Biz ailecek 11 yil once yasadigimiz ufak kasabadan buyuksehire goc ettik.kizkardesim 1bucuk sene sonra evlenip bizim kucuk memlekette bi ilceye gelin geldi.7 sene bu ilcede oturdu. Ve her gorusmemizde aglandi ben buraya alisamadim diye.o esnada ben o buyuksehirde evlendim ayrildim.isyerleri arkadas cevreleri derken benim buyuksehirde bi hayatim oldu.insan lukse cabuk alisiyor.ben orda bosanmis ve mutsuz (mutsuz saniyordum kendimi) yasarken ama ozgurken maasim arabam ve ozgurlugum varken kizkardesim araci oldu ve o kucucuk ilceden olan esimle tanistirdi beni.bende ilk evliligim o sehirden di de ne oldu onemli olan sehirler degil mutluuk dedim hem kardesimde orda yalniz olmam dedim.isten ayrildim.esim bi kapida iki araba olmaz dedi arabami sattim onun bi lafina.evlendim geldim bu ilceye... Sonra ne mi oldu..esim benim ondan daha cok seyi bilmemi hazmedemedi.evliligimin ilk bir senesini bana zindan etti.oryam kurmama musade etmedi.arkadas edinmeme musade etmedi.arabasini yaşadıkların ne kadar dramatikmiş, umarım ne yapıp edip yine mutluluğu bulursun, sevgisizde yaşanmaz ki
nikinde olumsuz ,sanırım bu evlilikle uzatmaları oynuyorsun sonuç belli yani , hep dram üzüntü ,gerçek hayat
ondan dünyaca 120inci sıradayız kadın hakları konusunda ,memlekette kadınların çoğu mutsuz mutlu olanlar belli çocuklar ve erkekler