evlenirken eşinin bulunduğu yere taşınıpda mutlu olan varmı?

1-ben çalışmıyorum iş bulamıyorum demedım?
2-benım derdım karıyer.burdakı sıkıntım bu demedım.
3-ayrılacam demedım
4-kayınvalıdemle sorunluyum demedım
......

benı dıkkatlı okumamışsınız

ben bu konuyu benzer hayat yaşıyanların yapıcı fikirlerini almak için açtım.kendi dünyanızda size mutluluklar dilerim.ne mutlu size kendinizi mutlu etmeyi yada göstermeyi başarabılıyorsunuz.sizden öğrenmem gerekn şeyde sanırım sabırlı olmak.

morbabetler ,dayavu nun farklı bir algılama sistemi var ,sen A yazıosun o onu Z diye okuyor.Uzatma bosver
 
Ben varım :) Pek mutluyum bulunduğum şehirden, 7 sene oldu, işim çevrem yoluna girdi çok şükür, hafta sonlarım son derece keyifli geçer, çocuklarım için ideal bir yer..
 
hem evleniyim hemde anamın babamın dizi dibinde olmıyım derdinde olmadım hiçbir zaman.ondan zaten hiç düşünmeden geldim buraya.büyük bir şehirden küçük bir şehire geldim.herkez bana neden o gelmıyor dedı.çünkü aslında bakıldığına münasibi oydu.benım doğup büyüdüğüm yer herkezin yaşamak için can attığı bi yer.onun doğup büyüdüğü yer ise büyük bir ilçe havasında olan bir il.o kadar çok şeyi feda ettımkı.ama yavaş yavaş pişman olmaya başladım.ne değişecekse bundan sonra...

Canim bende aynen herkesin yasamak istedigi biyerde dogmus buyumusken sonra bi adam icin orayi burak kucuck sIkici bisehire gel igrenc bisey bide bunun ustune kaynana kayinpederle otur daha bi igrenc Allah bol sabir versin
 
hem evleniyim hemde anamın babamın dizi dibinde olmıyım derdinde olmadım hiçbir zaman.ondan zaten hiç düşünmeden geldim buraya.büyük bir şehirden küçük bir şehire geldim.herkez bana neden o gelmıyor dedı.çünkü aslında bakıldığına münasibi oydu.benım doğup büyüdüğüm yer herkezin yaşamak için can attığı bi yer.onun doğup büyüdüğü yer ise büyük bir ilçe havasında olan bir il.o kadar çok şeyi feda ettımkı.ama yavaş yavaş pişman olmaya başladım.ne değişecekse bundan sonra...

Ayyy canım yazdıklarını okurken o kadar benzettim ki kendi yaşadıklarıma hayret ettim hatta ben yazdım da haberim mi yok falan dedim ben de bekarken izmirde yaşıodum , evlenince köyden bile kötü bir şehre taşınmak zorunda kaldım eşimin ailesi burada haftada minimum 4-5 gün görüşüyoruz ama bunlara asla yetmiyor, o kadar ki düşün ben ailemden uzak ve bayanım eşim kadar annemi ablamnı özledim demiyorum çok özledim diyip duruyor sonra daha dünden önceki gün görüştünüz diyorum ama 3 saat yetmiyor diyor ben iptal ölür müsün öldürür müsün ben ayda 1 ailemi görmeye giderim kaynanasından görümcesine herkes karışır ara bozar ağız tadıyla gidemezsin koca desen anasının ablasının ağzına bakar eşini boşamaya kalkar ilgisiz kötü bir adam .... resmen kafese tıkılmış gibi hissediorum tadım tuzum yok yaşama sevincimi yitirdim resmen ama dua etmeye başladım yüce rabbim beni kurtarsın buradan diye her ezan hayrında her an dua ediyorum Allahım sen günahlarımı bağışla beni buradan kurtar diye umarım allah senin de ailen bozulmadan seni de kurtarsın arkadaşım çok zor valla çekmeyen bilmez
 
Anlıyorum sizi merak etmeyin ama başta tabii canım sen nereye ben oraya elbette orda otururuz denirken flört döneminde bunlar sorun edilmezken evlenince neden sorun ediliyor. Evi geçindiren bakan erkektir kadın bir süre işsiz kalsa bir şey olmaz ama erkek işsiz kalırsa olmaz. Evi siz mi geçindireceksiniz aldığınız parayla. Bu eşinizin anne babasını bırakması değil ki evini geçindirebilme meselesi. Eşiniz boş yatıp siz mi çalışacaksınız. Kariyer derecenizi bilemem elbette ama genelde sektererliki yönetici asistanlığı tarzı işler yapıyor kadınlar bulunduğu yerde de iş bulabilir ama erkekler daha çok beceriye ihtiyaç olan belli kişilerin yapabildiği meslekler yapabiliyor benim eşim kimya mühendisi ve hoca yayınlar yapıyor bunları da arkadaşlarıyla yapıyor ortak. Başka yere gitse belki herkes kendi grubunu kurduğundan aralarına katılması zor olacak yükselemeyecek. Ama ben bir sekreterlilk, muhasebe, mali müşavirlik işini nerede olsa bulurum grup olarak çalışılan değil bireysel çalışılan meslekler. Kariyer peşindeydeyseniz o zaman enine boyuna düşünmeniz gerekirdi evlenmeden önce nasıl yaparım diye ama hep öyle oluyor evlenene kadar her istedğini yaparım senin olduğun yerdeyim denir evlendikten sonra yok bana göre değil bence de evlilik çocuk oyuncağı değil çok iyi düşünmek herşeyi hesaba katmak lazım belki de ben herşeyi çok iyi düşünüp tartıp mantığı da katarak evlendiğim için yadırgamıyorum. Dediğim gibi subay polis eşleri de var o eşlerinde kendi meslekleri vardır belki ama eşleriyle şehir şehir dolaşmak zorunda kalıyorlar eğer eşiniz şehir şehir dolaşmıyorsa sabitse kariyer planlarını o şehrin imkanlarına göre yapabilirsiniz.

Haklı olabilirsin canım ama bu farklı bir durum ben de 28 yıllık hayatım boyunca babaımın mesleği yüzünden 11 farklı şehirde yaşadım hiçbiri koymadı evlenmeden önce evet yaşayabilirim diyorsun bu kadının kandırmacası değil erkekler ne kadar aile meraklısı olduklarını henüz sütten kesilmediklerini belli etmiyorlar kendi aileleri olduğunu karısının da hisleri olduğunu zaten ayrı bir şehirde yalnız kaldığını ve duygusal boşlukta olduğunu anlamak istemiyorlar onlara göre ben gel dedim geldi zorlamadım o zaman hem anamın dizi dibinden ayrılmam o ne derse onu yaparım hem de kadına ev işi yaptırır maaşını yer rahat ederim düşüncesi var yani bir anlamda seni mal gibi gören insanlar var bu dünyada ne hissettiğini ne yaşadığını önemsemeyen erkekler var ve yanlış bir seçimle bunlardan biriyle evlenebiliyorsun ve gerçekten çok zor emin ol insan ne yaşayacağını bilse bile bile bu büyük hatayı yapmaz 2 ara bir derede kalıyorsun, benim eşim ablasının iftiralarına fitnelerine kanıp karnındaki 4 aylık bebeği aldır boşancam 3 günlük karı değil misin diyen bir adam düşün o kadar kırgınım ki hayır kadın olarak kendimde suç bulmuyorum yaşadığı yeri cennet kılan insanın ailesidir ama ben burada çok yalnız ve kandırılmış hissediyorum
 
5 yıllık ilişkimde bursaya gelin gidecektim kendi memleketimi bırakıp
kabul ettim tek isteğim aynı apartmanda oturmamaktı
babası bana öyle onur ve gurur kırıcı şeyler yaptıki
sözlüm de hiç beni tutmadı
şimdi başkası ile evlenmiş Allah kalbine göre versin benim zamanımı çaldı
gururumla oynadı.
erkek çocuğunu iyi yetiştirmek lazım
elin kızlarını üzmemek için.
 
ben de varım

3.5 yıl oldu evleneli
herkesi almanyada bırakıp istanbula geldim
burda bir tek eşim ve ailesi var
ve çok mutluyum
Allah bozmasın
sanırım bu eşimin ve ailesinin de
gerçekten çok iyi insanlar olmalarından
kaynaklanıyor
ve ayrıca çalışırken kendi çevremi kurdum
bir çok yeni ve iyi arkadaşlarım oldu...
 
bu konuda sıkıntısı ve üzüntüsü olanları anlıyorum bazen ne kadar planlarsan planla hiç istediğin kadar sonuçlanmıyor malun türkiye ekonomisi güçlü değil değişik kaçınılmaz
 
Biz ailecek 11 yil once yasadigimiz ufak kasabadan buyuksehire goc ettik.kizkardesim 1bucuk sene sonra evlenip bizim kucuk memlekette bi ilceye gelin geldi.7 sene bu ilcede oturdu. Ve her gorusmemizde aglandi ben buraya alisamadim diye.o esnada ben o buyuksehirde evlendim ayrildim.isyerleri arkadas cevreleri derken benim buyuksehirde bi hayatim oldu.insan lukse cabuk alisiyor.ben orda bosanmis ve mutsuz (mutsuz saniyordum kendimi) yasarken ama ozgurken maasim arabam ve ozgurlugum varken kizkardesim araci oldu ve o kucucuk ilceden olan esimle tanistirdi beni.bende ilk evliligim o sehirden di de ne oldu onemli olan sehirler degil mutluuk dedim hem kardesimde orda yalniz olmam dedim.isten ayrildim.esim bi kapida iki araba olmaz dedi arabami sattim onun bi lafina.evlendim geldim bu ilceye...
Sonra ne mi oldu..esim benim ondan daha cok seyi bilmemi hazmedemedi.evliligimin ilk bir senesini bana zindan etti.oryam kurmama musade etmedi.arkadas edinmeme musade etmedi.arabasini bana vermedi.bu hala devam ediyor arabasini vermez bana.ve en onemlisi ne oldu biyormusunuz..kizkardesimin kocasi yasadigim o buyuksehirde is buldu ve gittiler.ailemin yanina..
Eee ben ne oldum simdi...siz soyleyin ben dusunuyorum dusunuyorum bulamiyorum..
Aslinda bu kadar salak olmamdan dolayi bulamiyorumdur dimi cevabi...
 
Biz ailecek 11 yil once yasadigimiz ufak kasabadan buyuksehire goc ettik.kizkardesim 1bucuk sene sonra evlenip bizim kucuk memlekette bi ilceye gelin geldi.7 sene bu ilcede oturdu. Ve her gorusmemizde aglandi ben buraya alisamadim diye.o esnada ben o buyuksehirde evlendim ayrildim.isyerleri arkadas cevreleri derken benim buyuksehirde bi hayatim oldu.insan lukse cabuk alisiyor.ben orda bosanmis ve mutsuz (mutsuz saniyordum kendimi) yasarken ama ozgurken maasim arabam ve ozgurlugum varken kizkardesim araci oldu ve o kucucuk ilceden olan esimle tanistirdi beni.bende ilk evliligim o sehirden di de ne oldu onemli olan sehirler degil mutluuk dedim hem kardesimde orda yalniz olmam dedim.isten ayrildim.esim bi kapida iki araba olmaz dedi arabami sattim onun bi lafina.evlendim geldim bu ilceye...
Sonra ne mi oldu..esim benim ondan daha cok seyi bilmemi hazmedemedi.evliligimin ilk bir senesini bana zindan etti.oryam kurmama musade etmedi.arkadas edinmeme musade etmedi.arabasini bana vermedi.bu hala devam ediyor arabasini vermez bana.ve en onemlisi ne oldu biyormusunuz..kizkardesimin kocasi yasadigim o buyuksehirde is buldu ve gittiler.ailemin yanina..
Eee ben ne oldum simdi...siz soyleyin ben dusunuyorum dusunuyorum bulamiyorum..
Aslinda bu kadar salak olmamdan dolayi bulamiyorumdur dimi cevabi...

Offfff seninki de trajikmiş tatlım yaaa umarım rabbim bir mucize yaratır eski ortamına dönersin ama kader kısmet işte ben artık öyle diyorum birşeylerin yaşanacağı varsa basiretin bağlanıyor yaşıorsun
 
Biz ailecek 11 yil once yasadigimiz ufak kasabadan buyuksehire goc ettik.kizkardesim 1bucuk sene sonra evlenip bizim kucuk memlekette bi ilceye gelin geldi.7 sene bu ilcede oturdu. Ve her gorusmemizde aglandi ben buraya alisamadim diye.o esnada ben o buyuksehirde evlendim ayrildim.isyerleri arkadas cevreleri derken benim buyuksehirde bi hayatim oldu.insan lukse cabuk alisiyor.ben orda bosanmis ve mutsuz (mutsuz saniyordum kendimi) yasarken ama ozgurken maasim arabam ve ozgurlugum varken kizkardesim araci oldu ve o kucucuk ilceden olan esimle tanistirdi beni.bende ilk evliligim o sehirden di de ne oldu onemli olan sehirler degil mutluuk dedim hem kardesimde orda yalniz olmam dedim.isten ayrildim.esim bi kapida iki araba olmaz dedi arabami sattim onun bi lafina.evlendim geldim bu ilceye...
Sonra ne mi oldu..esim benim ondan daha cok seyi bilmemi hazmedemedi.evliligimin ilk bir senesini bana zindan etti.oryam kurmama musade etmedi.arkadas edinmeme musade etmedi.arabasini bana vermedi.bu hala devam ediyor arabasini vermez bana.ve en onemlisi ne oldu biyormusunuz..kizkardesimin kocasi yasadigim o buyuksehirde is buldu ve gittiler.ailemin yanina..
Eee ben ne oldum simdi...siz soyleyin ben dusunuyorum dusunuyorum bulamiyorum..
Aslinda bu kadar salak olmamdan dolayi bulamiyorumdur dimi cevabi...

Salaklik degil canim, gökte kiyilan nikah yerde bozulmaz, yasanacakmis, nasip kismetmis, Rabbim anlasabilmeyi, bulundugunuz yerden memnun olabilmeyi nasip etsin.

Allah im gönlumuzde olani hakkimizda hayirli eylesin, hakkimizda hayirli olanida gonlumuze razi eyesin.
 
Biz ailecek 11 yil once yasadigimiz ufak kasabadan buyuksehire goc ettik.kizkardesim 1bucuk sene sonra evlenip bizim kucuk memlekette bi ilceye gelin geldi.7 sene bu ilcede oturdu. Ve her gorusmemizde aglandi ben buraya alisamadim diye.o esnada ben o buyuksehirde evlendim ayrildim.isyerleri arkadas cevreleri derken benim buyuksehirde bi hayatim oldu.insan lukse cabuk alisiyor.ben orda bosanmis ve mutsuz (mutsuz saniyordum kendimi) yasarken ama ozgurken maasim arabam ve ozgurlugum varken kizkardesim araci oldu ve o kucucuk ilceden olan esimle tanistirdi beni.bende ilk evliligim o sehirden di de ne oldu onemli olan sehirler degil mutluuk dedim hem kardesimde orda yalniz olmam dedim.isten ayrildim.esim bi kapida iki araba olmaz dedi arabami sattim onun bi lafina.evlendim geldim bu ilceye... Sonra ne mi oldu..esim benim ondan daha cok seyi bilmemi hazmedemedi.evliligimin ilk bir senesini bana zindan etti.oryam kurmama musade etmedi.arkadas edinmeme musade etmedi.arabasini yaşadıkların ne kadar dramatikmiş, umarım ne yapıp edip yine mutluluğu bulursun, sevgisizde yaşanmaz ki
nikinde olumsuz ,sanırım bu evlilikle uzatmaları oynuyorsun sonuç belli yani , hep dram üzüntü ,gerçek hayat
ondan dünyaca 120inci sıradayız kadın hakları konusunda ,memlekette kadınların çoğu mutsuz mutlu olanlar belli çocuklar ve erkekler
 
çok merak ediyorum doğup büyüdüğü yeri ve ailesini arkasında bırakıp, aşık olduğu adamın peşinden gidip onun ailesininde bulunduğu memlekete taşınıp keşke demiyen varmı?

Nasip işi..Benim arkadasım evlendi gitti akraba binası karşı karşıya oturuyorlar kv ile ve eltileriylede aynı binadalar.Çok mutlu iyi anlaşıyorlar hiçbir sorunu yok..Allah iyi insanlarla karşılaştırsın.
 
Nasip işi..Benim arkadasım evlendi gitti akraba binası karşı karşıya oturuyorlar kv ile ve eltileriylede aynı binadalar.Çok mutlu iyi anlaşıyorlar hiçbir sorunu yok..Allah iyi insanlarla karşılaştırsın.

daha öncede bir arkadaşın dediği gibi.ailemi bırakıp gelmeme değdimi acaba.beni düşündüren bu.neden bilimıyorum ama sanki anneme babama buraya gelerek çok hazksızlık etmışım psikolojisine girdim son zamanlarda.daha öncede bahsettiğim gibi benım gerçekten buraya gelmem keyfı oldu çunku.ıkımzınde işi sabıt deil.yani eşim istedi diye geldim.
belkı girdiğim bu psikolji çok yanlış.ama buraralar çok düşünüyorum.eşimin ailesi torunlarıyla her istedikleri an görüşürken bizimkiler ayda 2 ayda bır görüşebiliyolar ve biliyorumki deli gibide özluyorlar.
eşimi ve eşimin ailesini mutlu edicem dıye kendı ailemı feda ettım gibi geliyor sanki.biliyorum çok doğru bir düşünce deil.ama işte buara kafa hep bunlar dönüyor.asıl benı pişmanlığa sürüklüyende bu düşünceler.
 
daha öncede bir arkadaşın dediği gibi.ailemi bırakıp gelmeme değdimi acaba.beni düşündüren bu.neden bilimıyorum ama sanki anneme babama buraya gelerek çok hazksızlık etmışım psikolojisine girdim son zamanlarda.daha öncede bahsettiğim gibi benım gerçekten buraya gelmem keyfı oldu çunku.ıkımzınde işi sabıt deil.yani eşim istedi diye geldim.
belkı girdiğim bu psikolji çok yanlış.ama buraralar çok düşünüyorum.eşimin ailesi torunlarıyla her istedikleri an görüşürken bizimkiler ayda 2 ayda bır görüşebiliyolar ve biliyorumki deli gibide özluyorlar.
eşimi ve eşimin ailesini mutlu edicem dıye kendı ailemı feda ettım gibi geliyor sanki.biliyorum çok doğru bir düşünce deil.ama işte buara kafa hep bunlar dönüyor.asıl benı pişmanlığa sürüklüyende bu düşünceler.

Sakin boyle dusunmeyin bence, rizik nerdeyse oraya gidiyor insan, bazi seyler bizim kontrolumuzde degildir, bence boyle kendinizi uzerek kendinize haksizlik ediyorsunuz.
 
Giriş yapmadan okuyordum. Sırf konuya cevap yazmak için giriş yaptım. Şimdiki aklımla evlilik yapmış olsaydim eğer çok farklı bir evlilik yapardım. Ve kesinlikle kendi yasadigim şehirde yaşayan ve o şehri seven biri ile evlenirdim. Bu şehre görucu usulü evlenerek gelmedim. Sevdim ve bana verilen sözlere inanarak geldim. 3 yıl aşk sözcükleri diye dinlediklerim palavraymiş evlenince gördüm. Ama evet derken sen evet diyorsun ya kolayca o nikahta bitirmek senin hayır demekle kolayca olmuyormuş onu gördüm. 1 buçuk yıllık evliyim 1 yılım ayrilik düşüncesi ile geçti. Allah pisman etmesin bunun pişmanlığı başka. Hiç bir kadın sırf memleket diye aile özlemi diye evlendiğine pisman olmaz. O erkeğin degisimi yüzünden olur. Aşkım ölürümlerin yerini ailesi yüzünden kavgalar alırsa sen de aptal kafam ne uğruna sevdiklerimi bırakmışım der bu evlilik te kim karlı diye düşünür durursun. Ben pes etmiyorum sonuna kadar kavga ediyorum onun ailesi ile aynı şehirde olmamız onlari sık görmek zorunda oldugumuz anlamına gelmez. Açık açık da söyledim bunu eşime. En son bayramda gördüm kendilerini. Eşim de iki kez ise giderken uğradı çok bile. Ben tatilım var gideyim ailemi goreyim deyince yüzünü yamultmayi biliyor yok öyle yağma. O da hasret kalsin ailesine hem de aynı şehirde!
 
daha öncede bir arkadaşın dediği gibi.ailemi bırakıp gelmeme değdimi acaba.beni düşündüren bu.neden bilimıyorum ama sanki anneme babama buraya gelerek çok hazksızlık etmışım psikolojisine girdim son zamanlarda.daha öncede bahsettiğim gibi benım gerçekten buraya gelmem keyfı oldu çunku.ıkımzınde işi sabıt deil.yani eşim istedi diye geldim.
belkı girdiğim bu psikolji çok yanlış.ama buraralar çok düşünüyorum.eşimin ailesi torunlarıyla her istedikleri an görüşürken bizimkiler ayda 2 ayda bır görüşebiliyolar ve biliyorumki deli gibide özluyorlar.
eşimi ve eşimin ailesini mutlu edicem dıye kendı ailemı feda ettım gibi geliyor sanki.biliyorum çok doğru bir düşünce deil.ama işte buara kafa hep bunlar dönüyor.asıl benı pişmanlığa sürüklüyende bu düşünceler.

Yoo cok dogru bence. Birebir ayni dusunuyorum cok buyuk haksizlik ettim ben onlara. Kendi hasretimin uzerine bir de torun hasreti ekledim.
 
Bende sevdiğim için Türkiye'nin bir ucundan diğer ucuna geldim. Eşimde Aileside çok iyi insanlar çok mutluyum aslında. Ama nolursa olsun ailemi memleketimi akraba arkadaşlarımı çok öZlüyorum. Yokluklarını sürekli hissediyorum.yeni bir yere alışmak kolayda ,tanıdıkları ,sevdikleri unutmak çok zor:(
 
ben ailemden 900 km uzağa geldim.
tek farkla eşimin ailesinide aynı şehirde bıraktık.
yani burda yalnızız.
ben çok fazla zorlanmadım açıkçası.
özlem illaki oluyor...
ama artık benimde bir ailem var.
hem böyle uzak olmak iyi,karışan eden yok,ailelerden kaynaklı kavga gürültü yok...
biz bizeyiz :69:
 
Back
X