- Konu Sahibi alyazmali_
-
- #1
Aslında dua mı ettim beddua mı ,bugün geriye bakınca karar veremiyorum. 4 senelik evliyim,bitti dört sene...
4 sene boyunca psikolojik olarak bitmiş biriydim.evliliğimde eşimin ailesinden dolayı çeşitli sorunlar yaşadım,doktorlara gittim ama kendime çare aramak için değil sadece eşimi oyalamak içindi. Teşhis Majör (ağır) depresyon ,panik bozukluk..Öğretmenim,o sıralar atanamamıştım daha. evde resmen kafayı yedim.evden dışarı çıkmazdım,kimseyle görüşmek,konuşmak,tanışmak istemezdim.hala da çok iyi sayılmam ama çok şükür şimdi biraz daha iyiyiim. Eşimle evlendiğimizde konuşmuştuk,ilk yıl çocuk istemiyorduk.ilk seneden sonra eşim çocuk mevzusunu telaffuz etmeye başladı,başlarda susturmak kolay oldu,ama sonra sonra ısrarla istemeye başladı.iki senedir ise şiddetli kavgalarımızın tek sebebiydi.boşanmayı bile düşünmüştüm.gerçekten çok hastaydım,hastalıklı bir beynim vardı.ben hiç korunmadım,eşim korundu.hep koorktum hamile kalmaktan.bir gün olsun,bir an olsun istemedim çocuk.en büyük korkum olmuştu.o aileye bir çocuk vermek istemiyordum.sesler yükselmeye başlayınca Allaıma tek duam şu olmuştu..'Bana çocuk verme Allah'ım.istemiyorum,Bana asla cocuk verme..çocuğum olmasın...' o kada çok istedim ki bunu,hemde gönülden ağlayarak defalarca........
Allah'a çok şükür daha iyiyim,Hayatım düzene girdi.Eşim ben onu bıraktığım zamanlarda bile hiç bırakmadı beni. içimdekileri yüzüne haykırdığımda bile en büyük destekçim oldu..tahammül sınırlarını aştım,sabrın büyüğünü gösterdi.zaten dört sene bende çok istedim ,denedim,ama bırakamadım onu.farklı bir bağ var aramızda.gerçekten çok aşığım,herşeyim benim.
ve bugün ona bir çocuk vermek istiyorum.canı gönülden istiyorum..Bizi yeniden diriltecek bir bebek istiyoruz.Ama artık ettiğim dualardan dolayı korkuyorum,çok büyük laflar ettim...nasıl dedim bende anlayamıyorum şimdi ...daha hiç denemedik,adetim şimdi.bitince deneyeceğiz.korkuyorum arkadaşlar.eşim her duasında sağlıklı ,hayırlı evlatlar ister....Ama ben Allah'ın huzuruna çıkmaya,ondan sağlıklı bir bebek istemeye utanıyorum.Yüzüm yok istemeye..
4 sene boyunca psikolojik olarak bitmiş biriydim.evliliğimde eşimin ailesinden dolayı çeşitli sorunlar yaşadım,doktorlara gittim ama kendime çare aramak için değil sadece eşimi oyalamak içindi. Teşhis Majör (ağır) depresyon ,panik bozukluk..Öğretmenim,o sıralar atanamamıştım daha. evde resmen kafayı yedim.evden dışarı çıkmazdım,kimseyle görüşmek,konuşmak,tanışmak istemezdim.hala da çok iyi sayılmam ama çok şükür şimdi biraz daha iyiyiim. Eşimle evlendiğimizde konuşmuştuk,ilk yıl çocuk istemiyorduk.ilk seneden sonra eşim çocuk mevzusunu telaffuz etmeye başladı,başlarda susturmak kolay oldu,ama sonra sonra ısrarla istemeye başladı.iki senedir ise şiddetli kavgalarımızın tek sebebiydi.boşanmayı bile düşünmüştüm.gerçekten çok hastaydım,hastalıklı bir beynim vardı.ben hiç korunmadım,eşim korundu.hep koorktum hamile kalmaktan.bir gün olsun,bir an olsun istemedim çocuk.en büyük korkum olmuştu.o aileye bir çocuk vermek istemiyordum.sesler yükselmeye başlayınca Allaıma tek duam şu olmuştu..'Bana çocuk verme Allah'ım.istemiyorum,Bana asla cocuk verme..çocuğum olmasın...' o kada çok istedim ki bunu,hemde gönülden ağlayarak defalarca........
Allah'a çok şükür daha iyiyim,Hayatım düzene girdi.Eşim ben onu bıraktığım zamanlarda bile hiç bırakmadı beni. içimdekileri yüzüne haykırdığımda bile en büyük destekçim oldu..tahammül sınırlarını aştım,sabrın büyüğünü gösterdi.zaten dört sene bende çok istedim ,denedim,ama bırakamadım onu.farklı bir bağ var aramızda.gerçekten çok aşığım,herşeyim benim.
ve bugün ona bir çocuk vermek istiyorum.canı gönülden istiyorum..Bizi yeniden diriltecek bir bebek istiyoruz.Ama artık ettiğim dualardan dolayı korkuyorum,çok büyük laflar ettim...nasıl dedim bende anlayamıyorum şimdi ...daha hiç denemedik,adetim şimdi.bitince deneyeceğiz.korkuyorum arkadaşlar.eşim her duasında sağlıklı ,hayırlı evlatlar ister....Ama ben Allah'ın huzuruna çıkmaya,ondan sağlıklı bir bebek istemeye utanıyorum.Yüzüm yok istemeye..