın bir sıcaklığın olmadığının farkına varacakdır ama tabiki öte yandan 3 yaşında 4 yaşında hatta daha büyük bir çocuk bile anneyle birlikde oturup babayı arası sıra görmenin babanın artık onlarla yaşamadığının neyine alışır yada olağan karşılayabilirki.Öte yandan sizler için eğer eninde sonunda bitecek bir evlilikse kendinize yapdığınız bir haksızlık var ama öte yandanda belki bu şekilde yaşamanın ani alacağınız kararları engelleyip evliliğinizi kurtarmanıza sebep olabilirmi.Yani kendimi sizin yerinize koyup cvp vermeye kalkdığımda gördüğünüz gibi bende doğru olanı bulamadım en azından çocuk için doğru olabilecek olanı.Umarım çocuğunuz için en doğru kararı verirsiniz umarım herşey yoluna girerde mutlu bir aile olursunuz
 
tek bosanan sız olmayacaksınız bosanmıs ailelerinde mutlu cocukları olabılıyor bence cocuk ne kadar kucukken bosanırsanız daha ıyı
 
çocuğunuzla ilgili pedagog yardımı alarak karar verin bence.aynı evde yaşayarak ayrı hayatlar yaşayabileceğinizi ve birbirinizin yaşadıklarından hiç rahatsız olmayacağınızı mı düşünerek aldınız bu kararı merak ettim.cevap verirseniz çok sevinirim gerçekten ilgimi çekti.hadi diyelim aranızda kadın-erkek ilişkisi açısından hiç bir duygu kalmadı,yaşamlarınıza girebilecek kimseler bunu nasıl karşılar mesela..?
 
iyi de aynı evde yaşamaya devam edicekseniz madem neden karı-koca olarak devam etmiyorsunuz ki. arkadaş olunca ne değişecek onu anlamadım. kavgalarınız bşrden kesilcek mi mucize gibi.
 

Pedagog yardımı almayı düşünüyorum zaten fakat bir süre gözlemlemek istedim.Şu durumda çocuk hiçbirşeyin farkında olmadığından pedagoğa aktaracağım olumlu-olumsuz bir gelişme yok.Bu kararı almamızdaki sebep aramızdaki anlaşmazlıkları sona erdirmek yani birbirimizden çocuğumuza olan annelik-babalık sorumluluğu dışında bir şey beklememek.Kadın-erkek ilişkisi açısından duygular yerini koruyor bende eşimde de koruduğunu düşünüyorum fakat önüne geçemediğimiz bir geçimsizlik baş gösteriyor.En azından 12 yılın ardından bugüne kadar olandan farklı biri olmam bekleniyor ve ben bunu yapamıyorum.Çocuk okula başlayana kadar mümkün olabildiğince birarada kalma konusunda karar kıldık.Zaman ne gösterir bilemiyorum ama bu durumun çocuğumu etkilemesini istemiyorum.Ben kendi açımdan yaşamıma da kimseyi almamayı düşünüyorum bu süreç boyunca.Eşim ne yapar bilemiyorum...
 
iyi de aynı evde yaşamaya devam edicekseniz madem neden karı-koca olarak devam etmiyorsunuz ki. arkadaş olunca ne değişecek onu anlamadım. kavgalarınız bşrden kesilcek mi mucize gibi.

Kesinlikle öyle oldu :) Daha tahammülkarız birbirimize ...
 
hemen boşanmayı düşünmemenizi beğendim hiç bir çözüm aramadan boşanmaya gitmek problemlerden kaçmaktır bence yanlız arkadaş gibi derken yani daha resmi mi oluyorsunuz birbirinizi takmıyor karışmıyor musunuz yoksa bir kız arkadaşla vakit geçirir gibi gülüş cümbüş bir şey rahatsız etse de susmak mı ne tarzda bilmek istedim ben de aynı durumdayım eşimle sürekli tartışıyoruz değişmek ve değiştirmek için sürekli çaba sarfediyorum en son bir konferansa katıldım şöyle diyordu konuşmacı bir çocuğa hayatta verilecek en önemli hediye gelişimi için en önemli çaba eşlerin birbirini sevmesidir dedi eşler birbirini sevmeyince istediğin kadar iyi eğitim ver iyi ahlak edindir hep birşeyler eksik kalıyor çocuk büyüme çağında anne babasının birbirini sevdiğini görerek yetişirse çok daha farklı bir birey oluyor dedi inşallah probleriniz bir şekilde çözülür belki bu arkadaş gibi davranma sürecinde her ikiniz de herşeyi problem etmemeyi öğrenirsiniz darısı benim de başıma
 

Kesinlikle eminim eşlerin birbirini sevmesi bir çocuğun en büyük hediyesidir ki biz aslında seviyoruz birbirimizi yalnız şu son 2 yıldır olan bazı gelişmeler aramızda ciddi bir inatlaşma,tripleşme döngüsü halini aldı.Bu da her konuda sürekli tartışmayı getirdi elbette.Arkadaş gibi derken şunu kastediyorum.Eşim benden evin hanımı olarak bir şey beklemeyecek benim bu ilişkideki tek sorumluluğum çocuğumun annesi olmamdan kaynaklananlar.Aynı durum eşim için de geçerli tabii.Bu durumda karşındakinden bi beklentin kalmadığı için sanırım daha cool oluyosun.Tripler bitti bizde mesela :) gayet güzel gezmelere çıkıyoruz gülüyoruz espri yapıyoruz birbirimize.Yani sanırım karşındakini görmek istediğin kalıpların dışında görebilme imkanı sağladık birbirimize..Bu arada ne kadar devam ederiz devam edebilir miyiz kestiremiyorum.Ama en azından bir nefes alabildik bir mola verdik gibi hissediyorum.Bize iyi geldi tek sıkıntım çocuğuma olası negatif etkileri.Umarım siz de size en uygun şekilde bir çözüm bulursunuz.
Bu arada evlilik benim için mecburiyet değil.Kendi ayaklarımın üstünde duran bir kadınım.Fakat ben de kesinlikle boşanmanın taraftarı değilim en azından şimdi.Eşimi seviyorum,güzel bir çocuğumuz var her şeyi bir anda silip atmak elbette en kolayı ama ben her zaman alternatiflerin değerlendirilmesi gerektiği kanısındayım...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…