Kızlar merhaba biz eşimle sürekli kavga ediyoruz ben çok sinirliyim eşimde aynı şekilde birbirimizi çok severek evlendik hala da çok seviyoruz ama haftanın en az 2 günü kavga ediyoruz eşim çok kıskanç biri sevgililigimizden beri herseyden kıskanıyor beni ama artık benim dayancak gücüm kalmadı ilk zamanlar evlenirseniz düzelir diyorlardı ama hiç düzelmedi biyerden sonra benimde sinirlerim harap oldu evlendik dugumuzden 20 gün sonra suriyeye göreve gitti askeri personel kendisi 13 ay suriyede kaldı ben o gittikten sonra hamile oldugumu öğrendim ve maalesef dusuk yaptım ve kendisi görevde olduğu için yanımda olamadı bu süreçte benim psikolojim çok bozuldu o dönemde tabi kendiside görevde olduğu için psikolojik sıkıntılar yaşadı suan 3 aydır beraberiz ama aynı evin içinde sürekli küsüz neredeyse birbirimizi alttan alamıyoruz sen neden onu oraya koydundan bile kavga cikiyor ve bu uzadıkça uzuyor napicam bu şekilde nereye kadar gidecek onu kaybetmek istemiyorum ama bu şekildede evlilik nereye kadar gidecek bilmiyorum çok üzülüyorum sürekli ağlayasım geliyor psikolojim çok bozuldu
Merhaba arkadaşım, biz kadınlar ince fikirli, her şeyi düşünen, hassas, akıllı olduğumuz için evliliğimizde böyle problemleri yaşıyoruz malesef, durumumuz çok benziyor, beş yıllık evliyim, eşimi ölürcesine seviyordum,her geçen gün sorunlar kavgalar o kadar yıprandım ki, cep telefonu bağımlılığı had safhada, problemler onunla başladı zaten, yeni evliyiz, yatağımızda ben onu bekliyorum, sabaha kadar oyun oynuyor başka odada.Konuşuyorum anlatamıyorum kavga çıkarıyor.Sonra ben aynısını yaptım yatak odamıza gitmedim.telefonumdan film izleyerek başka odada uyumaya başladım.Sadece bikaç gün sonra vay sen benimle ilgilenmiyorsun telefonunla ilgileniyorsun yatak odasına gelmiyorsun diye beni suçluyor, dayanılmaz bişey. Kendisi istediği gibi davranacakmış, ben onun istediği gibi davranacakmışım, kurallarım varmış ona gelemezmiş falan filan.
kaç defa boşanmanın kıyısından döndüm bilmiyorum, o kadar üzgünüm psikolojim o kadar bozuk ki,ama onsuz bir hayata dayanamayacağımdam da korkuyorum. Ben genç yaşta erken menopoza girdim , ağır depresyondan yıllarca antidepresanla ayakta duruyorum.38 yaşında alelacele evlendim çünkü tanıştığımızda bambaşka bir insandı, evet aslında ayrı dünyaların insanıyız neredeyse hiçbir ortak noktamız yok. Sadece birbirimizi çok seviyorduk.Diyeceğim, baktım ki olmayacak,olan bana oluyor, her şeyden vazgeçtim,her şey onun istediği gibi olsun dedim, ben de kendi hayatıma bakıyorum artık, evde her şey onun istediği gibi, hep sen haklısın diyorum, her şey onun istediği gibi olduğunda hayat süper, ben niye uğraşıyorum ki, her şeyi boşverdim.Tek çözüm bu, su akacak yolunu bulacak.Ha şimdi iyimiyim hayır,ama ben bunu başaracağım, kırılmasın üzülmesin diye yaptığım fedakarlıklardan da vazgeçtim, bu nasıl evlilik değil mi, malesef başka çarem yok, ya boşanacağız, ya böyle devam edecek.Siz de böyle devam ettiğiniz sürece çok yıpranmaya devam edeceksiniz, Eşinizin karakteri biliyorsunuz. Konuşmaktan anlamıyor, mutlaka bir şekilde birlikte ilişki terapisine gitmelisiniz, Ya da ya da onu böyle kabul edip kendi kişisel hayatınıza yöneleceksiniz.Malesef
mesleklerini bilerek evleniyoruz tabi ama işin içine girince anlıyorsunuz sizde zorluğunu. 
