- Konu Sahibi Shostakovich
-
- #1
anneler için evlatlarının yeri bambaşka bunu herkes bilir, anlar... Bu elbette eşim ve kayınvalidem için de geçerli. Kayınvalidem neticede bir anne.. Dünyanın en güzel en kutsal şeyi. Oğlu da kaç yaşına gelirse gelsin onun biricik evladı. Başlarda cahillik etsem de bunu anladım.
Geçen sofradayken, kayınvalidemler de bizdeyken millete çorba dolduruyordum, eşim önümde durduğu için tabağı uzatırken yanlışlıkla sırtına biraz çorba döküldü ama sıcak değildi.. Eşim de tiksinir gibi oldu ılığından sonra kayınvalidem bir tepki verdi ki yerin dibine geçsem daha iyiydi..
Çocuğumu yaktıııı... Vah yavrum vah oğlum....Çocuğa ne yaptın.... Bunun gibi tepkiler...
Ne yapacağımı şaşırdım. Her zaman ben bir hiçmişim gibi muamele görüyorum. Onun evladı onun yavrusu... İkimiz aynı anda hasta olsak, oğlum ne yapayım sana, ne içireyim der durur... Bana ise hiçbir şey yok....
İki ay önce göz ameliyatı geçirdim, kayınvalidemle eltim indiler yanıma, biraz oturup gittiler, sonrasında ne eltim uğradı ne kendisi... al şu bi kilo ıspanağı da idare et ya da kızım yapılacak bir şey var mı diyen yok soran yok...
Sabah akşam eşime ne zaman rastlasalar Aeroplain nasıl diyen diyenee....
Eşime bir şey desem, ama onlar seni her zaman soruyorlar bana diyor enayi... Enayi işte bildiğin... Çok sinirlendim kusura bakmayın...
Hiç mi hiç değerim yok... Zamanla gittikçe beklentilerimi azalttım. Ben de aynı muameleyi yapmak istiyorum. Bu da zamanla olacak galiba...
Kayınvalidem neden böyle.. Neden bir evlat yerine koyulamadım bir türlü... İnsan üzülüyor. Eşim olanı biteni göremeyince daha da üzülüyorum. Tek ümidim Allah dağına göre kar verirmiş ya, kimseye muhtaç etmesin. Başka da bir isteğim yok...
zorla kendine iyi davrandıracak halin yok tabi..ama eşinle konuştun .senin duygularını biliyor..o da seni savunabilir..işte çorba sıcak değildi yanmadım anne diyebilirdi..
kayınvaliden yada onun akrabaları için ise kendini zorlama sevdirmek için..onlara çok yakın davranmaya çcalışma sen de..bırak onlar sana yaklaştın..değerini anlasın..taş yerinde ağırdır..çok çok da buyrun buyrun , nasılsınız , iyimisiniz vs yapma arkadaşım..yeteri kadar hal hatır sor ...onlar sormuyorsa seni görmezden geliyorlarsa sen de aynı tututumu göster..görmezden ve duymazdan gel..kesin çözüm..çok işe yarıyor..
evet eşimde de hata var... yanmadım ne abartıyorsun diyebilirdi. ama demedi işte.. ben zaten eşimden daha çok şikayetçiyim. biraz cevabını verse çenesini kapatıp oturacak da işte vermiyor...
çok büyük sabır işi... aynı tutumu gösteriyorum arkadaşım çok sağol yazdığın için.. ben onlar için değersizsem onlar da benim için öyleler...
teşekkürler...:))
anneler için evlatlarının yeri bambaşka bunu herkes bilir, anlar... Bu elbette eşim ve kayınvalidem için de geçerli. Kayınvalidem neticede bir anne.. Dünyanın en güzel en kutsal şeyi. Oğlu da kaç yaşına gelirse gelsin onun biricik evladı. Başlarda cahillik etsem de bunu anladım.
Geçen sofradayken, kayınvalidemler de bizdeyken millete çorba dolduruyordum, eşim önümde durduğu için tabağı uzatırken yanlışlıkla sırtına biraz çorba döküldü ama sıcak değildi.. Eşim de tiksinir gibi oldu ılığından sonra kayınvalidem bir tepki verdi ki yerin dibine geçsem daha iyiydi..
Çocuğumu yaktıııı... Vah yavrum vah oğlum....Çocuğa ne yaptın.... Bunun gibi tepkiler...
Ne yapacağımı şaşırdım. Her zaman ben bir hiçmişim gibi muamele görüyorum. Onun evladı onun yavrusu... İkimiz aynı anda hasta olsak, oğlum ne yapayım sana, ne içireyim der durur... Bana ise hiçbir şey yok....
İki ay önce göz ameliyatı geçirdim, kayınvalidemle eltim indiler yanıma, biraz oturup gittiler, sonrasında ne eltim uğradı ne kendisi... al şu bi kilo ıspanağı da idare et ya da kızım yapılacak bir şey var mı diyen yok soran yok...
Sabah akşam eşime ne zaman rastlasalar Aeroplain nasıl diyen diyenee....
Eşime bir şey desem, ama onlar seni her zaman soruyorlar bana diyor enayi... Enayi işte bildiğin... Çok sinirlendim kusura bakmayın...
Hiç mi hiç değerim yok... Zamanla gittikçe beklentilerimi azalttım. Ben de aynı muameleyi yapmak istiyorum. Bu da zamanla olacak galiba...
Kayınvalidem neden böyle.. Neden bir evlat yerine koyulamadım bir türlü... İnsan üzülüyor. Eşim olanı biteni göremeyince daha da üzülüyorum. Tek ümidim Allah dağına göre kar verirmiş ya, kimseye muhtaç etmesin. Başka da bir isteğim yok...
asla ve asla kaynananı aranıza karıştırma. sana bunu söylemeliyim sadece. eşinle de özellikle gözüne soka soka iyi olduğunuzu belli et. Böyle yaparsan inan daha kazançlı çıkarsın.
Zaten hata yaptığımı farkettim.
İlk ve son oldu.
Ama bazen dayanamıyorum, oğlunun mükemmel olmadığını görsün istiyorum.
Mutfaktaki çeşme bozulmuş su kaçırıyor alt dolabın içi full su doluyor ben siliyorum yine oluyor eşime gösterdim tamam dedi bişey yapmadı 2 gün sonra kvyi çağırdım yukarı nerden geliyo bu su diye göstermek için, parkeler kabarmış görmedin mi falan dedi.
bende başımda kocam var gösterdim ilgilenmedi ben napayım dedim, çıt yok.
Gıcık oluyorum bende.
Çocuklarının hatalarını görmezden gelirsen, o hataları düzeltemezsin ki.
Çok büyük sabır lazım, oda bende yok. Kendi kendimi yiyorum.
Yaşadıklarınızı az çok bilen birisi olarak durumunuza üzüldüğümü belirtmek isterim. Yalnız sizinde hatalarınız var.
Bir kere bütün hayatınız eşiniz ve ailesinden ibaret bu nedenle her detay gözünüze batıyor. İlgilenecek birşeyler bulun. Çocuk esirgeme kurumlarında gönüllü olarak çalışmanızı tavsiye ederim, inanın yaşadıklarınız gözünüzde önemini yitirecek.
Dönem dönem evinize misafir edeceğiniz çocuklar hem mutlu olacaklar, hemde sizi mutlu edecekler.
Şunu unutmayın siz kayınvalidenizin gelinisiniz, kızı değil. Aile içindeki durumunuzu gözlemleyerek kendinize birtakım sınırlar belirleyebilirsiniz. Yoksa başkaları sınırlarınızı belirlemeye kalkacaktır. Buda sizi üzer.
Ayrıca bu insanların tepkilerini fazla ciddiye alıyorsunuz. Patavatsızlar işte, bu şekilde kabul edin.
Kendinizi çok üzüyorsunuz, yapmayın bunu...
anneler için evlatlarının yeri bambaşka bunu herkes bilir, anlar... Bu elbette eşim ve kayınvalidem için de geçerli. Kayınvalidem neticede bir anne.. Dünyanın en güzel en kutsal şeyi. Oğlu da kaç yaşına gelirse gelsin onun biricik evladı. Başlarda cahillik etsem de bunu anladım.
Geçen sofradayken, kayınvalidemler de bizdeyken millete çorba dolduruyordum, eşim önümde durduğu için tabağı uzatırken yanlışlıkla sırtına biraz çorba döküldü ama sıcak değildi.. Eşim de tiksinir gibi oldu ılığından sonra kayınvalidem bir tepki verdi ki yerin dibine geçsem daha iyiydi..
Çocuğumu yaktıııı... Vah yavrum vah oğlum....Çocuğa ne yaptın.... Bunun gibi tepkiler...
Ne yapacağımı şaşırdım. Her zaman ben bir hiçmişim gibi muamele görüyorum. Onun evladı onun yavrusu... İkimiz aynı anda hasta olsak, oğlum ne yapayım sana, ne içireyim der durur... Bana ise hiçbir şey yok....
İki ay önce göz ameliyatı geçirdim, kayınvalidemle eltim indiler yanıma, biraz oturup gittiler, sonrasında ne eltim uğradı ne kendisi... al şu bi kilo ıspanağı da idare et ya da kızım yapılacak bir şey var mı diyen yok soran yok...
Sabah akşam eşime ne zaman rastlasalar Aeroplain nasıl diyen diyenee....
Eşime bir şey desem, ama onlar seni her zaman soruyorlar bana diyor enayi... Enayi işte bildiğin... Çok sinirlendim kusura bakmayın...
Hiç mi hiç değerim yok... Zamanla gittikçe beklentilerimi azalttım. Ben de aynı muameleyi yapmak istiyorum. Bu da zamanla olacak galiba...
Kayınvalidem neden böyle.. Neden bir evlat yerine koyulamadım bir türlü... İnsan üzülüyor. Eşim olanı biteni göremeyince daha da üzülüyorum. Tek ümidim Allah dağına göre kar verirmiş ya, kimseye muhtaç etmesin. Başka da bir isteğim yok...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?