Esimle problemlerimi cözemiyorum.

Yani benim kendimce anladığım ;
Bu tür insanlar çok fazla kendilerine odaklı yaşıyorlar,müthiş bir sevgi açlıkları var ama sorsan hiç kimseyi umursamıyorlardır.
Yani kendileri ile barışık değiller içleri ile dışları farklı.İçte onay bekleyen bir çocuk dışta sözde kimseyi takmayan bir erkek haliyle onların bu çelişkili yapıları ilişkilerine de yansıyor.

Ve benim görebildiğim bu tür insanlar sizinde söylediğiniz gibi onlara karşı iyi oldukça kabalıkta daha da aşırıya kaçıyorlar sanki yılların öfkesini sizden çıkarırı gibi.

Son noktaya kadar insanı zorluyorlar çünkü hayatta tek amaçları var bakalım bu kişi beni en kötü halimle bile sevecek mi?Bunu görmeye bu güveni sağlamaya çalışıyorlar....
 

Cok dogru. Birakip gitsem, biliyorum kedi gibi olacak. Birgün küstük bir hafta konusmadim, ilk defa o kadar uzun tutabildim. Yemegini hazirlayip mutfaga koydum kendi alsin diye, yinede zayifladi, annem görünce sasirdi niye böyle zayifladi dedi. Yani olay kopunca, o kabadayi ayaklari, kimseyi umursamaz tavirlari yerle bir oluyor ve cok ezik görünüyor aciyorum da ozaman. Hep diyorum normal psikolojisi olan bir insan böyle yapmaz, istesede yapamaz. Cok zor bir durum gercekten, yukari tükürsen biyik asagi tükürsen sakal. O yüzden evlenmemis gec kizlara hep söylüyorum, uyumsuz biriyse sevdiginiz adam, en ufak bir süpheniz varsa bundan kesinlikle evlenmeyin. O canim cicimler gectikten sonra anyayi konyayi anliyorsunuz. Ama ben artik evlendim ve esimide sevmiyor degilim, güzel günlermizde oldu. Ayrilmak istemiyorum, düzelmesini istiyorum herseyin. Tek sorun öfkesi. Onu yenerse sorunumuz kalmayacak.
 


Evet o havaya küfür etmeler çok meşhur zaten ..
Çok iyi anlıyorum ben de sizi, sizin sabah ki konu incir çekirdeğini doldurmayacak bir mevzu,
ne yani isteklerini insan gibi söylese, bir insan her isteğini kalp kırarak mı yaptırma yoluna gider .
Ben normalde çok sakin yapılı bir insandım, kavga etmeyi evlendikten sonra öğrendim diyebilirim.
Ama eşim basit şeylere büyük öfke nöbetleri geçiren kalp kırmaktan korkmayan bir insan olduğu için
ben de ona karşı resmen çirkef oldum,
Şimdi bana o tarz tavırlar sergilediğinde nerede olursak olalım rezil olmaktan ya da sonucun nereye
varayacağından artık korkmuyorum, hele bir de haklıysam ben de aynı şekilde resti çekip karşılık veriyorum .
Ben böyle yaptıkça gördüm ki o sindi, kendini düzeltmek için çabalamaya başladı .
Ama ben olmadığım bir insan haline dönüştüm ve bu beni çok yordu .
Eski benliğimi çok özlüyorum, evliliğimin en başlarında ürkek kavga çıkmasından korkan neye uğradığımı
anlamaya çabalayan biriydim, o şaşkınlıkla çok hatalar yaptım.
Şimdi de tahamülüm kalmadı eşime karşı çok tahamülsüzüm .
Eminim sizin de psikolojiniz çok bozulmuştur aynı benim gibi eşiniz umarım kabul eder bir danışmana gitmeyi .
Ben bazen bireysel olarak da gitmeyi düşünüyorum, nasıl olsa o da bana eşlik etmek zorunda kalacak
ama şuan küçük bir ilçe de yaşıyorum ve çalışıyorum bu yüzden izin almam problem
olduğu için gidemiyorum .
Eğer bireysel olarak gidebilme imkanınız varsa önce siz gidin bu da bir adım olabilir aslında ilişkiniz için,
bir uzman tavsiye alıp eşine yaklaşımını bu tavsiyelere şekillendirmek çok daha etkili olacaktır.
 


Tespitiniz kesinlikle çok doğru,
Konu sahibi ile benzer şeyler yaşamış ve hala da zaman zaman yaşayan biri olarak kesinlikle katılıyorum size
 
...Tek sorun öfkesi. Onu yenerse sorunumuz kalmayacak.
Ama anlattıklarında asıl sorun öfkesi değil ki benim anladığım öfke asıl sorunun dışa yansıması ama sanırım sen ben onu böyle kabul ettim yeter ki öfkeli olmasın diyorsan bak o zamanda şöyle bir sorun var gerçek problemi ortaya çıkarmadan sadece öfkeye odaklanırsanız zamanla kavga etmemek için birbirinizden uzaklaşırsınız ve birbirine soğuk iki ev arkadaşı olursunuz ama tartışma da olmaz.
 

Anlattiklariniz sanki beni anlatiyor. Ayna gibisiniz bana. Bende evlenmedne önce cok sakin ve sabirliydim, kimseyi incitmek istemezdim, esimle evlendim ayni tavrim esime karsida devam etti. 2 yilin sonunda artik dayanamadim ve artik bende sizin dediginiz gibi esime karsi cirkef biri oldum ciktim. Arkadasim var benzer seyleri yasayan, diyori insani zorla kötü insan olmak zorunda birakiyorlar. Hakikatende öyle. Siz istemiyorsunuz öyle olmayi, kisiliginize ters ama zorla yapiyorlar, zorla cirkef ol diyorlar resmen. Zaten problemlerin cogu en basta tepki vermemekte basliyor. Ben eminim biz esimle sevgiliyken, esimin ilk hatasinda disimi gösterseydim, ya pusardi ya da benimle evlenmezdi, onun nazini cekemiyorum diye. Ama ben alttan aldim bazi seyleri, belki görmek istemedim. Hatanin en büyügü bende, ben kendi kendimi soktum bu duruma.
Bi ara bende psikologa gitmeyi düsündüm tek basina. Benimde bozuldu tabi psikolojim. Ama sadece ben fedakarlik yaparsam, yine yipranirim, beraber gitsek daha verimli olur gibi geliyor bana. Kac senelik evlisiniz siz bu arada? cocuk var mi?
 

Asil sorun "kendimi ezdirmem"düsüncesi ve "kimseye boyun egmem" düsüncesi. Öyle olunca, ufak seylere bile, kendine saka yoluyla söylenen ve cirkin olmayan kelimelere bile öfkeyle yanit vermesi. Aliniyor hemen, sinirleniyor. Kimseye kendini ezdirmek istemiyor, ama bakiyorsunuz kimsede ezmiyor bunu, cok ciddi söylüyorum. O öyle görüyor. Cocukken yasadigi travmalar ben buna eminim, bugün doktora gitse bunlari söyleyecek. Cünkü babasina karsi asiri öfkeli, anlatamam size, adamin her dedigi kabahat, her yaptigi kabahat. Adam artk yaslanmis, eskiden yaptigi hatalari telafi etmek istiyor anliyor insan, o yüzden esimi alttan aliyor simdi, ama esim ona karsi cok sert. Iste ona olan öfkesini aslinda benim ve diger insanlarin üzerine atiyor ben böyle degerlendiriyorum.
 
... Iste ona olan öfkesini aslinda benim ve diger insanlarin üzerine atiyor ben böyle degerlendiriyorum.
Çok doğru değerlendirmelerin var senin aklın ve sabrın bu ilşkiyi ayakta tutacaktır diye düşünüyorum ama lütfen kendi sağlığına dikkat et kendini tüketme canım.
 
Peki canım sen ne yaptın?Nasıl bir çözüm ürettin?


O benim her kalbimi kırdığında, her öfke gösterdiğinde ben de aynı şekilde cevap verdim ona.
Önceleri dışarıdaysak utanır sussun diye uğraşır alttan alırdım,
Sonraları ben de korkmadım rezil olmaktan,
eşim ne zaman o kötü hale bürünse, tepkilerini bana o hal de
gösterse ben de resti çektim kavgamı ettim küslüğümü sürdürdüm ve asla hatasını anlayana kadar geri adım atmadım.
Sonra baktım ara ara tepkileri yumuşamaya başladı ben de kendini doğru düzgün anlattığı,
normal tepkiler verdiği sürece dinledim hatalıysam da gönlünü aldım .

Ceza ödül yöntemi gibi yani o bir adım atsa ben iki attım,
ama eşim ne zaman öfke nöbetlerine girse ben daha
çok duvar ördüm .
Şuan çabalıyor,
şu aralar da evliliğimiz oturmaya başladı ama ben çok yıprandım .
Onunla her tartıştığımda inanılmaz bir yorgunluk hissettim kendimde bedenen de ruhen de .

Dişlerimi sıkmaktan dolgumu kırdığım zamanlarım oldu ..
Şu an artık eskisi gibi değil ama ben tahammül denen şeyi kaybettim.
Şuan ki aklım olsaydı kesinlikle şart koşardım tedavi olması için .
Ama şunu anladım insan zora gelince de kendini terbiye etmeyi, davranışlarına sınır getirmeyi başarabiliyormuş.
 
Çok doğru değerlendirmelerin var senin aklın ve sabrın bu ilşkiyi ayakta tutacaktır diye düşünüyorum ama lütfen kendi sağlığına dikkat et kendini tüketme canım.

Valla bilemiyorum arkadasim, iliskiyi ayakta tutacagim derken, kafami tutabilecek miyim. Bugün acisi cikmasa beki 10 yil sonra cikacak. Cözüm yolu bulunacak diye ümit ediyorum. Dedigim gibi dogru bir zamanda esime tedavi olmasini söyleyecegim. Iyi anini bekliyorum, moreli düzgünken söyleyeyim, yoksa ters tepebilir, inat eder gitmez.
 
Sana yaptıklarını ona yaşatmışsın.O da anlamış çok şükür.
Senin yıpranman ise çözümün yan etkisi olmuş:)) Ruhun kavga etmek istemezken sırf ona gösterebilmek için çirkinleşmeye kendini zorlamışsın.Dolgunu kıracak kadar sabretmek....
Artık yemeği pişirdin sıra afiyetle yemeğe geldi denir ya inşallah sende bundan sonra emeklerinin karşılığını alır hep mutlu olursun.Sen kendi yaralarını da sarabilecek yetenekte bir kadınsın...
 

Benim esimde de var disaridayken milletin icinde tepki verme olayi. Kac kere milletin yaninda yapma dedim, anlamadi. Utaniyorum insanlarin icinde, sinirlendirmemeye calisiyorum. Degismezse eger belki zamanla bende artik tepki verecegim, ki olur bu eminim, eger benim gimi tartismalardan kacan bir insan artik tirnaklarini göstermeye basladiysa buda olur. Cünkü bi yerden sonra gercekten doluyorsunuz, sabir sabir bir yere kadar.
Birde dediginiz durum var, evlilik yerine oturduktan sonra huysuz bir esi olan insanda zaten mecal kalmiyor. Bunun örnekleri cok etrafimizda.
Kesinlikle katiliyorum, insan isterse herseyi yapabilir. Ben bir kadin taniyorum, esi o kadar sakin ki, adam bir aksam "yinemi pirasa yiyecegiz" dedi diye, kadin sinirle gidip tencereyi cöpe dökmüs. Eminim adam cok sakin söylemistir cünkü yapi olarak sert biri degil. Kadin ben ona göremi yemek yapacagim sofraya ne gelitiriliyorsa yer, yemezse cöp yer diyor. Bizimkilere öyle eli masali kadin lazim iste. Sans ya. Gercekten insanda sans olacak
 
 


Biz 13 ay içerisinde evlendik, 2 yıl 3 aydır da evliyiz ..
Farklı şehirlerdeydik zaten herşey bir an da gelişti. Tanımıyordum eşimi evlendiğimde ama çok aşıktım .
O da bana sevgisini çok güzel bir biçimde gösteriyordu, eşimin beni sevme şekline hayrandım şimdi hatırladıkça gülümsüyorum .
Çocuğumuz yok, evliliğimiz oturmadan da kesinlikle düşünmüyorum ..
Eşim çok istiyor, hatta daha dün konusu geçti ...
Pazar günü bana yardımcı ol ben çabalıyorum evliliğimizi oturtmak için gibi konuşmalar yaptı,
Dün de çocuk istediğini söyledi ben de aynen dünkü kelimelerini hatırlattım ve ekledim
Dün ki konuşmadan sonra bugün çocuk konuşmak sence de biraz saçma, uygunsuz olmuyor mu diye
Sadece sustu .. ..
Önceden olsa bana o laf için yapmadığını bırakmazdı ..
Kendisiyle de çok çelişen tarafları da var yani ..
Çok haklısınız en başta diş göstermeyi bilmediğimizden oldu belki de ..
Ben de aynayla konuşur gibiyim yukarıda ki yazıda içimi okudunuz .
Aynen de öyle insanı zorla kötü yapıyorlar ama benim öğretilen kötülük kötülükle çözülemezdi ..
Asla değiştiğine de inanmıyorum sadece kendini tutuyor, sindi ..
Ama kendini törpüledi de buna inanıyorum ..
Gerçekten yaşayan bilirmiş, Allah beterinden korusun ama bu durum da çok zor gerçekten .
 


Bence de kesinlikle katılıyorum, evlilik bir kumar ..
Dağın görünen yüzü var ama biz önemsemeyip arkasını da görmek de ısrar ediyoruz,
Şansımıza ne çıkarsa .
 


Çok saol canım ..
Yazdıkların beni mutlu etti, yazarken eskiyi hatırlayıp
kötü hissetmiştim, sanki tekrar yaşamış gibi
şimdi şu yazını okuyunca kendimi daha bir iyi hissettim.

Aslında değiştiğine inanmıyorum da ama törpüledi kendini yoksa özünde aynı,
ayrılma noktasına geldiğimiz için tutuyor kendini sindi,
biliyor çünkü ben ona kesin çizgimi çektim, en başta yapmam gerekeni yaptım sınırlarımı öğrettim ..
O sınırları aştığında ben gücümü topladığımda gözümün hiçbir şey görmediğine de şahit oldu ..

Sevgiliyken öyle temiz seviyordum ki öyle aşıktım ki
Şimdi de seviyorum ama aynı şekilde değil ..
Sence eskisi gibi nasıl olurum ki ..
Bundan da sonra da mutlu oluruz, şuanda da hatta ..
Ama eskisi gibi değil ne yazık ki .
 

Farkli sehirler ve ülkelerde olmakta bir dezavantaj. Bizde öyleydik. Gerci öyle olmamiza ragmen esimin azda olsa biraz huyuz biri oldugunu biliyordum, ama bugün yaptigi seylerin hic birini yapmiyordu ki. Yanyana olsaydik devamli belki yapardi. Kesin yapardi. Ozaman bende daha net görürdüm belki bazi seyleri.
Bizede 4 yil oldu, bende cocuk istemiyorum suan. Evlenmeden önce esim evlendikten sonra hemen olsun istemisti, iyi ki o an safligima yenik düsmedim. Cocuk konusunda bastan kararliydim, 2 sene bekleyecegiz dedim, belkide o yüzden kandiramadi beni kararli oldugum icin. Simdi aradan 4 yil gecti. Islerimizde bi ara yolunda gitmeyince cocugu o yüzden yapmadik 2 yilin ardindan, simdi diyorum ki her iste bir hayir vardir, iyi ki ozaman islerimiz yolunda gitmemis, iyi ki cocuk yapmamisiz. Kendimi gectim, cocugumun anne-babanin birbirini düsman gibi yedigi bir ortamda ortamda büyümesini asla istemem. Bence sizde bu konuda cok mantikli düsünüyorsunuz. Önce evliligin oturmasi sart.

Siz gercekten kisa sürede törpülemissiniz bazi yönlerini. Aferin size, ben saf gibi 2 sene sustum, belki o 2 sene susmasaydim, simdiye evliligim oturmustu. Esimde bazi konularda biraz daha geri adim atiyor artik, eskiye göre iyi ama aynen size katiliyorum ve degistigine inanmiyorum bende. Sadece o da artik benim gibi bazen sorun cikmasin bagirmasin su susayim diye düsünüyor, bunu biliyorum. O yüzden bizim yolumuz daha cok uzun, sancili bir sürec olacak ama ya düzelecek ya düzelecek.
Amin Allah basta dert vermesin, ama zor gercekten, cok zor.
 


Bizim zaten tedavi ile olacak olursa bir dönem Ocak ayı diye düşünmüştüm ama vazgeçtim,
biraz daha beklemek istiyorum ..
Hiç umutsuzluğa kapılma sen kendinden emin, çok mantıklı bir insansın belli ..
O yüzden kendini ezdirme, sınırlarını çiz emin ol eşin de anlayacaktır zamanla ..
Ben neden bu kadar uğraşıyorum sorusunu çok sordum kendime,
ama çabalamasam vicdanım rahat etmezdi çünkü hep bir umut vardı,
Eminim ki eşinin o huysuz halinden eser olmayan zamanlarınız çok güzel ki
sen de çaba göstermekten yanasın ..
Benim için de bilmiyorum gerçekten iyimiyiz yoksa bir süreç mi bu bakalım zaman gösterecek .
Hayırlısını diliyorum ..
Sen kendinden emin duruşunu bozmadıkça herşeyin üstesinden gelirsin ..
Sağduyulu bir insansın belli eşinde olmayan en önemli özellik sen de var ..
Eşinde olmayanı da tamamlayabilirsin o yüzden .
 
Kupkek ya ben buna sinir oluyorum.Yani bana tamam deyip sonra bildiğini yapan kişi benim gazabımı üstüne çeker
ama sen pohpohlanmayı seven biri misin
madem bir türlü geçinemiyorlar eşinide seviyor hanım he de geç olayı olacak yoksa didişir dururlar :)
bir laf var sen bilirsin deyinnceee kavgaa çıkmazzmışş
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…