Evleneceğim ama neden bu üzüntü?

ladismack

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Ağustos 2012
155
-1
66
Ankara
Kızlar merhaba.
2013 yaza evleniyorum inşallah. çok mutluyum ama bazen bi mutsuzluk kaplıyor içimi.
aklım, duygularım bir gidip bir geliyor adeta. Sevdiğim adamla evlenicem, 2 yıldır birlikteydik zaten ve
mutluyuz ikimiz de. Fakat ara sıra içimi bir hüzün kaplıyor. Kendimi yalnız hissediyorum.. Garip duygular içerisindeyim.
Ailemden ayrı kalma düşüncesi falan sanırım beni etkiliyor. Aynı şehirde olucaz bir de!!

Sizlerde veya yakınlarınızda böyle şeyler yaşayanlar oldu mu? Hissettiklerim bu duygusallığım normal mi acaba?
Hem konuşmaya hem dinlemeye çok ihtiyacım var.. Böyle şeyler hissettiğim için kendimi suçlu hissediyorum.
 
:((kıyamam sana ya emin ol düğün yaklaştıkça böyle şeyler çok oluyor bende çalıştığım için evin çok büyük destekçisiydim üzülüyodum haksızlıkmı ediyorum aileme diye ama yuvan olunca bunları siliyosun kafandan artık sende yuva ooluyorsun çnkü ben ağlama krizlerine giriyodum her gece 5 aylık evliyim hepsi geçti tek farkım ben farklı şehirde değilim ama çok yakın arkadaşım aynısını yaşadı o da siirte gtti eşi polishergece bizdeydi evlenmicem ben dyodu ama şimdi evlendi çocuğu oldu gayet mutlu yani olan şeyler sadece bunları düşünme en güzel dönümlerinde bnlara kafanı yorma:)
 
Sanki evlilik sendromu seninkisi :))
sakın üzülme evlenmeden oluyor genelde herkese ağlama krizleri gelirdi bana, herseye üzülüp herseyi dert eden biri oluyor insan vazgecmeyi bile düşünüyorsun çok normal bunlar, evlenince hepsi geçiyor aynı şehirde olmakta çok güzel hafta da birkez ya görüşüyorsun ya görüşmüyorsun ama inan bana kendi düzeninde yaşamak daha güzel.
Annemleri özlüyorum oraya mı gitsek ki diyorum iş çıkışında sonra evime gitmek daha cazip geliyor :) evlenince anne baba evi bile yabancı oluyorsun, insana sanki hiç o evden başka biryerde yaşayamazsın gibi geliyor evlenmeden ama sonra hersey daha güzel oluyor inan. Boş yere stres yapma kendine rahat ol. Mutluluğunuz daim olsun...........
 
Evlenme vakti yaklasinca bu huzun bendede olmustu.
Yillardir yasadigin yuvadan, ailenden ayrilmak hic kolay degil.
Hic unutmam balayindan dondugumuzde annemlere gitmistim.
Bir anda sanki misafir gibi hissedip kendimi aglamaya baslamistim.
Burasi artik benim evim degilmi diye.
Annemde zaten sulu goz yarim saat aglasmistik karsilikli.
Ama insan herseye alisiyor.
Evlenmek gercekten yeni bir hayat kurmakmis.
Sonra kendi evini , yuvani bir sahiplenip benimsiyorsun,
Nereye gitsen aman evim diyorsun:)))
 
Son düzenleme:
aslında böyle hissetmemen gerek bence .bunu mutlaka sebepleri vardır bunu sen daha iyi bilirsin tabi .
 
bende 2013 yaz geliniyim... illa ki olur boyle seyler ama erken baslamıssın sen biraz ... son aylarda napıcaksın

unutma cok normal bir şey bu hepimiz yasıyoruz... ben hala zaman var diye cok takmıyorum cunku gun gelip catana kadar farkına pek varamıyorum

ama annem ve babam şimdiden koyverdiler... özellikle de babam sacma sapan seylere huzunlenmeye basladı

halbuki ceyizlerimi alıp eve getirince koycak yer araması özenle kutulaması bantlaması.. uzerine içinde ne oldugunu yazması... bunları garip bi hevesle yapıo goruyorum

damadıyla beni birarada gorunce gozlei parlıyo...

öte yandan da biricik kızı yuvadan ucuyo onun agırlıgı var gozleri doluyo

babamı öle gorunce benim de vazgecesim geliyo herseyi bırakıp nişanı atsam diyorum hep onlarla kalsammmm... ama nereye kadar işte

yolun diğer ucunda da hayatımın geri kalanını adayacağım asık oldugum adam duruyor...
 
Tek seferde okuyamadım yazdıklarınızı.. İş yerimde tuvalete kaçıp durdum. Ağlamaya hazır bekliyormuşum meğer :26:
Ama içtenlikle teşekkür ediyorum size. Yazdıklarınızı okumak bana o kadar iyi geldi ki..
Ailenin en büyüğü benim. Ben de maddi manevi destek oluyorum aileme. Bi de biz tutkunuzdur birbirimize. Hiç ayrılmadık.
İnsan garip oluyor. Kimseye bir şey söyleyemiyorsun, yanlış anlarlar ya da üzülürler diye. Pek arkadaşım da olmadı benim..
Ama iyiki sizler varmışsınız.. Teşekkür ederim..
 
Bende anne kuzusuydum. Kopamazdim kolay kolay.. Ama hayatin akisi bu. İnsanlar evleniyor, yuva kuruyor, cocuk sahibi oluyor. Olmasi gereken bu. Annenler de o yollardan gecti. Ben hep bunlari düsünerek avuttum kendimi.
Benim annemler benden kilometrelerce uzaga gittik üstelik. Ne güzel seninkiler yakininda.
Allah mutlu mesut bir evlilik nasip eylesin. Bir yastikca kocayin insallah
 
canım ben ask evlılıgı yaptım
ve artık yanı aslında ben son ana kadar hep kısmet dedım yuzde yuz emınolamadım evlenıcezmı?? bılemedım

düğün gunu salona gıtmeden tek ıstedıgım sey gelınlıgı fırlatıp atıp kacma ıstegı ıdı

sonrada o kadar hazırlandık gıdelımde oynalaım oldum
bende bıraz ınce dusuncelı bırıyım
neden yasadıgını bılemem ama bende yasadım bunları
 
galiba her gelinde olyor bu duygu.. evleneceğin adamı çok seviyorsun evlenmek istiyorsun onca hazırlık yapıyorsun ama düğün evresinde korkuyor tedirgin oluyo insan ve bir hüzün kaplıyor içini... sanırım hayal ettiklerini bulup bulamama kaygısı ile ilgili.. ve aileden ayrılacağının onların sana hareketlerinin yavaşça değişmesi sonucu olan psikolojik bir durum..bende de aynısı mevcuttu. 2 aylık evliyim gayet mutluyum
 
sizin düğün depresyonunuzu yirim ben:)
ben hiç gelinlik giyemicem sanırım,o yüzden tamam ailenızden ayrılacağınız için üzülün ama fazla stres yapmayın hasta olursunuz valla
hepinize mutluluklarrrrrr
 
olur canım olur :) cok normal bunlar
ben 4 sene bırlıktelık 3.5 sene nısanlılıktan sonra bile hissettim aynı seyleri. kafamda bı dunya soru işareti vardı.
evlendıkten sonra gecıyor bunlar dert etme :))
evlenıp çoook mutlu olursun inşaAllah
 
İçim rahatladı cidden. Normal bir anormallik yaşıyormuşum öyleyse
Tadını çıkartayım o zaman. Ağlamak da güzel. Bu duyguları yaşamak da..
 
ben de olmadı, üstelik ailemden 1100 km uzağa batmana geldim evlenir evlenmez, eşim hayatımda çok büyük yer kaplıyo belki ondan
 
bende yalnız kaldığımda hep ağlardım hele nikah olduğu gün soyadım değişince dahada ağladım aileden ayrılmak kolaymı tabi hüzünleneceksin bende 2 sene flörtten sonra evlendim ama istersen yan sokağa git yinede hüzünleniyo insan evlendim 1 haftada kendi evimde ağladım özlemekten.ama şimdi kv ye de gitsem annemede gitsem evime gelmek istiyorum
 
vay arkadaş bi bende mi duygu yoktu
ama benim flört dönemim 9 sene 17 yaşında tanıştık çok badire atlattık evlenince oh beaa dedik
 
ben anneme çok düşükünüm. yenı evlıyım 3 aya yakın oldu. nasıl evlencem nasıl annemden ayrılcam deridm. aynı şehırdeyız ama 1 saat suruyo mesafe. inan bana insan okadar çabuk alışıyokı. ben 1 seneyı bulur alışmam diyordum. daha 3 ay oldu evımde guzel evım sevdığın adam yanında olacak, artık yenı bır hayat yenı bır yuvan olacak. ınan çok guzel şeyler bunlar. ve ınan ınsan çok çabuk benımsıyor yuvasını
 
Biz de severek evlendik ama elbette burukluklar vardı sevincin yanı sıra.. Ki 4 kilo vermiştim nişandan - düğün arasında geçen süreçte..

Kına gecesi bile böyle bir duygunun zaten olması gerektiğini destekler nitelikte

Ben hiç damat oluyorum diye ağlayanına rastlamadım mesela

Soğukkanlı biriyimdir ama ben bile ağladım elbette

24 yıllık geçmişin olan evini , anneni / aileni , komşularını , arkadaşlarını geride bırakmak.. Eskisi kadar sık göremeyecek olmak ve evlilik sorumluluklarını düşünmek kolay değil elbette..

Kına ve düğün en zorlu veda sahneleri diyebilirim.. İlk bir iki ayda evine alışma süreci, anneni ziyarete gidip te yutkunarak geri dönme dönemi.. Ancak zamanla alışıyor, benimseniyor
 
daha dün benzer bi konuyu ben açacaktım sonra kendime yapma dedim.
kendimi suçlu hissettim . mutlusun işte niye üzülüyorsun ki dedim. (tabi benim konular biraz daha farklı) :)

oluyo yani bende de çoğu zman :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…