Eski komşuluklar neden yok?

Bizde de büyük bir komşuluk ilişkileri varmış da benim haberim yokmuş.

Tabiri caizse şehrin göbeğinde oturuyoruz.

Aşırı yoğun bir iş hayatım vardı.

Günaydın,iyi akşamlar’dan başka sohbetim yoktu o zamanlar.

Hayat bir anda tersine döndü,şimdi evdeyim.

Komşularımla aramız o kadar iyi ki…


Öyle gelip gitmemiz çok olmuyor bizim kız çok küçük. Ama her yemeğimizi ve derdimizi paylaşırız.


Siz de adım atacaksınız eğer karşılığı yoksa yapacak bir şey yok.
 
Çocukluğumda ne güzel komşuluk ilişkileri vardı. Şimdi apartman kültürü insan ilişkilerini iyice yok etti. Ben evime taşınalı aylar oldu. Binada hiç kimse bir hoş geldin bile demedi. Hiçbirinin adını sanını bilmiyorum. Kimse kimseye oturmaya gitmiyor. Resmen yalnızlaşmış herkes kabuğuna çekilmiş. Sıfır sosyal lik. Bu nasıl bir yaşam? Oysa çocukluğumda evimiz bahçemiz hiç boş kalmazdı. Yaz akşamları komşu sohbetleri bir başka olurdu. Özlüyorum o günleri.
Ayyy noldu bilmiyorum ama çok iyi oldu valla en nefret illet olduğum şey komşuculuk oynamak hiç sevmem
 
Çünkü haklı olarak kimse birbirine güvenmiyor, güvenmemeli de. Çok istiyorsanız kendiniz davet edin. Kimsenin size hoş geldiniz deme borcu yok.
Eskiden insanlar birbirine guverdi bir derdi olduklarinda kosarlardi. Konu sahibinin yakindigi durum bu. Zaten bu sekilde zorunlulugu yok diye diye bu hale geldik yakinda bir gecmis olsun bile demeyecegiz bir birimize dusuncenize katilmiyorum.
 
bende bi komşular var eski apartmandakilerle yeni apartmandakiler kavga edeceklerdi onlarıda tanıştırdım arkadaş ettim hep beraber oturup kalkıyoruz artık onlarda komşu komşusu oldu 🤣🤣🤣
 
Ben de seviyorum komşuluk ilişkilerini.Ama apartmanda kafama uygun kimse yok.Bu yüzden merhaba merhaba
 
Çocukluğumda ne güzel komşuluk ilişkileri vardı. Şimdi apartman kültürü insan ilişkilerini iyice yok etti. Ben evime taşınalı aylar oldu. Binada hiç kimse bir hoş geldin bile demedi. Hiçbirinin adını sanını bilmiyorum. Kimse kimseye oturmaya gitmiyor. Resmen yalnızlaşmış herkes kabuğuna çekilmiş. Sıfır sosyal lik. Bu nasıl bir yaşam? Oysa çocukluğumda evimiz bahçemiz hiç boş kalmazdı. Yaz akşamları komşu sohbetleri bir başka olurdu. Özlüyorum o günleri.
Eski günlerde kaldi canım o zamanlar misal 90 li yıllar şimdi insanlar çocuklarını tek başına dışarı çıkaramıyor ki komşuluk yapsın
 
Apartmanda sürekli gelip gitmek isteyen bir komşumuz vardı. İyi bir kadındı ve çalışmıyordu ne davet edebildim ne vakit bulup gidebildim. Sonra taşındı gitti ve hep komşuluk yok diye şikayet edip durdu. Artık kimsenin ne güveni var ne de vakti.
 
Siz hiç komşularınızın kapısını çaldınız mı? Biz de dışarıdan komşuluk yok gibi gözüken beyaz yaka ağırlıklı bir sitede oturuyoruz. Önceden farklı bloktaydık. Doğum izni ve pandemi zamanı ilk komşularımı orada edindim. Sonra bu evime taşındık burada da yan tarafımda bir teyze var bana bir arkadaşlığı yok ama halimi hatrımı sor kapımı çal arada diye rica etti mesela bana. Sağolsun arada yemek getirir çok tatlıdır. Sen getirme çalışıyorsun tabağımı boş geri ver diyor :)
Alt katımda yaşıt çocuğu olan bir kadın var. Karşı komşum var. Hiçbiriyle aşırı samimi değilim çünkü çalışıyorum ama ihtiyacım olunca kapılarını çalabiliyorum.
Oğlumun okul arkadaşlarının anneleri genel olarak bizim sitede ve civarda oturuyorlar onlarla da oldu bir şeyler.
Evde olsam bence hallolurdu bu komşuluk işi ya. Eskisi gibi olmaz belki ama günümüz şartlarına uyarlanıyor bir şekilde :)
 
Çocukluğumda ne güzel komşuluk ilişkileri vardı. Şimdi apartman kültürü insan ilişkilerini iyice yok etti. Ben evime taşınalı aylar oldu. Binada hiç kimse bir hoş geldin bile demedi. Hiçbirinin adını sanını bilmiyorum. Kimse kimseye oturmaya gitmiyor. Resmen yalnızlaşmış herkes kabuğuna çekilmiş. Sıfır sosyal lik. Bu nasıl bir yaşam? Oysa çocukluğumda evimiz bahçemiz hiç boş kalmazdı. Yaz akşamları komşu sohbetleri bir başka olurdu. Özlüyorum o günleri.
Benim bi komşum var sanırım annem yaşlarında. Onu o kadar seviyorum ki.O da beni öyle.Ne zaman yardıma ihtiyacım olsa gelir ben de aynı şekilde.Akrabam olsa böyle koşmaz her derdime.Yani denk gelmek önemli. Allah iyi insanlara denk getirsin.Mesela geçen gün anneler günü diye ona da hediye almak istedim. Çok mutlu oldu o mutlu olunca ben de sevindim. İyi insanlar iyiki var😍😍
 
Çocukluğumda ne güzel komşuluk ilişkileri vardı. Şimdi apartman kültürü insan ilişkilerini iyice yok etti. Ben evime taşınalı aylar oldu. Binada hiç kimse bir hoş geldin bile demedi. Hiçbirinin adını sanını bilmiyorum. Kimse kimseye oturmaya gitmiyor. Resmen yalnızlaşmış herkes kabuğuna çekilmiş. Sıfır sosyal lik. Bu nasıl bir yaşam? Oysa çocukluğumda evimiz bahçemiz hiç boş kalmazdı. Yaz akşamları komşu sohbetleri bir başka olurdu. Özlüyorum o günleri.
Bizde var çok şükür maşallah diyeyim 🤗 sürekli bir aradayız😎 hele dediğiniz gibi yaz akşamlar çay çekirdek bahçe sohbetlerimiz gece yarılarına kadar kıkırdamalarımız çok keyifli🤩 çocuklarımızın yaşları da yakın.
 
Çocukluğumda ne güzel komşuluk ilişkileri vardı. Şimdi apartman kültürü insan ilişkilerini iyice yok etti. Ben evime taşınalı aylar oldu. Binada hiç kimse bir hoş geldin bile demedi. Hiçbirinin adını sanını bilmiyorum. Kimse kimseye oturmaya gitmiyor. Resmen yalnızlaşmış herkes kabuğuna çekilmiş. Sıfır sosyal lik. Bu nasıl bir yaşam? Oysa çocukluğumda evimiz bahçemiz hiç boş kalmazdı. Yaz akşamları komşu sohbetleri bir başka olurdu. Özlüyorum o günleri.
Bizde var çok şükür maşallah diyeyim 🤗 sürekli bir aradayız😎 hele dediğiniz gibi yaz akşamlar çay çekirdek bahçe sohbetlerimiz gece yarılarına kadar kıkırdamalarımız çok keyifli🤩 çocuklarımızın yaşları da yakın.umarim sizin de öyle olur🥰
 
Çocukluğumda ne güzel komşuluk ilişkileri vardı. Şimdi apartman kültürü insan ilişkilerini iyice yok etti. Ben evime taşınalı aylar oldu. Binada hiç kimse bir hoş geldin bile demedi. Hiçbirinin adını sanını bilmiyorum. Kimse kimseye oturmaya gitmiyor. Resmen yalnızlaşmış herkes kabuğuna çekilmiş. Sıfır sosyal lik. Bu nasıl bir yaşam? Oysa çocukluğumda evimiz bahçemiz hiç boş kalmazdı. Yaz akşamları komşu sohbetleri bir başka olurdu. Özlüyorum o günleri.
Basına bela mı arıyorsun bırak az insan iyidir

Of üç gün bı arkadasta kaldım ısrarları uzerıne, cıldıracaktım 🤦

Az insan, hatta o az insanla da az goruscen
 
bizim burada var valla (istanbul avrupa yakasi) kadinlar nisanda toplasmaya basliyor apartman önünde geceye kadar - kasimda eve giriyorlar. annem hic sevmez katilmaz ama isteyen termosunu alir iner. ya da komsumuzun kizi evlenecek, nişan zamani sehir disindan insanlar gelir diye annem bile yemekler yapti, gelenlerin birazi bize geldi namaz kilmaya falan - evimizi actik. baska komsumuz uzaga giderken anahtarini birakir ben kuşunu besleyeyim diye.
sevgilimle tuttugum evin orada bile komşularım var, ust kattaki hanimefendi bazen biseyler vermek istiyor "bu isinize yarar mi" diye, kislik domates konservesi vermisti, daha ust katinizdaki hanimefendiyle arada denk geldikce konusuyoruz, mandallari düşüyor hep bizim bahceye, toplayip istifliyoruz bazen denk gelince sepet salıyor, koyuyorum:) yanımızdaki dükkan bizi tanir selamlasiriz hep, yanimizdaki isyerindekilerle de merhabamiz var, kapida kalinca yardim etmislerdi kredi kartiyla açmaya.
yani ben komsulugun bittiğini düşünmüyorum açıkçası.
bugune kadar ciktigim her evde - ogrenciyken bile komsularimla iliskim - en azindan bir mubabbetim vardi. ogrenci evindeyken bir malzeme istemiştim hatta bir aksam komsumdan "bu saatte yemek mi yapıyorsun? sacmalama" demisti kendi yemeginden koymustu bol bol😅
 
Çocukluğumda ne güzel komşuluk ilişkileri vardı. Şimdi apartman kültürü insan ilişkilerini iyice yok etti. Ben evime taşınalı aylar oldu. Binada hiç kimse bir hoş geldin bile demedi. Hiçbirinin adını sanını bilmiyorum. Kimse kimseye oturmaya gitmiyor. Resmen yalnızlaşmış herkes kabuğuna çekilmiş. Sıfır sosyal lik. Bu nasıl bir yaşam? Oysa çocukluğumda evimiz bahçemiz hiç boş kalmazdı. Yaz akşamları komşu sohbetleri bir başka olurdu. Özlüyorum o günleri.
Eskiden fazla içiçelik vardı.herkes birbirinin hayatına gereksiz karışıyordu, dedikodu vardı, tatsız olaylar yaşanıyordu ama şimdi de fazla bireysellik var ona da katılıyorum.hani vur deyince öldürmek derler ya her meselede olduğu gibi yine orta yolu tutturamadık tabi ki.
 
Dışarıda bir sürü insanla muhatap oluyoruz zaten, eve gelince daha fazla insan çekemem. Ev benim için ayağımı uzatıp, dinlenme yeri. Bu yüzden kimsenin kapısını çalmam, benim de kapım çalınsın istemem.
Haklısın.eee eskiden neredeyse bütün kadınlar ev hanımıydı.çocuklar da sokaklardaydı.ister istemez çoluk çocuk vasıtasıyla tanışıyordun. Şimdi hem kadınların neredeyse tamamı çalışıyor, hem bekar insanlar da ayrı eve çıkıyor hem de herkes çocuk yapmıyor.çok fazla etken var.
 
Farkettınızmı pandemiden sonra böyle oldu .Herkes birbirinden korktu evinden cıkmadı. Ondan sonra hepımız alıştık
 
Çocukluğumda ne güzel komşuluk ilişkileri vardı. Şimdi apartman kültürü insan ilişkilerini iyice yok etti. Ben evime taşınalı aylar oldu. Binada hiç kimse bir hoş geldin bile demedi. Hiçbirinin adını sanını bilmiyorum. Kimse kimseye oturmaya gitmiyor. Resmen yalnızlaşmış herkes kabuğuna çekilmiş. Sıfır sosyal lik. Bu nasıl bir yaşam? Oysa çocukluğumda evimiz bahçemiz hiç boş kalmazdı. Yaz akşamları komşu sohbetleri bir başka olurdu. Özlüyorum o günleri.
Bende yıllardır aynı apartmanda oturuyorum ama yan komşularım dışında kimseyi tanımıyorum, onlarla da merhaba merhaba bu kadar.
Kendi açımdan baktığımda bunun sebebini şöyle söyleyebilirim, çünkü öncelikle kolay kolay kimseyle durup dururken konuşma başlatan sohbet eden bir karaktere sahip değilim.
Başkası ile gidiş geliş yapmam için çok güvenmem ve sevmem gerekiyor, e bu da herkesle olmaz.
Ayrıca zaman ayırma sıralamasında komşu ilişkileri son sırada bile değil, o kadar işim oluyor ki. Mesela şu an oğlanı dersaneye bıraktım, eve geldim kısa bir dinlenme kalkıp hafta sonu evde biriken işlere başlayacağım.
Ben fazla eksiklik hissetmiyorum bu konuda alışkanlık sanırım. Ama siz isterseniz evinize bir kahveye davet edebilirsiniz. Belki devamı gelir.
 
Back
X