Arkadaslar merhaba,
Hic var mi aranizda bilmiyorum ama hani bir kizin bircok yakisikli, varlikli, egitimli, iyi huylu, iyi aileye sahip talipleri olur, o da bunlar arasindan gider en olmadik, en ungunsuzunu es diye secer ya hani benim de oyle oldu sanki. Esim bana gercekten cok asikti o zamanlar, 3 yil boyunca pesimde kostu, reddettim, o kadar talibim varken onun askina ve biraz da yalan dolanlarina kandim. (tabi yalan oldugunu sonradan anladigim yalanlar.) Evlenmek icin yalvarirken, guya 1 sene sonra nisan- dugun yapiyorduk, teklifini kabul ettikten sonra oyle boyle sallaya sallaya, erteleye erteleye 3 yil sonra zar zor evlendik. Tabi 3 yil boyunca kiz isteme de dahil bir kere bile cicek almamistir. Hediye de 1-2 kez. Dugunumuz bin bir tane kavga ederek oldu o da zaten hicbirsey istemedim, hicbirsey de almadilar, herseyin minimum oldugu bir dugun idi. Bir yigin fedakarlik yaptim esimle evlenmek icin, sadakatim had safhada olmasina ragmen yemedigim kufur, hakaret kalmamistir, kaldi ki kendisi de bizzat sahittir namusuma, sadece fitneliginden, terbiyesizliginden saldirir. Kaynanam herseye karisan, butun dugunu sadece kendi istedigi gibi yapan, oglunu firildak gibi parmaginda oynatan bir kadin, kayinbaba demissiniz hicbirseye karismayan, kiz istemede, nisanda, dugunde, alisveriste robot gibi sessiz sessiz karisinin cak cak cak konusmasini uzaktan seyreden, hani olusu bile daha cok ise yarayacak bir adam. Esimden cok cektim, buna ragmen afedersiniz ama salak gibi evlendim. Zaten butun igrencliklerin, kavgalarin ustune yapilan kirik dokuk evlilikten ne beklenir ki? Ayni evin icinde iki yabanci gibi, kavgasi mahabbetinden daha da cok olan bir hayat. Simdi o kadar uzuluyorum ki, gencligime, guzelligime, egitimime resmen kotuluk ettim. Yillarca hayatimda kimseler olmadi ve sonunda evlendigim adama ve gordugum muameleye inanamiyorum, resmen herseyi gore gore, bile bile bu adamla evlendim. Inanamiyorum kendime :2::2::2:
