Kızlar benim derdim evlenememiş olmak. Yaşım 33. Çok şükür aile kuramamış olmaktan başka sıkıntım yok. Uzun yıllar yalnız yaşadım. Şimdi ailemle yaşıyorum. Arkadaş çevrem iyi, maddi bir sıkıntım yok. Ama hayatımda keşke sevdiğim, güvendiğim biri olsa diye içimden geçiriyorum. Annem de çok üzülüyor, ara sıra dertleniyor keşke sen de yuvanı kursaydın diye. Önceleri çok kafama takardım, ağlardım. Baktım pek bir şey değişmiyor şu aralar daha az takılır oldu bu konuya. Ama yine de hiç takılmıyor değilim. Bazen diyorum sanırım kaderimde yok. Arkadaşlarımla yemeğe gidiyorum, konuşulan konu hep aile, çocuk, bakıcı. Biraz sıkılıyorum da açıkcası. Başka arkadaşlar da konular açmışlar, onları da okudum. Kurslara yazıl, sosyal çevreni genişlet filan denilmiş. Aslında ben sosyal bir insanım, çevrem de var. Ama uygun insan yok. Ne dersiniz bu konuda arkadaşlar?
Hortt!! Ne yazdigimi bile unuttugum konuyu hortlatmak nedir ya? Size mi yazmisim ayrica? Muhattap almayiniz beni yorumum hosunuza gitmezse. Tobe ya.Sizi kınayan yok ki hanfendi. Herkesin derdi kendine. Sizin derdiniz eşiniz evliliğiniz. Konu sahibinin derdi evlenmek. Sizin bu yaptığınız başka birisinin derdini küçümsemek gibi birşey. Evli olanların amaaaaaan evlenmeyin diye yorumlarından bana da gına geldi. Her konuda illaki birkac kişi yazıyor.
Arkadaşınızın yumurta rezervi az mı? Çünkü araştırdığım kadarıyla Türkiye de keyfe göre yapılmıyor sonradan yasa değiştiyse ben de faydalanıyımDondurabilirsiniz ama bir kaç defa da toplama işlemi yaptırmalısınız. Çözülürken heba olabiliyormuş yumurtalar. Bir arkadaşım için sormuştum en son 7200 TL demişlerdi yanlış hatırlamıyorsam işlem başına.
Nasip ya canım arar tarar bulamazsın.Ama o gelir seni beklemediğin anda bulur.Senin de kaderine biri yazılmıştır elbet.Sen şimdilik bekarlığın keyfini çıkar benceKızlar benim derdim evlenememiş olmak. Yaşım 33. Çok şükür aile kuramamış olmaktan başka sıkıntım yok. Uzun yıllar yalnız yaşadım. Şimdi ailemle yaşıyorum. Arkadaş çevrem iyi, maddi bir sıkıntım yok. Ama hayatımda keşke sevdiğim, güvendiğim biri olsa diye içimden geçiriyorum. Annem de çok üzülüyor, ara sıra dertleniyor keşke sen de yuvanı kursaydın diye. Önceleri çok kafama takardım, ağlardım. Baktım pek bir şey değişmiyor şu aralar daha az takılır oldu bu konuya. Ama yine de hiç takılmıyor değilim. Bazen diyorum sanırım kaderimde yok. Arkadaşlarımla yemeğe gidiyorum, konuşulan konu hep aile, çocuk, bakıcı. Biraz sıkılıyorum da açıkcası. Başka arkadaşlar da konular açmışlar, onları da okudum. Kurslara yazıl, sosyal çevreni genişlet filan denilmiş. Aslında ben sosyal bir insanım, çevrem de var. Ama uygun insan yok. Ne dersiniz bu konuda arkadaşlar?
45 yaşında. Henüz evlenemedi. Rezervi de epey azaldı. Evet keyfe keder olmuyor ama dondurma işlemi yapılabiliyor.Arkadaşınızın yumurta rezervi az mı? Çünkü araştırdığım kadarıyla Türkiye de keyfe göre yapılmıyor sonradan yasa değiştiyse ben de faydalanıyım
26 yaşında evlendim 29 yaşında anne oldum. Bazen neydi bu acelem diyorum
bende 34 yaşında evlendim..
kafama takmayı bırakınca..heekes evlenmek zorunda değil ki bende teyze olarak yaşarım derken..
herkesin bi nasibi var derler..seninde var muhakkak..
ben beklentileri çok yüksek olan biriydim..
Zamanla bu alkol almasın siyasi görüşümüz ayni olsun Allah korkusu olsun seviyesine indi ve evet 4 aylık evliyim ve eşim bu kriterlerde..
Yani nasibimiz bi yerde bizi bekliyor..
Napalim herkes senin gibi erken yasta evlenemiyor. Senin cocugun 30 una gelince hayatta kalacagin ya da yatalak olmayacagin ne malum.....70 yaşına girdiğinde hanim efendi Çocukları 30 yaşlarda ... Ben istemezdim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?