- 15 Şubat 2011
- 7.018
- 13.025
- 248
Benim hayalimde; yanında hiç sıkılmadığın, sabahtan akşama özleyip hiç ayrı kalamadığın, birbirinizi mutlu etmek için çabaladığın, aileden arkadaştan öteye koyduğun, tartışma sonrası birkaç saatte eski hale dönebildiğin, sarılmadan duramadığın bir ilişki vardı. Eşimle hep bir şeyler eksik, olmuyor. Çok kendi halinde. İnatçı, dediğim dedik. Bir şey söylerim yok der neden derim tersler. Böyle biri yani. Saatlerce konusuyoruz ama birbirimizi anlamıyoruz. Bi anlatamadım ona herkesin farklı şeylerden mutlu olacağını. En son ya ayrılalım ya da bi şeyler düzelsin kaldıramıyorum artık dedim. Ki doktor da strese tahammülümün zayıf olduğunu ruhen ve bedenen(demir eksikliği) güçlenmem gerektiğini söyledi. Tamam gidelim mahkemeye boşanalım ondan sonra mutlu mu olacaksın dedi. Ne ayrılmak istiyoruz ne isteklerimizden taviz veriyoruz. Peki bundan sonra oldurabilir miyiz? Nasıl birbirimizi anlamaya başlar, bağlanır, huzur veririz? Ayrılacaksam da hiç keşkem olmasın istiyorum. Burada çok takılıyorum ama kendi evliliğimi yoluna koyamadım. Tavsiyelere ihtiyacım var.. bir müddet ayrı mı kalsak acaba?
isimler yansimadir, derler; sizinki de o hesap... nickiniz goz onune alindiginda beklentilerinizin sozluk karsiligi, utopya.
oncelikle sunu belirtmek isterim ki hangi sosyal yahut kulturel sinifta olursaniz olun, bu sorunlar yasanmakta. her evde, her ekonomide...
esim dunyanin en evini dusunen adamidir, ona ragmen bizim de evimizde hep icerisinde bulundugunuz ikilem.
yapi meselesi bu. siz, elinizde olanlarla mutlu olmayi ogrenmelisiniz cunku esinizi seviyorsunuz ve ayrilik sizi bugun yasadiginiz mutsuzluktan daha da mutsuz edecek bir sey.