Selam arkadaşlar,
Benim eşim 2 kardeşi ve babasıyla ortak.Kardeşlerin biri evli.5 yıllık evliyim ben eltimin ne giydiğine yediğine içtiğine hiç karışmam ,zaman zaman olumsuz şeyler düşünsem bile bunları ona ima etmem ya da söylemem.Çünkü ben insanların ilişkilerinin temelinde saygı ve birbirine verilen değerin yattiğına inanırım.Başlangıçta çok da çaba sarfettim ,düzeyli ama samimi bir ilşki kurabilmek için ama karşı adım hiç göremedim.Bir araya geldiğimizde sorun yoktu,evinde hürmet ederdi ama ne çağırmak ne aramak yoktu.Hala da öyle kırk yılda bir arar ben de öyle artık.Bu arada ben ona göre daha eğitimli üniversite mezunuyum ,hem aile yapısı çok daha farklı ve maddi olarak da daha iyi bir aileden geldim.İlk gören tanıyan herkesin şaşırdığı bi karakter.Bir ortamda konuşayım diye çaba göstermez,durur herkesi insanların da göreceği şekilde baştan ayağı süzer,kıyafetleri markaları inceler,bazen patavatsızca diyebileceğimiz cümleler sarfeder.Bazen çok mutludur bazen hiç konuşmaz.Anlayacağınız normal hayatta arkadaşlık etmeyeceğim bir tip ama ona hep iyi niyet gösterdim iyi davrandım açıkçası ben herkese böyleyim insanları pek kıramıyorum.Aramızda şöyle bir konuşma geçti o bizim daha iyi şartlarda yaşadığımızı ima etti ben de kibarca herkesin kazancının aynı olduğunu dolayısıyla herkesin dilediği gibi harcayabileceğini ifade ettim.Biz farklı şekilde yetiştirilmişiz ben ne giyersem giyeyim eminim o benim hep pahalı şeyler aldığımı giydiğimi düşünüyor.Başkası olsa eminim bu kadar kafaya takmaz ama ben bu cümleden bu yana onu takıntı yaptım sanki ne alsam yapsam bi suçluluk duygusu açıklama gereği.Bu olaydan sonra epey bir süre aramız bozuktu ama ne o konuyu açtı ne ben dolayısıyla içimi dökemedim tabi.Şimdi ben huzursuzluk istemediğim için iyi davranıyorum ama sonra da kendimi kötü hissediyorum çünkü bu kişide gereksiz bir özgüven,bilmişlik kendini akıllı sanarak insanlara tuhaf sorular yöneltmek bir şeyler öğrenmek gibi bir sürü sinir bozucu huyu var.Yani her konuşması kendinin ne kadar tasarruf eden biri olduğunu anlatmaya yönelik.Bir de farkettim ki evlendiğimiz ilk yıllarda o çok mutsuzdu evliliğinde sorunları vardı,çünkü biz yeni evliydik eşim onun eşiyle apayrı bir karakter o da eşine hep örnek gösterirmiş,bir de yeni evliyiz tatiller gezmeler neyse bu bizim mutluluğuzdan epey mutsuzdu.Şimdi eşim iş dolayısıyla epey uzak kalıyor evden ve bu epey mutlu o zamandan beri.Yani bunu çok net farkettiğim birkaç olay daha oldu bu kişi benim mutsuzluğumdan mutlu oluyor.
Bazen düşünüyorum da eşlerimiz ortak olmasa böyle çıkar çatışması olmayacaktı ya da o kişi daha eğitimli görgülü olsaydı çünkü insanız hepimiz böyle şeyler düşünebiliriz ama benim aklımdan geçse bile bunu dışa yansıtmam ve karşımdakiyle medeni,saygılı bir ilişki sürdürmeye devam ederdim.Oldum olası seviyesiz ilişkilerden hadsiz insanlardan hoşlanmam.
O yüzden keşke ama keşke ortak olmasaydık diye düşünüyorum daha kimbilir nelere yol açacak ilerde bu ortaklık diye düşünüyorum.Çocuklar,eğitimleri vs...
Bir de bence insan evlenmeden önce evleneceği kişi kadar aile yapısına da önem vermeli ,bu açıdan uyum da çok önemli galiba...
Benim eşim 2 kardeşi ve babasıyla ortak.Kardeşlerin biri evli.5 yıllık evliyim ben eltimin ne giydiğine yediğine içtiğine hiç karışmam ,zaman zaman olumsuz şeyler düşünsem bile bunları ona ima etmem ya da söylemem.Çünkü ben insanların ilişkilerinin temelinde saygı ve birbirine verilen değerin yattiğına inanırım.Başlangıçta çok da çaba sarfettim ,düzeyli ama samimi bir ilşki kurabilmek için ama karşı adım hiç göremedim.Bir araya geldiğimizde sorun yoktu,evinde hürmet ederdi ama ne çağırmak ne aramak yoktu.Hala da öyle kırk yılda bir arar ben de öyle artık.Bu arada ben ona göre daha eğitimli üniversite mezunuyum ,hem aile yapısı çok daha farklı ve maddi olarak da daha iyi bir aileden geldim.İlk gören tanıyan herkesin şaşırdığı bi karakter.Bir ortamda konuşayım diye çaba göstermez,durur herkesi insanların da göreceği şekilde baştan ayağı süzer,kıyafetleri markaları inceler,bazen patavatsızca diyebileceğimiz cümleler sarfeder.Bazen çok mutludur bazen hiç konuşmaz.Anlayacağınız normal hayatta arkadaşlık etmeyeceğim bir tip ama ona hep iyi niyet gösterdim iyi davrandım açıkçası ben herkese böyleyim insanları pek kıramıyorum.Aramızda şöyle bir konuşma geçti o bizim daha iyi şartlarda yaşadığımızı ima etti ben de kibarca herkesin kazancının aynı olduğunu dolayısıyla herkesin dilediği gibi harcayabileceğini ifade ettim.Biz farklı şekilde yetiştirilmişiz ben ne giyersem giyeyim eminim o benim hep pahalı şeyler aldığımı giydiğimi düşünüyor.Başkası olsa eminim bu kadar kafaya takmaz ama ben bu cümleden bu yana onu takıntı yaptım sanki ne alsam yapsam bi suçluluk duygusu açıklama gereği.Bu olaydan sonra epey bir süre aramız bozuktu ama ne o konuyu açtı ne ben dolayısıyla içimi dökemedim tabi.Şimdi ben huzursuzluk istemediğim için iyi davranıyorum ama sonra da kendimi kötü hissediyorum çünkü bu kişide gereksiz bir özgüven,bilmişlik kendini akıllı sanarak insanlara tuhaf sorular yöneltmek bir şeyler öğrenmek gibi bir sürü sinir bozucu huyu var.Yani her konuşması kendinin ne kadar tasarruf eden biri olduğunu anlatmaya yönelik.Bir de farkettim ki evlendiğimiz ilk yıllarda o çok mutsuzdu evliliğinde sorunları vardı,çünkü biz yeni evliydik eşim onun eşiyle apayrı bir karakter o da eşine hep örnek gösterirmiş,bir de yeni evliyiz tatiller gezmeler neyse bu bizim mutluluğuzdan epey mutsuzdu.Şimdi eşim iş dolayısıyla epey uzak kalıyor evden ve bu epey mutlu o zamandan beri.Yani bunu çok net farkettiğim birkaç olay daha oldu bu kişi benim mutsuzluğumdan mutlu oluyor.
Bazen düşünüyorum da eşlerimiz ortak olmasa böyle çıkar çatışması olmayacaktı ya da o kişi daha eğitimli görgülü olsaydı çünkü insanız hepimiz böyle şeyler düşünebiliriz ama benim aklımdan geçse bile bunu dışa yansıtmam ve karşımdakiyle medeni,saygılı bir ilişki sürdürmeye devam ederdim.Oldum olası seviyesiz ilişkilerden hadsiz insanlardan hoşlanmam.
O yüzden keşke ama keşke ortak olmasaydık diye düşünüyorum daha kimbilir nelere yol açacak ilerde bu ortaklık diye düşünüyorum.Çocuklar,eğitimleri vs...
Bir de bence insan evlenmeden önce evleneceği kişi kadar aile yapısına da önem vermeli ,bu açıdan uyum da çok önemli galiba...
anlattıklarımın haricinde neler varda :) utanıyorum anlatmaya.. benimde tek derdim eltim aslında.. bizden uzaklaşınca nekadar rahatladığımı fark ettim... bir birimizi en iyi idare etmemiz gerekirken 2 gelin olarak.. o beni çok kıskanıyor.. 4 yıl oldu ben evleneli.. 3 iş değiştirdim çok şükür işsiz kalmadım, o hep evde durdu.. ben iş bulduğumda da duygu sömürüsü yapardı.. en son söylediği laf kaldı aklımda
