- Konu Sahibi Persefon85
- #1
GUNAYDIN...
su anda cok karisik durumdayim. dort yolun basindaym ve ne yapacagima karar veremiyorum. neyin iyi neyin kotu oldugunu, dogru kararin ne oldguna dair hic bir fikrim yok. bencil davranip ailemi uzmek istemiyorum. size kisaca aciklim.
ben universite ilk siniftayken evlenme karari aldim. bir yil nisanli kaldik. nisan zamaninda benim istememle bir kere ayrildik. sonra yine baristik. sonra universiteyi yrida biraktim ve evlendim. esim kurt ve alevi. ailem beni uyarmasina ragmen ben evlenmek istedim. bir kizim oldu. kizim 9 aylikken ayrilma karari aldim. esimin ailesi beni istemiyor surekli knusuyordu esim beni tutmadigi gibi onlarin soyledigi laflar gucum gittigi icin bana kiziyordu. birde logusaligi cok kotu gecirdim. cocugum olucek diye korktum ve cok pimpirikli biri oluverdim. esim bu durularda bana assaliyici laflar soyluyordu. ayrildim ve ailemin yanina gittim kizimla. iki sene aradan sonra dul olmanin cok zor oldugunu en onemliside kizimin aile rtaminda babasinin yaninda buyusun diye dusunerek esimle deneme karari aldik. fakat sorun burda basladi. onu arkadastan ote goremiyorum. onun benim yanimda nefes almasina bile dayanamiyorum. ondan nefret etmiyorum cok iyi bir insan, bir aile babasinin yapmasi gereken herseyi yapiyor. mantikli dusundugum zaman olmam gerektigi gibi yasiyorum ama duygular isin icine girdigi zaman kayboluyorum. istedigim yerde degilim. bunlari ailemle paylastim. fakat bana cok tepki verdiler. hayatim boyunca yanlis kararlar aldigimi dusunerek benim icin en iyisinin onun yani odugu soylediler. bencede mantikli olarak bu boyle ama ya benim duygularim? esimle paylastim cunku asla ona yalan soylemedim. oda din konusunda kaygilari oldugunu soyledi cunku ben namazi kur'ani ogrendim ve dikkat ediyorum. allah yolunda ilerlemeye calisiyorum. oda alevi oldugu icin bunlari gereksiz buluyor ama saygi duyuyor sadece o evdeyken yapmamdan hoslanmiyor. cok derin dusundugumu sadece namaz kilmamin falan yeterli olacagini dusunuyor. onun icin gereksiz iste butun bunlar. cok iyi bir insan ve benim icin cok sey yapmis bir insanin hakkini yemek gunaha girmekte istemiyorum. tabi birde kizim var sevgisizligimi hissediyor, ona bunu yapmaya hakkim olmadigini da biliyorum.
merak ettigim mantigimi dinlemeliyim duygularimi mi? ileride onu sevme ihtimalim var mi? karar aalirken ailemin dusundukleri benim karar almamda etkili olmalimi? din ilerde bize sorun yaratir mi?
:2:
yardimlariniz icin ve anlayisiniz icin simdidn tesekur ederim...
su anda cok karisik durumdayim. dort yolun basindaym ve ne yapacagima karar veremiyorum. neyin iyi neyin kotu oldugunu, dogru kararin ne oldguna dair hic bir fikrim yok. bencil davranip ailemi uzmek istemiyorum. size kisaca aciklim.
ben universite ilk siniftayken evlenme karari aldim. bir yil nisanli kaldik. nisan zamaninda benim istememle bir kere ayrildik. sonra yine baristik. sonra universiteyi yrida biraktim ve evlendim. esim kurt ve alevi. ailem beni uyarmasina ragmen ben evlenmek istedim. bir kizim oldu. kizim 9 aylikken ayrilma karari aldim. esimin ailesi beni istemiyor surekli knusuyordu esim beni tutmadigi gibi onlarin soyledigi laflar gucum gittigi icin bana kiziyordu. birde logusaligi cok kotu gecirdim. cocugum olucek diye korktum ve cok pimpirikli biri oluverdim. esim bu durularda bana assaliyici laflar soyluyordu. ayrildim ve ailemin yanina gittim kizimla. iki sene aradan sonra dul olmanin cok zor oldugunu en onemliside kizimin aile rtaminda babasinin yaninda buyusun diye dusunerek esimle deneme karari aldik. fakat sorun burda basladi. onu arkadastan ote goremiyorum. onun benim yanimda nefes almasina bile dayanamiyorum. ondan nefret etmiyorum cok iyi bir insan, bir aile babasinin yapmasi gereken herseyi yapiyor. mantikli dusundugum zaman olmam gerektigi gibi yasiyorum ama duygular isin icine girdigi zaman kayboluyorum. istedigim yerde degilim. bunlari ailemle paylastim. fakat bana cok tepki verdiler. hayatim boyunca yanlis kararlar aldigimi dusunerek benim icin en iyisinin onun yani odugu soylediler. bencede mantikli olarak bu boyle ama ya benim duygularim? esimle paylastim cunku asla ona yalan soylemedim. oda din konusunda kaygilari oldugunu soyledi cunku ben namazi kur'ani ogrendim ve dikkat ediyorum. allah yolunda ilerlemeye calisiyorum. oda alevi oldugu icin bunlari gereksiz buluyor ama saygi duyuyor sadece o evdeyken yapmamdan hoslanmiyor. cok derin dusundugumu sadece namaz kilmamin falan yeterli olacagini dusunuyor. onun icin gereksiz iste butun bunlar. cok iyi bir insan ve benim icin cok sey yapmis bir insanin hakkini yemek gunaha girmekte istemiyorum. tabi birde kizim var sevgisizligimi hissediyor, ona bunu yapmaya hakkim olmadigini da biliyorum.
merak ettigim mantigimi dinlemeliyim duygularimi mi? ileride onu sevme ihtimalim var mi? karar aalirken ailemin dusundukleri benim karar almamda etkili olmalimi? din ilerde bize sorun yaratir mi?
:2:
yardimlariniz icin ve anlayisiniz icin simdidn tesekur ederim...
