eski eşten olan çocuğa bir kardeşi olacağını nasıl söyleriz ?

eftelya2015

Guru
Kayıtlı Üye
24 Nisan 2015
6.985
7.192
398
benm ilk , eşimin 2. evliliği. çocuk sahibi olmak istiyoruz ama eşimin ilk evliliğinden olan bir oğlu var.

bizimle kalmıyor ama haftada iki gün ve bazı özel durumlarda annesinin işi vs. varsa bizimle birlikte...

sessiz-sakin bir çoçuk . karşılıklı sevgimiz var ama o da bende mesafeliyiz birbirimize ...

biz evlenmeden bir süre birlikte yaşadık o zamanlardan beri gelir gider, beni tanır ama sorun şu ki ona ne anne babanın boşandığı, ne bizim bir evlilik yaptıgımız söylenmedi, kendiliğinden bana, yeni ailevi durumuna, iki ayrı evi olmasına alıştı. ama yaşı gereği eminim ki herseyın farkında...

ben hamile kalırsam bunu çocuk dogmadan bir şekilde ona anlatmamız gerek, babasıyla pek özel mevzulara girmiyorlar, muhabbetler gunluk okul-ders-kurslar vs hakkında...benimle olan muhabbet ev hayatı ıle sınırlı, yemek yer mısın, şunu alır mısın, bu soyle mı boyle mı tv ızlerken falan ....

benim konuşmam dogru olmaz dıye dusunuyorum.

annesi ile bizim hakkımızda bırsey konusup konusmadıklarını da bılmıyorum.

nasıl bır yol ızlemek gerek , onu bu fıkre ve ılerde dogacak kardesıne alıstırmak ıcın????
 
Çocuk kaç yaşında ?
Anne babası ayrılalı ne kadar oldu ? ve sizin birlikteliğiniz ne zamandır var ?
bunlar önemli bence şu noktada .

9 yasında, onlar ayrılalı 6 yıl oldu ama resmıyette olan bu çok oncesı evler falan ayrılmıs. bızde 5 yıldır bırlıkteyız.
 
İşte bende çocuğum gibi durumlarda kalmasın diye zaten boşanmıyorum ya bu Allahın cezası adamdan. Çocuk anlayacak bir yaşta, ona annesi ile babasının ayrıldığını, babasının hayatında biri olduğunu, bir kardeşi olabiliceğini en uygun dille anlatacak birine yani bu konuların uzmanı olan bir pedagog'a götürmelisiniz. Yazık günah çocuğa.
 
benm ilk , eşimin 2. evliliği. çocuk sahibi olmak istiyoruz ama eşimin ilk evliliğinden olan bir oğlu var.

bizimle kalmıyor ama haftada iki gün ve bazı özel durumlarda annesinin işi vs. varsa bizimle birlikte...

sessiz-sakin bir çoçuk . karşılıklı sevgimiz var ama o da bende mesafeliyiz birbirimize ...

biz evlenmeden bir süre birlikte yaşadık o zamanlardan beri gelir gider, beni tanır ama sorun şu ki ona ne anne babanın boşandığı, ne bizim bir evlilik yaptıgımız söylenmedi, kendiliğinden bana, yeni ailevi durumuna, iki ayrı evi olmasına alıştı. ama yaşı gereği eminim ki herseyın farkında...

ben hamile kalırsam bunu çocuk dogmadan bir şekilde ona anlatmamız gerek, babasıyla pek özel mevzulara girmiyorlar, muhabbetler gunluk okul-ders-kurslar vs hakkında...benimle olan muhabbet ev hayatı ıle sınırlı, yemek yer mısın, şunu alır mısın, bu soyle mı boyle mı tv ızlerken falan ....

benim konuşmam dogru olmaz dıye dusunuyorum.

annesi ile bizim hakkımızda bırsey konusup konusmadıklarını da bılmıyorum.

nasıl bır yol ızlemek gerek , onu bu fıkre ve ılerde dogacak kardesıne alıstırmak ıcın????
1.si "İLK EŞTEN OLAN ÇOCUĞA" tabirin bana çok itici geldi.Ben hayatta kelimelere takılmam amabazı kurulan cümlelerdeki kelimelerde gizlidir cümleyi kuran kişinin olaya bakışı.Yanlış anlama sadece bir ön görü benim ki,

Çocuk kaç yaşında bilmiyorum.Ama 3 yaşından küçük değilse,annesiyle babasının başka başka hayatları olduğunu hiç mi sorgulamaz.Hiç mi soru sormaz.Sen kimsin annesiyle babası neden ayrı...Kaldı ki çocuk okula gidiyor.Yani yetişkin.Asıl sorun eşinin,evladıyla olan iletişim eksikliği.Evladını hayatında koyduğu yer.Boşanıyorlar.Bir anne baba nasıl olur da çocuğu karşılarına alıp bu durumu en az acı verir şekilde izah etmezler.Susarak işi oluruna bırakarak nereye kadar.O çocuk içinde neler yaşıyordur şu an.

Eşinin başka evlilikten olan çocuğuna,yani eşinin hayatındaki en önemli varlığa (öyle olması gerekiyor) yani herşeyden önce çocuk kalbi taşıyan birine sadece yemek yer misin,şunu alır mısın gibi...iletişim kurduysan,kardeşi olacağını da sen söylemesen de olur.

Normal şartlarda annesinin ve babasının bunu çocuğa kendilerinin açıklaması gerekir.Ama daha çocuğa boşandıkları ve yeniden evlendiği gerçeğini lutfedip söylemeyen,kardeşi olacağını da söylemese olur.Senin tabirinle iki ayrı evi olduğuna alıştığı gibi buna da kendiliğinden alışır.
 
bence bunun bır proseduru yok
onun ıcınde ıyı olacak
hayatta yalnız olmak gıbısı varmı
artık annesı ve babası ayrı dogal olarak cocuk bır yandan yalnız
kendısı gıbı olmasada benzer bır kaderı paylasmak ısteyecegı bır kardesı olması harıka bır fıkır
 
buarada ben 2. evlılıgımı yaptım bayada oldu
esımın ılk evlılıgı
benım oglum var ılk evlılıgımden , su hayatta sundan sonra butun yasadıklarımdan sonra butun emegımı , paramı ne bılım vaktımı , ogluma bır kardes yapmak ıcın gecırebılırım.
allah bızede nasıp etsın zamanı gelınce
 
1.si "İLK EŞTEN OLAN ÇOCUĞA" tabirin bana çok itici geldi.Ben hayatta kelimelere takılmam amabazı kurulan cümlelerdeki kelimelerde gizlidir cümleyi kuran kişinin olaya bakışı.Yanlış anlama sadece bir ön görü benim ki,

Çocuk kaç yaşında bilmiyorum.Ama 3 yaşından küçük değilse,annesiyle babasının başka başka hayatları olduğunu hiç mi sorgulamaz.Hiç mi soru sormaz.Sen kimsin annesiyle babası neden ayrı...Kaldı ki çocuk okula gidiyor.Yani yetişkin.Asıl sorun eşinin,evladıyla olan iletişim eksikliği.Evladını hayatında koyduğu yer.Boşanıyorlar.Bir anne baba nasıl olur da çocuğu karşılarına alıp bu durumu en az acı verir şekilde izah etmezler.Susarak işi oluruna bırakarak nereye kadar.O çocuk içinde neler yaşıyordur şu an.

Eşinin başka evlilikten olan çocuğuna,yani eşinin hayatındaki en önemli varlığa (öyle olması gerekiyor) yani herşeyden önce çocuk kalbi taşıyan birine sadece yemek yer misin,şunu alır mısın gibi...iletişim kurduysan,kardeşi olacağını da sen söylemesen de olur.

Normal şartlarda annesinin ve babasının bunu çocuğa kendilerinin açıklaması gerekir.Ama daha çocuğa boşandıkları ve yeniden evlendiği gerçeğini lutfedip söylemeyen,kardeşi olacağını da söylemese olur.Senin tabirinle iki ayrı evi olduğuna alıştığı gibi buna da kendiliğinden alışır.
butun bunların sorumlusu konu sahıbı degıl
esı
zıra bu kadıncagızın hıc bır sekılde o cocugu tanıyana kadar gonul bagı veya kan bagı yoktu aralarında, bunlardan konu sahıbı sorumlu tutulamaz ozellıkle son paragraf
 
benm ilk , eşimin 2. evliliği. çocuk sahibi olmak istiyoruz ama eşimin ilk evliliğinden olan bir oğlu var.

bizimle kalmıyor ama haftada iki gün ve bazı özel durumlarda annesinin işi vs. varsa bizimle birlikte...

sessiz-sakin bir çoçuk . karşılıklı sevgimiz var ama o da bende mesafeliyiz birbirimize ...

biz evlenmeden bir süre birlikte yaşadık o zamanlardan beri gelir gider, beni tanır ama sorun şu ki ona ne anne babanın boşandığı, ne bizim bir evlilik yaptıgımız söylenmedi, kendiliğinden bana, yeni ailevi durumuna, iki ayrı evi olmasına alıştı. ama yaşı gereği eminim ki herseyın farkında...

ben hamile kalırsam bunu çocuk dogmadan bir şekilde ona anlatmamız gerek, babasıyla pek özel mevzulara girmiyorlar, muhabbetler gunluk okul-ders-kurslar vs hakkında...benimle olan muhabbet ev hayatı ıle sınırlı, yemek yer mısın, şunu alır mısın, bu soyle mı boyle mı tv ızlerken falan ....

benim konuşmam dogru olmaz dıye dusunuyorum.

annesi ile bizim hakkımızda bırsey konusup konusmadıklarını da bılmıyorum.

nasıl bır yol ızlemek gerek , onu bu fıkre ve ılerde dogacak kardesıne alıstırmak ıcın????

Ben anlamadim cocuk 9 yasindaysa nasil hala anne babasinin bosandigini bilmiyor. Cocuk pekala herseyi idrak edecek yasta 3 yasinda cocuk degil ya. Simdiki cocuklar zehir gibi. Ayrica bazen cocuklari da yetiskin gibi karsiya alip konusmak gerekir, cocuga yillardir aptal muamelesi yapilmis resmen.

Herseyi idrak ettiyse sizin de hamile kalmanizi anlayabilecek yasta. Anlamadim kuzum ne saniyorsunuz zamane cocuklarini? Cocuga aptal muamelesini birakip adam gibi herseyi anlatin ya da iste babasi anlatsin.
 
butun bunların sorumlusu konu sahıbı degıl
esı
zıra bu kadıncagızın hıc bır sekılde o cocugu tanıyana kadar gonul bagı veya kan bagı yoktu aralarında, bunlardan konu sahıbı sorumlu tutulamaz ozellıkle son paragraf
Ben bu kadıncağızın ne bağı var ne bağı yok bilemem.Farkındaysan sadece sen suçlusun herşeyin sorumlusu sensin de yazmıyor cümlelerimde.Anne baba nın bana göre yapması gereken şeylerden dem vurdum.Bir çocuğa,eşinin,hayat arkadaşının,karnında bebeğini taşıdığı ve kedni bebeğiyle kardeş olacak çocuğa yer misin içer misin gibi sorulardan başka iletişim kurmayan insan bu açıklamayı kendi yapmasa da olur dedim.
Benim içinde en büyük suçlu babadır.Bunu da belirttim.
 
Bu nasıl bir olay, bu anne ve baba bu çocuğa ayrı olduklarını falan bu zamana kadar nasıl söylememiş olabilir? Çok saçma.
 
1.si "İLK EŞTEN OLAN ÇOCUĞA" tabirin bana çok itici geldi.Ben hayatta kelimelere takılmam amabazı kurulan cümlelerdeki kelimelerde gizlidir cümleyi kuran kişinin olaya bakışı.Yanlış anlama sadece bir ön görü benim ki,

Çocuk kaç yaşında bilmiyorum.Ama 3 yaşından küçük değilse,annesiyle babasının başka başka hayatları olduğunu hiç mi sorgulamaz.Hiç mi soru sormaz.Sen kimsin annesiyle babası neden ayrı...Kaldı ki çocuk okula gidiyor.Yani yetişkin.Asıl sorun eşinin,evladıyla olan iletişim eksikliği.Evladını hayatında koyduğu yer.Boşanıyorlar.Bir anne baba nasıl olur da çocuğu karşılarına alıp bu durumu en az acı verir şekilde izah etmezler.Susarak işi oluruna bırakarak nereye kadar.O çocuk içinde neler yaşıyordur şu an.

Eşinin başka evlilikten olan çocuğuna,yani eşinin hayatındaki en önemli varlığa (öyle olması gerekiyor) yani herşeyden önce çocuk kalbi taşıyan birine sadece yemek yer misin,şunu alır mısın gibi...iletişim kurduysan,kardeşi olacağını da sen söylemesen de olur.

Normal şartlarda annesinin ve babasının bunu çocuğa kendilerinin açıklaması gerekir.Ama daha çocuğa boşandıkları ve yeniden evlendiği gerçeğini lutfedip söylemeyen,kardeşi olacağını da söylemese olur.Senin tabirinle iki ayrı evi olduğuna alıştığı gibi buna da kendiliğinden alışır.

Bende birşeylerin farkında olduğunu bildiğim için onu bu duruma alıştırmak ve kıskançlık vs. gibi tepkilerini en aza indirmek için neler yapabiliriz onun derdindeyim zaten...Babasına onunla konuşmasını, yapamıyorsa annesinin devreye girmesini ( kendisi sınıf öğretmeni, pedagog kadar cocuk dılınden anlıyor), birşeyler ona anlatmak gerektiğin söyledim ama ben onun ebeveyni değilim ki onu yönlendireyim..!!!Eşimde susuyor ne yapabilirim ki???

ayrıca ben ona annelik yapmıyorum, sadece bir ablayım babası da bende böyle olmasını istiyoruz. çünkü Allah sağlıklarını versin anneside-babasıda hayatta ve cocugun hayatı ile ilgili kararları alması gereken, ona bu tarz özel durumlarda bilgi vermesi gereken kendi annesi ve eşim, ben asla aralarına girmem, uzaktan izlemeyi tercih ederim. Onlar varken bana söz düşmez benim hayat görüşüme göre, ben sadece bize geldiğinde yada birlikte zaman geçirdiğimizde mutlu olması ve güzel vakit geçirmesi, en önemlisi evde rahat etmesi için elimden geleni yaparım ama gerisine karışamam-karışmakta istemem..!!!

Ayrıca dediğim gibi çocuk sessiz bir çocuk yapısı öyle yani, eşimde öyle çok konuşmaz, duygusunu fıkrını açık etmez, o da babası gibi ve genelde ev ortamında bırlıkte oldugumuz ve kendisi odasında takılmayı tercih ettiği için muhabbette de bundan fazlası olmuyor ... Yani ortada iletişim kurmak istememek gibi birşey söz konusu değil...

Ben sadece fıkır ıstıyorum ....
 
şuanda sorumluluktan her kacıs yarın obur gun dag gıbı dıkılecek onunuze ve bu zorlulugu esınızle sızde yasayacaksınız malesef
 
Bende birşeylerin farkında olduğunu bildiğim için onu bu duruma alıştırmak ve kıskançlık vs. gibi tepkilerini en aza indirmek için neler yapabiliriz onun derdindeyim zaten...Babasına onunla konuşmasını, yapamıyorsa annesinin devreye girmesini ( kendisi sınıf öğretmeni, pedagog kadar cocuk dılınden anlıyor), birşeyler ona anlatmak gerektiğin söyledim ama ben onun ebeveyni değilim ki onu yönlendireyim..!!!Eşimde susuyor ne yapabilirim ki???

ayrıca ben ona annelik yapmıyorum, sadece bir ablayım babası da bende böyle olmasını istiyoruz. çünkü Allah sağlıklarını versin anneside-babasıda hayatta ve cocugun hayatı ile ilgili kararları alması gereken, ona bu tarz özel durumlarda bilgi vermesi gereken kendi annesi ve eşim, ben asla aralarına girmem, uzaktan izlemeyi tercih ederim. Onlar varken bana söz düşmez benim hayat görüşüme göre, ben sadece bize geldiğinde yada birlikte zaman geçirdiğimizde mutlu olması ve güzel vakit geçirmesi, en önemlisi evde rahat etmesi için elimden geleni yaparım ama gerisine karışamam-karışmakta istemem..!!!

Ayrıca dediğim gibi çocuk sessiz bir çocuk yapısı öyle yani, eşimde öyle çok konuşmaz, duygusunu fıkrını açık etmez, o da babası gibi ve genelde ev ortamında bırlıkte oldugumuz ve kendisi odasında takılmayı tercih ettiği için muhabbette de bundan fazlası olmuyor ... Yani ortada iletişim kurmak istememek gibi birşey söz konusu değil...

Ben sadece fıkır ıstıyorum ....
Bak farındaysan bunu söylemesi gereken kişiler anne babası demişim.Sen o çocuğun tabiki ablası olabilirsin.Annesi gibi yedir içir,tüm sorumluluğunu al,onun okulu,eğitimi,hayatıyla ilgili kararları sen ver demiyorum.Sen onun annesi olmayabilirsin ama hayatında çnemli bir varlıksın farkındaysan.Onun annesi değilsin ama babasının hayat arkadaşısın.Onun annesi değilsin ama doğacak kardeşinin annesisin.

Hiç düşündün mü çocuk neden sessiz neden odasında takılıyor.Ben sana çocuğun sorumluluğunu al demiyorum,ben sana önemli kararları ona sen anlat demiyorum.Ama sen bir kadınsın.Sen de anne olacaksın.Senin hayatını da yakından etkileyecek şeyleri uzaktan izlemen doğru değil.Çocuk içine kapanık diye sadece yer misin alır mısın demen doğru değil.İnsan kıytırıktan bir meselede bile eşinde doğru görmediği şeylerde eşini uyarabiliyor tartışabiliyorken,eşinin kendi evladıyla olan iletişimsizliğine sessiz kalmanı yadırgadım.O eş,senin çocuğunun da babası olacak.
 
buarada ben 2. evlılıgımı yaptım bayada oldu
esımın ılk evlılıgı
benım oglum var ılk evlılıgımden , su hayatta sundan sonra butun yasadıklarımdan sonra butun emegımı , paramı ne bılım vaktımı , ogluma bır kardes yapmak ıcın gecırebılırım.
allah bızede nasıp etsın zamanı gelınce
sizinde eşiniz benim durumumda su an..

yani sizde nasıl bilmiyorum ama ben cocukla ılgılı kararlarda kararı ebeveynlerıne bırakıyorum yani anne ve babasına. bana ters gelen bır durum olursa eşime fıkrımı söylüyorum ama mudahale etmıyorum. maddı ve manevı herseyını anne babası kendı aralarında iletişim kurarak halledıyorlar.

bazı gerceklerı ona dırek soylememek te onların kararı, hatta bızım ilişkimizin başlarında 3 ü birlikte zaman geçiriyorlardı, yemek yemek-gezmek gıbı cocuk cok ufak oldugu ıcın etkılenmesın dıye, sonra gıde gıde bu 3 lü buluşmalar azaldı su an sadece özel gunlerde doğum günü, okuldakı etkınlıkler-toplantı vs. durumlarında bır araya geliyorlar. gerı kalan zamanda ya benımle ve esımle, ya da annesıyle bırseyler yapıyor. bazende ben sehır dısına gıdıyorum yada iş için evde olmuyorum babasıyla yalnız kalıyorlar..

bence dogru olan bu, tek yanlıs bazı seylerın konuşulmaması ama konusmakta bana dusmez dıye dusunuyorum.
 
Annesi ve babasi ayrildiginda cocuk 3 yaşındaydı o zaman şimdi 9 olduguna göre?

Hadi ilk ayrildiklarinda küçük diye soylemediler diyelim sonradan niye anlatmamislar.
Bu bence cok büyük sorumsuzluk. Cocugu resmen aptal yerine koymuşlar.

Babasi alacak karşısına biz sana bir kardes yapmayi düşünüyoruz diyecek. Tabi ondan önce kendi annesinden ayrıldığını soyleyecek. Hos cocuk farketmistir ayrildiklarini ama anlam veremiyordur belki. Hic mi sormamis cocuk babasina neden annemle birlikte yasamiyorsun, bu kadın kim diye.. Cocuk eger bunlari sorgulamiyosa biraz algida sıkıntısı vardır. Sorguladigi halde cevap alamiyorsa anasi ve babasinda sorun vardır.

Garip geldi bana.
 
Bak farındaysan bunu söylemesi gereken kişiler anne babası demişim.Sen o çocuğun tabiki ablası olabilirsin.Annesi gibi yedir içir,tüm sorumluluğunu al,onun okulu,eğitimi,hayatıyla ilgili kararları sen ver demiyorum.Sen onun annesi olmayabilirsin ama hayatında çnemli bir varlıksın farkındaysan.Onun annesi değilsin ama babasının hayat arkadaşısın.Onun annesi değilsin ama doğacak kardeşinin annesisin.

Hiç düşündün mü çocuk neden sessiz neden odasında takılıyor.Ben sana çocuğun sorumluluğunu al demiyorum,ben sana önemli kararları ona sen anlat demiyorum.Ama sen bir kadınsın.Sen de anne olacaksın.Senin hayatını da yakından etkileyecek şeyleri uzaktan izlemen doğru değil.Çocuk içine kapanık diye sadece yer misin alır mısın demen doğru değil.İnsan kıytırıktan bir meselede bile eşinde doğru görmediği şeylerde eşini uyarabiliyor tartışabiliyorken,eşinin kendi evladıyla olan iletişimsizliğine sessiz kalmanı yadırgadım.O eş,senin çocuğunun da babası olacak.

ben uyarı yapmıyorum değil, okuduysanız yazdıklarımı...

ama fikrimi söyler, kenara çekilerim, cocukla ılgılı karar mekanızması ben degılım cunku anne ve babası varken bana laf soylemek dusmez.

bırde eşimle oğlu arasında genel bir iletişimsizlik yok, arkadas gıbıler aslında sadece ıkısı de sessız -ıçıne kapanık tıpler- ve babasının kopyası ben bıle cogu zaman esımle ıletısıme gecemıyorum konusmadan bakıslarla anlasıyoruz. ıkı karakterde aynı olunca onların sohbetıde bı yerde tıkanıyor.

tabı mevzu gercekleri açıklama kısmı ıse bunu ılk tanıstıgımız andan berı ona anlatmaları konusunda fıkrımı beyan etmeme ragmen , onlar konusmamayı tercıh ettıler, şimdi ben çekip konuşsam tepkı görürüm, nasıl analtılır onu da bılmıyorum ?
 
9 yasında, onlar ayrılalı 6 yıl oldu ama resmıyette olan bu çok oncesı evler falan ayrılmıs. bızde 5 yıldır bırlıkteyız.


Yaşı küçük değil ..
Ama babası konuşmalı bence önce, sen de ''abla/abi olacaksın, kardeşini koruyacaksın, kardeşin seni çok sevecek''
şeklinde çocuğu alıştırabilirsin babası konuştuktan sonra ..
Anne baba ayrılalı çok olmuş, siz de 5 yıldır hayatlarındasınız ..
Anne den negatif bir şey duymadıkça, sanmıyorum olumsuz yaklaşacağını .
 
Back
X