bence biraz sakinleşin ve eşinizi de sakinleştirin. eğer tek sorun buysa bence üstesinden gelinebilecek bir konu... hiç de ayrılık nedeni değil bana göre.
biraz sabretseniz, kendiniz için de farklı uğraşlarınız olsa... eminim siz de bu kadar takılmayacaksınız. zaman zaman hiçbir şeyle uğraşmayıp evde oyalanıyorum ben mesela. böyle bir zamanda bir süre sonra çok sıkılıp eşime sarmaya başladığımı farkettim. hiç neden yokken ilgisizliğinden şikayet etmeye başlamıştım. sonra, uzunca bir süre arkadaşlarımla falan da görüşmediğimi, hiçbir şey yapmadan evde oturduğumu ve bu yüzden de yalnızlıktan bir süre sonra sıkılıp olur olmaz yere eşimi de zorlamaya başladığımı farkettim. şimdi arkadaşlarımla daha çok vakit geçirmeye çalışıyorum, tek başıma da yapabileceğim şeyler var. evde bile olsa biraz hareket etmek, spor falan yapmak gibi, yap boz yapmak gibi, kitap okumak gibi... ama tabii bunların tümü bir noktadan sonra sıkıyor. tek başına hiçbir şey sonsuza kadar sürmez. bu yüzden bence eşiniz dışında da arkadaşlarınız olmalı. çocuğunuzun olmasını bence bir sorun olarak düşünmemelisiniz. çocuklu arkadaşlar da edinebilirsiniz. ortak dertleriniz, ortak uğraşlarınız olur. paylaşarak daha çok mutlu olursunuz. anladığım kadarıyla sizin eşinizden ayrı zaman geçirememeniz, eşinizin buna izin vermemesiyle ilgili değil, bir çevrenizin olmamasından kaynaklı. bu çevreyi kendiniz edinebilirsiniz, ya da eşiniz ile bu konuda neden mutsuz olduğunuzu anlatıp ne kadar yalnız kaldığınızdan konuşup, ondan bile yardım isteyebilirsiniz. ne bileyim, onun arkadaşlarının eşleri olabilir...
