2 çocuk olmasa ne kaybedersin derdim. Ama böyle olmamış ya..
Ben de unideki eximle mezuniyetten birkac sene sonra karşılaşmıştım. O eski duygular tabii ki geldi, heyecanlar, eski mutlu günleri yeniden yaşama arzusu. Sonra ne oldu? İlk haftada anladım neden ayrıldığımi, bir daha ayrildim

Bir eski sevgilim var neredeyse altı yıl ayrıldık ayrıldık barıştık. Onu da görünce içim erirdi, yeniden aşık olurdum. Sonra bir hafta tatil vs yapardık, neden ayrıldığimi hatırlardim zamanla yine ayrilirdik

en son geçen sene bu günlerde ayrılsam da aklımda kalmis olan RoboCop gibi sevgilim vard, onunka Deprem meprem ramazan bahanesiyle yeniden konuştuk, buluştuk. İlk birkaç buluşma ayaklarım yerden kesildi, "ay ne çok özlemişim, maşallah Allah neler yaratiyor

" falan. Max 6. Buluşmadan sonra hem hevesim kaçtı hem "iyi ki ayrılmıştım" moduna girdim, konusmayi kestim


Simdiki sevgilimle de 9 ay sonra yeniden barıştık ama eskisinden çok daha güzel şekilde ilerliyoruz.
Yani ben genelde ekslere bir şans daha veren biriyim. En azından içimde kalmıyor, bir süre sonra zaten açık ediyor kendini,niye ayrildigini hatırlıyorsun:) ben devam etmesem o RoboCop mesela aklımdan çıkmazdi çünkü zamanla insan sadece güzel şeyleri hatırlıyor, ayrılmakla ani tepki mi verdim vs kendini sorguluyor. Ama ikinci denemeden sonra diyorsun ki 'bu ilişkiden bir nane olmazmış zaten'
O yüzden sana devam et demek isterdim ama iki çocukla bu adam...
Yok ya, dertsiz başa dert. O çocukların masrafı bitmez, nafakası, kıyafeti, kursu, dersanesi, üniversitesi... Her tatil o cocuklar size katilicak. Es desen akraba, her an bir haberini duyabilirsin, gıcık biriyse öyle ya da böyle huzurunuzu kacirabilir vs.
Değer mi? Bence degmez