- 4 Eylül 2010
- 848
- 1.785
- 638
- Konu Sahibi strawberryland
- #1
Yıllaaar yıllaaar önce buraya arada girip yalnızlık, sevgili vs dertleri anlatırdım çok arada, toksik ilişki dedektörü gibi nerede sıkıntılı insan varsa bulur, bende mi hata var nerede yanlış yapıyorum sorularım bitmezdi
sonra kendime döndüm dışarıyla savaşmaktan yorulunca, baktım irdeledim bakış açım temiz değil, sevdiğim bir psikoloğun lafıdır evet "dünyaya baktığım lensim kirliydi".
Neyse efendim çok uzatmıyım, ben bir beyefendiyi sevdim bu süreçte, kibar nazik anlayışlı, hayata aynı yerden baktığımız... Ben 36 yaşındaydım evlendiğimizde, 2 sene geçti neredeyse, süreç de hızlı oldu, hani "kuzum bir anda oluyor hiç anlamıyorsun"dediklerinden. Başlarda herşey mükemmel geliyordu evet doğru insanla evlilik oyun arkadaşlığı gibiymiş, ev işleri hayat koşturmacası herşey ortak. Ev işi bilmiyordu en başta ama çabuk öğrenirim dedi, benim kadar yapar şimdi sağolsun. Hiç bir erkek muhabbeti ortamında kadın hakları hakkında ileri geri konuşulmasına izin vermez, şov için değil gerçekten tabiatı böyle, e o da tamam. Bunları övmek için değil objektif ve diyalektik bakış açısına ihtiyacım olduğu için yazıyorum.
Benim sorunum şu, ilk başlarken de tarla işiyle uğraşıyordu evet, saygı duymuştum buna, sonuçta toprak emektir yani. O sezonluk bir iş olduğu için bir de kalıcı iş bulurum dedi benim olduğum şehre taşındı yani tarla olan yere yakın. İki senedir ne tarladan düzgün para geliyor, ne kurduğu işten kazanabiliyor. Benim maaşıma kalıyor herşey krediler, faturalar vs... Kaç defa konuştum ben olsam asgari ücretli işe girerdim akşamları ama şu durumu yaşatmazdım dedim, uğraşıyor kendince çabalıyor ama olmuyor. Ben artık para kazanmasına olan inancımı kaybettim, kaybettikçe de mutsuzlaştım, artık daha ağır ve kırıcı konuşuyorum tartışmalarımızda farkındayım ama cidden kendimi tutamıyorum. Ayrılmaya getirdim konuşmayı çünkü cidden böyle hayal etmedim, aynı düzeyde kazansak tamamdı benim için, Çocuk çok isteyen biri olmadım hiçbir zaman ama isteseydim bu seneler son şansım sanırım, kendi istiyordu, bizim durumumuzda ne çocuğu diye aydınlatıcı bir konuşma yaptım. Artık o da istemiyor
Ailesi bizim aileye göre daha geleneksel onlar da çocuk vs. muhabbeti yapınca kötü gelinliğim tutuyor"durumumuzdan haberiniz yok galiba,hadi çocuk oldu ben ücretsiz izne ayrılınca bize siz mi bakacaksınız" falan diyorum da sustuyorum
Neyse olay çocuk vs değil, olay eşimin para kazanamaması. Gelirini başta sorduğumda yıllıkta benden çok kazanıyor gibiydi ama tarla işleri vs artık gider çok gelir azaldı diyor. Bilmiyorum birinin bakış açısına ihtiyacım var ben mi abartıyorum nedir dışarıdan bakamıyorum.
sonra kendime döndüm dışarıyla savaşmaktan yorulunca, baktım irdeledim bakış açım temiz değil, sevdiğim bir psikoloğun lafıdır evet "dünyaya baktığım lensim kirliydi".Neyse efendim çok uzatmıyım, ben bir beyefendiyi sevdim bu süreçte, kibar nazik anlayışlı, hayata aynı yerden baktığımız... Ben 36 yaşındaydım evlendiğimizde, 2 sene geçti neredeyse, süreç de hızlı oldu, hani "kuzum bir anda oluyor hiç anlamıyorsun"
dediklerinden. Başlarda herşey mükemmel geliyordu evet doğru insanla evlilik oyun arkadaşlığı gibiymiş, ev işleri hayat koşturmacası herşey ortak. Ev işi bilmiyordu en başta ama çabuk öğrenirim dedi, benim kadar yapar şimdi sağolsun. Hiç bir erkek muhabbeti ortamında kadın hakları hakkında ileri geri konuşulmasına izin vermez, şov için değil gerçekten tabiatı böyle, e o da tamam. Bunları övmek için değil objektif ve diyalektik bakış açısına ihtiyacım olduğu için yazıyorum. Benim sorunum şu, ilk başlarken de tarla işiyle uğraşıyordu evet, saygı duymuştum buna, sonuçta toprak emektir yani. O sezonluk bir iş olduğu için bir de kalıcı iş bulurum dedi benim olduğum şehre taşındı yani tarla olan yere yakın. İki senedir ne tarladan düzgün para geliyor, ne kurduğu işten kazanabiliyor. Benim maaşıma kalıyor herşey krediler, faturalar vs... Kaç defa konuştum ben olsam asgari ücretli işe girerdim akşamları ama şu durumu yaşatmazdım dedim, uğraşıyor kendince çabalıyor ama olmuyor. Ben artık para kazanmasına olan inancımı kaybettim, kaybettikçe de mutsuzlaştım, artık daha ağır ve kırıcı konuşuyorum tartışmalarımızda farkındayım ama cidden kendimi tutamıyorum. Ayrılmaya getirdim konuşmayı çünkü cidden böyle hayal etmedim, aynı düzeyde kazansak tamamdı benim için, Çocuk çok isteyen biri olmadım hiçbir zaman ama isteseydim bu seneler son şansım sanırım, kendi istiyordu, bizim durumumuzda ne çocuğu diye aydınlatıcı bir konuşma yaptım. Artık o da istemiyor
Ailesi bizim aileye göre daha geleneksel onlar da çocuk vs. muhabbeti yapınca kötü gelinliğim tutuyor"durumumuzdan haberiniz yok galiba,hadi çocuk oldu ben ücretsiz izne ayrılınca bize siz mi bakacaksınız" falan diyorum da sustuyorumNeyse olay çocuk vs değil, olay eşimin para kazanamaması. Gelirini başta sorduğumda yıllıkta benden çok kazanıyor gibiydi ama tarla işleri vs artık gider çok gelir azaldı diyor. Bilmiyorum birinin bakış açısına ihtiyacım var ben mi abartıyorum nedir dışarıdan bakamıyorum.
Para kazansalar gam yemeyeceğim.
