evlat sahibi ve ebeveyn olmak hakkında

Daha ortada çocuk yokken bu kadar düşünüyorsanız- ki sizi tebrikler ben hiç düşünmeden daldım bu işe ama düşünmek lazımmış- çocuk olunca kafaları yersiniz, kaygı oranınız kat be kat artar. zor zor zor başka ne diyebilirim, yok emzirmesi uykusuzluk cart curt değil ( ki onlar da dev zor da geçici en azından) zor olan insan yetiştirmek bu dünyada bu ülkede ona iyi örnek olabilmek . o kadar zor ki ...şimdi kimsenin umru değil ben kafaları yiyorum neden yağmur yağmuypr neden ne olacak ileride kuraklık mı olacak nasıl bir dğnya bekliyor çocuğumu yada ileride ya ekonomi ne olacak vs vs
aşırı aşırı detaylı düşünün siz ona ne verebileceksiniz yada onun varlıgı size ne katıcak herkes atlar hemen der ki sevgi... vallahi yetmiyor inanın vicdan azabı çekiyprum çocuguma karşı her kötü olayda neden onu dünyaya getirdim ileride bana kızar mı somra kendime diyorum değer miydi
eski umursamaz özgür sadece kendimi düşümdüğüm hayatımı özlüyorum vw bu bir daha geri gelmeyecek.
değmez diyorum
 
Hiç bir zaman anne olmak istemedim aslında .
Çocuklardan önce de sonra da hep aynı cümle .Su dünya da en büyük yürek yükü ,evlat.Hayatımın en merkezindeler her sey onlar İçin..O kadar çok aşığım ancak anne olmamayı onlarla hiç ama hiç tanışmamayı tercih ederdim .
Yüreğimdeki sevginin ,vazife ve sorumluluk bilincinin ve onları korumanın ,hayata hazırlamanın tüm dünyamın üstüne çıkan agır yükü .
Herkes anne-baba olmamalı .Bende olmamalıydım .Yetmek için çırpınıyorum her gün ama yetemiyorum.Yetmeye çalışırken kendim örseleniyorum .
Anne -baba olmak bu kadar kolay olmamalıydı ,ebeveynlik ayrı bi meziyet .Karamsar bi bakış açım yok ama anne olmak kararı hayatımızdaki hic bir kararla kıyas olamaz ağır sonuçları olabilecek ciddi bi karar .
Ben dünyaya anne olmak İçin geldim diyenler bunu yürekte yük degilde yaşam amacı olarak benimseyip bu şekilde yaşayacak ,yaşatacak olanlar anne olmalı .
Biz de bi tadalım millet gibi bu anne olmak neymiş diyenler degil .Kocamla bağımız kuvvetlensin diyenler degil .Yaşlılığımızda bize baksın diyenler degil .Evin bi neşesi olsun büyür gider diyenler degil .Ben bu dünyaya anne olmak için geldim benim yaşam amacım bu diyenler anne olmalı .Üremek dediğimiz şey insan yetiştirmek ve bu asla herkesin harcı degil .
ne güzel anlatmışsınız, bunlar benim duygularım yaşadıklarım. elimden gelemi yapıyorum ama yok olmuyor olmadıkça yıpranıyorum her gece vicdanım sızlıyor ne yapayım bana göre değilmiş annelik. çok zorlanıyorum... yavrum daha 5 yaşında ya sabır ve Allah sağlık versin diyip yaşamaya devam.
 
Merhaba hanımlar, nasılsınız, umarım hepiniz çok çok iyisinizdir.

Benim bir derdim var, her zamanki gibi kaygılarımı sizinle paylaşmak istedim belki benimle aynı seyler hisseden vardır aranızda diye. biz esimle cocuk istediğimize karar verdik. benim her zaman çocuklarla aram çok iyi olmustur ki çok da severim çocukları ama hiç kendi çocugum olur bir gün ona bakarım, korurum, kollarım gibi bi düsünce ya da hissiyat oluşmadı içimde. cocuğum olmasını tabi ki çok istiyorum ama ona yetebilir miyim devir çok kötü çocugumu nasıl koruyabilirim, her an her yerde televizyonlarda, telefonlarda maruz kalmamaları gereken şeylere maruz kalıyorlar bunun önüne geçebilir miyim diye düşünüyorum sürekli. düşündükçe de acaba yapmasak mı diyorum. dünya cocuklar için o kadar kötü bir yer ki ona bu kötülüğü yapmasam daha mı iyi olur diyorum. diyorum diyorum ve işin içinden çıkamıyorum hanımlar. benim gibi düşünüp sonradan çocuk sahibi olanlar var mı, bunları nasıl aştınız, tavsiyeye ihtiyacım var.


zaman ayırıp okuyan herkese teşekkür ediyorum, uzun oldu biraz sanırım hakkınızı da helal edin🌸
Ben de sizin gibi düşünüyorum.Ve çok çelişkiler yaşıyorum.Hatta kesin karar veriyorum yapamam diyorum sonra başka bişey oluyor fikrim değişiyor.Ama Oğuz Atay’ın şu cümleleri bence çok şey anlatıyor.Korkuyla bir yere varamayız sanırım.

Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım
 
Hiç bir zaman anne olmak istemedim aslında .
Çocuklardan önce de sonra da hep aynı cümle .Su dünya da en büyük yürek yükü ,evlat.Hayatımın en merkezindeler her sey onlar İçin..O kadar çok aşığım ancak anne olmamayı onlarla hiç ama hiç tanışmamayı tercih ederdim .
Yüreğimdeki sevginin ,vazife ve sorumluluk bilincinin ve onları korumanın ,hayata hazırlamanın tüm dünyamın üstüne çıkan agır yükü .
Herkes anne-baba olmamalı .Bende olmamalıydım .Yetmek için çırpınıyorum her gün ama yetemiyorum.Yetmeye çalışırken kendim örseleniyorum .
Anne -baba olmak bu kadar kolay olmamalıydı ,ebeveynlik ayrı bi meziyet .Karamsar bi bakış açım yok ama anne olmak kararı hayatımızdaki hic bir kararla kıyas olamaz ağır sonuçları olabilecek ciddi bi karar .
Ben dünyaya anne olmak İçin geldim diyenler bunu yürekte yük degilde yaşam amacı olarak benimseyip bu şekilde yaşayacak ,yaşatacak olanlar anne olmalı .
Biz de bi tadalım millet gibi bu anne olmak neymiş diyenler degil .Kocamla bağımız kuvvetlensin diyenler degil .Yaşlılığımızda bize baksın diyenler degil .Evin bi neşesi olsun büyür gider diyenler degil .Ben bu dünyaya anne olmak için geldim benim yaşam amacım bu diyenler anne olmalı .Üremek dediğimiz şey insan yetiştirmek ve bu asla herkesin harcı degil .
Altına imzamı atarım. 👌🏻
 
ne güzel anlatmışsınız, bunlar benim duygularım yaşadıklarım. elimden gelemi yapıyorum ama yok olmuyor olmadıkça yıpranıyorum her gece vicdanım sızlıyor ne yapayım bana göre değilmiş annelik. çok zorlanıyorum... yavrum daha 5 yaşında ya sabır ve Allah sağlık versin diyip yaşamaya devam.
ben de sizin gibi hissetmekten korktuğum için bu kadar çekiniyorum çocuğumu doğurduktan sonra iyi ki yapmışım ya diyemezsem o kadar üzücü ki
 
Back
X