9 yaşında bir kızım var .eşyalara eşyalarımıza eşyalarına zarar veriyor.örnek kumadanın tuşlarını çıkarma,hatıra diye verilen kolyeyi çekip koparma,hırkasını ceketini beslenme çantasını kaybedip birkez bile aramama dahası umrunda bile olmaması.Kalemlerden hiç bahsetmiyorum bile. Bir kere olur iki kere our anlayışla karşılarsın ama sürekli aynı tavır aynı şeyle karşılaşınca bi problem olduğunu farkettim. Normal mi ben mi abartıyorum geçen sene 1 gün giydi hırkasını kaybetmiş hani ucuz bişeyde değil umrunda değil almadım yenisini. Bu sene süveteri hafif sökülmüş tümden yırtıp atmış .suçlu benim çünkü sürekli eşyalrın bizim mutluluğumuz için araç olduğunu söyleyip durdum ama zarar verebiliriz mesajını aldığının farkında değildim bi yol bi çare
Mizaçtan ziyade tanımlama, dikkat ve organizasyon eksikliği olduğunu düsünüyorum ben bunun. Belki de ilgi çekme arzusu.
Bu eşya nedir, ne işe yarar, benim hayatımdaki yeri nedir, hangi durumda ne kadar önemlidir ya da önemsizdir sorusunun cevabını vermekte bi sorun yaşıyor olabilir mesela.
Yani atıyorum "kumandamız televizyonumuzu komuta etmemize, benim şu şu çizgi filmi izlememe yarayan alettir. Kazayla yere düsürüp bozarsam cok da endiselenmem, üzülmem gerekmek zira kaza nadir olan bi seydir, isteyerek zararlı bi şey yapmamışımdır ve biz bunun yenisini alabiliriz bi kereliğine. Ama bilerek sürekli zarar verirsem ona harcayacagımız para yüzünden bunları bunları alamayız, televizyonumuzu rahatça kullanamayız, benim bu davranışım sıkıntıya ve maddi manevi zarara sebep olur." şeklinde bi sebep sonuç ilişkisi kurabilecek bi yaşta ama gercekten kurabiliyor mu acaba?
Sonra sahiplenmiyor olabilir. Yani benim hırkam ifadesi ile annemin aldıgı hırka ifadesi farklıdır mesela. Üstünde hak sahibi olduguna inanmadıgı bi eşya çocukların pek de umrunda değildir. Hatta bazen yetişkinlerin bile umrunda degildir. Alakasız gibi görünebilir ama halka acık tuvaletleri gelisigüzel kullanan ancak kendi evinde daha özenli daha dikkatli olan gelismemis yetiskin insan davranısı düsünün. Hah cocuklar da tam olarak böyleler, zira onlar gercekten yas itibari ile henuz tam gelisememis insanlar. O nedenle de kendilerine ait hissetmedikleri esyalara karsı umursamaz, dikkatsiz ve hatta saldırgan davranabilirler. Bu durumda çocuğa daha fazla seçim hakkı tanımak, alışveriste esya seciminde söz hakkı vermek hatta kücük seylerde para biriktirip onun alması icin onu tesvik etmek ise yarayacaktır.
Bi ihtimal odaklanma ve dikkat problemi yaşıyor olabilir, sürekli dagınık bi zihniniz varsa sürekli kaybolan ya da dikkatsizlikten zarar gören esyalarınız olması kaçınılmazdır. Ki bu eksiklikler insanın okul hayatını, is hayatını, cevresiyle olan iliskilerini de olumsuz etkiler. Mudahale etmek sarttır.
Bazı yorum sahibeleri tek tek oyuncaklarını toplayan, sayısını ve sırasını bilen, eksilmeleri fark eden cocuklardan bahsetmisler. Bu özünde organizasyon becerisi ve sahiplenme duygusudur. Sizin ufaklık bu yönden nasıl bunu da bi incelemek lazım.
Son olarak davranışlarında hırçınlık agır basıyorsa ilgi çekmeye çalışıyor olabilir. Sürekli zarar verme egiliminde ve umursamaz olan çocuk genelde manevi olarak doyuma ulaşmayan, haliyle zarar görmüs hissedip öfkelenen ve yeterince umursamadıgı hissine kapılan cocuktur.