Eski evliliğimde buna benzer bir durum olmuştu. Nişan atmıştım o dönem, köpek ben çok üzülüyorum ailem de çok üzülüyor ama seni haksız görüyorlar, ileride mutlu olmamız içim bir kerelik geri adım at, ailemden özür dile demişti(sanki bir kerelikmiş gibi deli etmişlerdi beni) ben de salak gibi nişan atmış olmayayım etraf duymasın diye yanlarına gitmiştim, özür dilememiştim ama yanlarına gitmemi öyle algılamışlardı. Tabii ki hiç bir şeye çare olmadı o gün nişan atmaktan korkmasaydım sonradan boşanmış olmayacaktım. O pislik aile o olaydan sonra her şeyi kendi kafalarına göre yapmaya başladılar.
Şakın geri adım atma... anandan emziğin sütü burnundan getirecekler. Erkek dediğin, pişmanım diyen gelir kadınına sahip çıkar ailesine tek laf söyletmez.
Şimdiki eşim ailesine tek laf söyletmez bana... erkek dediğin böyle olmalı. Daha iyisi çıkacak karşına. Şöyle düşün, daha güzel bir hayatın olabilecekken başkasıyla ömrünü tüketmeye değer mi? Şu an çok üzüntülüsün o sebeple böyle düşünüyorsun ama İnan değmez o adama... neden boşandığınızı sana neler hissettirdiğini o aileden özür dikersen o anki yüzlerinde oluşacak pislik gülümsemeyi düşün...