aynı durumu yaşadım kısaca anlatayım
önce kayınpederimin eski püskü evinde oturdum ,inan orayı adam etmek için yapmadığımız kalmadı ama yok olmuyo bir türlü içime sinmiyordu ,kira vermiyorduk ama keyifle oturamıyordum ..tabi bana da vermiyorlardı ki tadilat yaptırayım 3 kardeşin hakkı vardı ..
en son mutfak dolapları üstüme düşünce
(allahtan bişey olmadı bana ,tabak çanak gitti o kadar )çıkmaya yanaştı eşim ,ev dökülüyodu çünkü :)
ablam o sırada ev aldı kiracı arıyordu ,istanbulun en güzide semtlerinden hemde rezidance dı
harabeden çıkıp rezidance a geçmek hayal gibiydi tabi ..kira atıyorum 1500 ise biz 750 veriyorduk ablam almıyordu çünkü fazlasını..
ama sonra o ev satılığa çıktı ,ama biz alamazdık mümkün değildi 400 bin tlydi
bizde dedik napalım ne edelim alalım evimizi küçük müçük yaşar gideriz ,alınmış alınmışdır deriz öderiz dedik 750 veren 1200 de verir dedik aldık allahıma şükür .
ama şimdi o kadar rahatım ki içine istediğim gibi harcama yapıyorum kendi evim ,istediğimi alıyorum ,taşınınca oraya buraya uymaz derdi yok ,ev sahibi yok ,o ne der bu ne der derdi yok ,resmen rahatlıkmış ..7 senedir süründüğüme yanayım
alın bence de insanın kendi evi gibisi yokmuş gerçekten ..