Eşimle severek evlendik zaten evlenir evlenmez askere gitti. Aslında kısa dönem yapacaktı ama kendi isteğiyle uzattı kuzey ırak sınıra gönüllü gitti komando olarak. Uzun süre ayrı kaldık. Kısa süre önce de döndü. Eşimi çok severim o da beni sever üzerime çok düşer ama sadece yan yanayken. Açıkçası eşim çok siyasi konularda aktif birisi. Biz tanıştığımızda da öyleydi gerçi. Söylememde sakınca var mı bilmiyorum ama Ülkü ocaklarında sürekli çalışıyor. Sakıncalıysa mesajı editlerim. Neyse evlenmeden önce de ordan vakit bulamayınca akşamları beni görmeye gelmezdi yorgun olurdu ya da geç kalırdı hep onu beklerdim. Evlenince geçer diye düşündüm de askere gitti geldi hala öyle. Yani liseli çocuklar gibi bütün gün ülkü ocağında sohbet ediyor çay içiyor miting eylem vs kovalıyor. Eve gelince de çok yorgun oluyor hemen uyuyor. Her gün aynı tam mesai. Bana karşı çok iyi çok anlayışlı şefkatli ama bu durum artık canımı sıkıyor yani kaç yaşında evli barklı insan haksız mıyım. Orda hep erkek ama ona raman kıskanıyorum resmen erkeklerden bile. Onları daha çok görüyor. Söyleyince de yok bu benim davam ben bu yola baş koydum vs diyor. Ama sorsan hayatında hiçbişey benden önemli değilmiş. Ülkü ocağı daha önemli resmen kabul etmese de. Napsam bilemiyorum çok canım sıkkın.
Not: en kötüsü de aşırı derecede çocuk istiyor bunda sorun yok da çocuk olunca da böyle mi yapacaksın dedim "o zaman daha çok giderim çocuğı beneklikten camiaya kazandırmak lazım" dedi
