canım benim üzme kendini insanların başına neler geliyor onlar bile hayata devam ediyor ki seninki kafana takılacak bişey değil ......yardımcı olduysam ne mutlu bana inşallah çok mutlu olursun hadi hayırlısı
Bende vicdan azabı çekiyordum senin gibi ama farkettim ki boşu boşuna kendimi harap etmenin anlamı yok.Eşimde belki doğru bi insan olmayabilirdi.Hatta nikah masasından bile dönebilirdik. Sonra yıllar sonra gerçekten evleneceğim kişinin yüzüne nasıl bakacaktım o zaman. Yani kimin doğru insan olduğunu bile bilsek zaten boşuna üzüntü ayrılık acısı vs. çekmezdik. Eşiminde ciddi ilişkileri olmuş.Burada olması gereken dürüstlük.İkimizde birbirimize anlattık böyle böyle yaşanmışlıklarımız var.Hani ilerde lafı geçecek olur , neden sakladın falan gibi bi tereddüt olmasın.Ammaaa üç beş ay sonra vay efendim söyle böyle yapmıştın da bilmem ne diye de lafı açılmaz.Böyle şeyler bir kere dile getirilir sonra kapanır.Ne ben eşimin ilişkilerinden konu açarım ne o benim ilişkilerimden.Bizi biz yapanda bu hayat tecrübelerimizdir.Eşim önceki ilişkilerini yaşamasa bu kadar olgun olamazdı belkide.Bana bu kadar temkinli yaklaşamazdı. Her şeyde bi hayır vardır.Sonuç olarak bugün bizi biz olarak sevebiliyorsa bizi bu güne getirende yaşanmışlıklardır.