Tek bir formülü yok bunun. Genel ilişkini her zaman iyi tutmak gerek.
Eşime yalnızken asla ismiyle hitap etmem. Hep canım cicim. Sadece bazı büyüklerin yanında adını söylerim.
Sabah 06:30 da evden çıkmasına rağmen 5 yıldır kapıdan uğurlamadığım ve akşam karşılamadığım bir gün olmadı. Ve hep güleryüzle, az çok bakımlı. Çalıştığım dönemde de uykumdan feragat edip uğurladım. Üşenmem o saatte kahvaltısını da hazırlarım.
Sinirlendiğim zaman ya sabır çekerim içimden. Aslında içimden çok şey söylemek geçse de dilimi tutarım. Sinirim biraz geçince daha sakince konuşurum. Ama kesin konuşurum asla içimde tutamam. Uzaktayken kızmışsam kendi kendime verir veriştirir sinirimi atarım. Onunla telefonda filan yine sakin konuşurum. Ve yine hep canım cicim.
Mesela çorabını yere attı diyelim. "Bitanem bir şey rica etsem, sepete atsan da dağınıklık olmasa"derim. Attığı zaman teşekkür eder öperim. Alışkanlığı haline gelir zamanla. Biraz köpek eğitir gibi oldu ama :)
Birşey yaptırmak istediğim zaman önce en tatlı halimle söylerim. "Kocacım şöylemi yapsak acaba" gibi. O da bazen karşı çıkar :) iyilikle olmuyorsa bir kaç kez gündeme getirip konunun olumlu taraflarını empoze etmeye çalışırım. Genelde ben haklı çıktığım için sonuçta benim dediğim olur. Sadece bir kez de dayanamadım ağladım sonuçta benim dediğim oldu :)
Eşim asla yönetilebilecek bir erkek değil. Sessizce otorite kurar herkesin üzerinde. Ama karşısında çemkiren bir kadın olsa ondan daha çok çemkirir. Onu çok iyi tanıdım artık. Onun için hep sakin konuşurum onunla, kavga etmeyiz.
Asla terslemem. Başkasının yanında asla polemiğe girmem. Konuyu uzatmam. Kin tutmam. Hakkını yiyemem eşim benden daha sakin daha akıllı daha uyumludur. Biraz da şanslıyım yani.
Sonuç olarak nazar değmesin diye kimselere anlatmadığım bir evliliğim var.
Burda ilk kez anlattım yani:)
Maşallah gerçekten çok güzel davranmışsınız eşinize hatta güzel de idare etmişsiniz. Ben bu konularda biraz dengesizim sanırım. Bir sefer canım cicim söylerim sonra söylerim sonrasında farkında olmadan kötü söylerim. Eşim de iyi söylediklerime sevinir, kötü tarzda söyleyince küser haliyle :) Bir de bir iş yapıyorken bana birşey sorunca kısa keserim, o da sevimlilik yapar ama ben işi yetiştirmeye çalışıyorumdur, sonra neşeli olsana der olmazsam küser :) Ama napim normalde çok fazla şen şakrağımdır, bebek gibi oturtup severim bile onu, asla isimle hitap etmeyiz. Ama biraz otoriterliğin bende olması için ısrar ediyorum sanırım. Ve bunun için bazen resmen savaşıyorum, sonunda ben mutlu olayım diye pes ediyor
