Merhaba herkese
9 yıllık evliyim. Esimle severek evlendik.8 yaşında bir oğlumuz var.Eşim merhametli,iyi kalpli bir insan olmakla beraber agresif ve sinirli bir insandır. Siniri saman alevi gibidir. Unutur küs kalamaz.Bana ve oğlumuza fazlaca da düşkündür. Ama çok evhamlı olduğu için herşeye karışır. Çocuk doğdu ayaklanmaya baslayinca ocağın etrafına demir levhalar takıldı (önlem amaçlı) evimde hala sehpa yok çocuk düşer takılır diye hala aldırmaz. Bulaşık makinasını doldururken gelir kapatır olurda es kaza bir bıçağı sepete düz koysam tersine çevirir böyle koyma takılır düşeriz bıçağın üstüne der.Az önce geldi yemeği yaparken bulasikligi mutfak masasinin üzeri koymuştum. Gene ekmek bıçağını gördü böyle koyma dedi.1-2 biseye daha karıştı ben çıldırdım ama cocuk var kendime geldim hemen .oglusum geldi hemen bizi baristirmaya çalışıyor,bizi birbirimize öptürüp sarılttı hemen arayı bulmak için .Cocugun yemesine icmesine karisir fazlasi dokunur diye .Cocuk 2 gun kakasini yapmazsa kabizlik basladi der sanki ben sucluyum gibi beni yemeye başlar ki çocuk bi dönem kabızlık çekti ama düzeldi ,bazen üst üste 2-3 gün yapar nedir yani abartır herşeyi. Hava biraz serin olsa hastalanacak diye parka ,sahile çıkartmami istemez.Kisaca kim anne belli değil evde.Evhamli oluşu bende psikolojik şiddete dönüşüyor. Anlatamiyorum kaç defa söyledim bazen sinir krizinin eşiğinden dönüyorum ki çocuk olduğu icin otokontrollü davranıyorum.cocuktur koltuk tepelerine cikiyor arada sekilden sekile giriyor hemen duseceksin oglum in.cikma..ziplama sözler başlıyor ki abartı bi sekilde yapmıyor çocuk bunlari. Ben fazlasıyla dikkatli bir anneyim aslında ama iş ev koşturma arası küçük dikkatsizliker olabiliyor artık ne yapacağımı şaşırdım bende insanım.Bagiris çağışırimiz bitmiyor özelllikle de benim sabrım tükendiği icin artık en küçük eleştiriye tahammülüm kalmadı hemen çıldırıyorum. Evine bağlı,namuslu da bir insan birbirimizide seviyoruz ama bu sekilde yıllarca nasıl dayanacağımi bilemiyorum.Bazen sevgimin tahammülümun son sınırlarına geliyorum.Soguyorum sonra ısınıyorum ama yapboza döndü resmen evliliğimiz. Duyguların bu kadar gelgitli olmasi da iyi değil farkındayım. Doktora git diyorum ama sallıyor beni,doktora karsi değil ama uğraşmıyor, şu anda da karşımda bisey olmamış gibi cayimiz kekimiz nerde kaldi diyor gülerek. Gerçekten beni sonunda çıldırtacak yaa.Yaşlandıkça düzelmez iyice kötü olur iyice evhamı artar gibime geliyor artik ne kadar artabilirse! Evde cam kirilacak diye ödüm kopar. Camı iyi süpüremeyiz bir yerimize batar diye sinir basar hemen söylenmeye başlar. Allahaskina ne yapayım ben.Cok uzun oldu kusuruma bakmayın lütfen
9 yıllık evliyim. Esimle severek evlendik.8 yaşında bir oğlumuz var.Eşim merhametli,iyi kalpli bir insan olmakla beraber agresif ve sinirli bir insandır. Siniri saman alevi gibidir. Unutur küs kalamaz.Bana ve oğlumuza fazlaca da düşkündür. Ama çok evhamlı olduğu için herşeye karışır. Çocuk doğdu ayaklanmaya baslayinca ocağın etrafına demir levhalar takıldı (önlem amaçlı) evimde hala sehpa yok çocuk düşer takılır diye hala aldırmaz. Bulaşık makinasını doldururken gelir kapatır olurda es kaza bir bıçağı sepete düz koysam tersine çevirir böyle koyma takılır düşeriz bıçağın üstüne der.Az önce geldi yemeği yaparken bulasikligi mutfak masasinin üzeri koymuştum. Gene ekmek bıçağını gördü böyle koyma dedi.1-2 biseye daha karıştı ben çıldırdım ama cocuk var kendime geldim hemen .oglusum geldi hemen bizi baristirmaya çalışıyor,bizi birbirimize öptürüp sarılttı hemen arayı bulmak için .Cocugun yemesine icmesine karisir fazlasi dokunur diye .Cocuk 2 gun kakasini yapmazsa kabizlik basladi der sanki ben sucluyum gibi beni yemeye başlar ki çocuk bi dönem kabızlık çekti ama düzeldi ,bazen üst üste 2-3 gün yapar nedir yani abartır herşeyi. Hava biraz serin olsa hastalanacak diye parka ,sahile çıkartmami istemez.Kisaca kim anne belli değil evde.Evhamli oluşu bende psikolojik şiddete dönüşüyor. Anlatamiyorum kaç defa söyledim bazen sinir krizinin eşiğinden dönüyorum ki çocuk olduğu icin otokontrollü davranıyorum.cocuktur koltuk tepelerine cikiyor arada sekilden sekile giriyor hemen duseceksin oglum in.cikma..ziplama sözler başlıyor ki abartı bi sekilde yapmıyor çocuk bunlari. Ben fazlasıyla dikkatli bir anneyim aslında ama iş ev koşturma arası küçük dikkatsizliker olabiliyor artık ne yapacağımı şaşırdım bende insanım.Bagiris çağışırimiz bitmiyor özelllikle de benim sabrım tükendiği icin artık en küçük eleştiriye tahammülüm kalmadı hemen çıldırıyorum. Evine bağlı,namuslu da bir insan birbirimizide seviyoruz ama bu sekilde yıllarca nasıl dayanacağımi bilemiyorum.Bazen sevgimin tahammülümun son sınırlarına geliyorum.Soguyorum sonra ısınıyorum ama yapboza döndü resmen evliliğimiz. Duyguların bu kadar gelgitli olmasi da iyi değil farkındayım. Doktora git diyorum ama sallıyor beni,doktora karsi değil ama uğraşmıyor, şu anda da karşımda bisey olmamış gibi cayimiz kekimiz nerde kaldi diyor gülerek. Gerçekten beni sonunda çıldırtacak yaa.Yaşlandıkça düzelmez iyice kötü olur iyice evhamı artar gibime geliyor artik ne kadar artabilirse! Evde cam kirilacak diye ödüm kopar. Camı iyi süpüremeyiz bir yerimize batar diye sinir basar hemen söylenmeye başlar. Allahaskina ne yapayım ben.Cok uzun oldu kusuruma bakmayın lütfen
Yine var tabi biraz. Can cikmadan huy cikmazmis. Hala bizi denize sokmaz. Girersek yanimizda gelir. Esimle balayimizda denizli bir yere gittik beni 10 kere aradi esimi 50 kere. Casper denize girmesin.,girerse yaninda git demis kurban oldugum 
bence eşiniz çocuğunu çok seven ve başına birsey gelmesini istemeyen bir baba. Evham filan yok yani.
