Günaydın arkadaşlar,bu mesajı gözyaşları içinde yazıyorum,hic tanımadığım insanlara derdimi anlatmak daha kolay geliyor ve biraz rahatlatıyor beni ve de oyle tanıdıklara anlatılacak bir sey de degil zaten
Durumum zaten belli ,annemde kalıyordum dun aksama kadar,meğer anne de olsa insan sigamiyormus başkasının evine,yanında da bir çocukla ,annem oldum olası sert duygularını sevgisini gösteremeyen ama fedakar bir kadındı gözümde ...ama dun yıkıldım .kizimla abimin oğlu kavga etti ikisi de küçük sayılır,abim Bi yerden annem Bi yerden saymadiklari kalmadi.
Annem herkesin yeri evi ,ev ev üstünde olmuyor,sen surekli yattıkça ben sinir oluyorum,tek doğuracak sen değilsin,eskiler hep dert çekip hem is yaparlarmış dedi
Öylece kaldım ağladım deli gibi ,ağlamakla Bi halt olmuyor kendini koyverdin ne biçim Bi şeysin dedi
Hemen esimi aradım köye kayınvalideme geldik ,sabaha kadar ağladım,Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin,bu olay üstüne bulantı kusmam da arttı sanki
Ne diyeceğimi bilemiyorum ,kızım okula başlayacak mecbur eve gitmem lazım ama ev aklıma geldikçe bile kusuyorum
Ne olur dua edin bana,Allah razı olsun hepinizden
